Όταν οδηγοί από την Κρήτη κυκλοφορούν σε δρόμους της υπόλοιπης Ελλάδας, έχουν την ευκαιρία να διαπιστώσουν για άλλη μια φορά πόσο αδικημένο είναι το νησί μας και οι άνθρωποί του.
Αναγκασμένοι να κυκλοφορούν στους δρόμους του νησιού μας και στον ΒΟΑΚ, που μόνο κατ’ ευφημισμόν ονομάζεται και αυτοκινητόδρομος, ένα σοκ το παθαίνουν όταν βρεθούν στην Αττική οδό, στην Εγνατία ή την Ολυμπία οδό ή και σε άλλους εθνικούς δρόμους που οδηγούν σε πόλεις της Ελλάδας.
Οι ευθείες, τα πολλά ρεύματα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, το απαραίτητο διαχωριστικό διάζωμα που χωρίζει τα δύο ρεύματα, όταν αυτά είναι δίπλα δίπλα, είναι τα στοιχεία που κάνουν την οδήγηση άνετη και κυρίως ασφαλή.
Στην Κρήτη δεν αποφεύγουμε ούτε τις μετωπικές συγκρούσεις, αφού δεν υπάρχει το απαραίτητο διαχωριστικό διάζωμα και σίγουρα ταλαιπωρούμαστε περισσότερο σε στροφές, κανονικές και απότομες, σε ανωφέρειες και κατωφέρειες των δρόμων. Επιπλέον χάνουμε χρόνο και έχουμε κόστος καθώς ξοδεύουμε περισσότερα καύσιμα.
Όμως και στην συγκεκριμένη περίπτωση, όπως και στα πάντα στη ζωή, το νόμισμα έχει δύο όψεις. Στην Ηπειρωτική Ελλάδα και προκειμένου οι πολίτες να έχουν τις παροχές που προαναφέρθηκαν, πληρώνουν διόδια που για ένα ΙΧ αυτοκίνητο ξεκινούν από 2 και φτάνουν ως 3,75 ευρώ ανά περίπτωση. Μάλιστα, αν κάποιος για παράδειγμα ξεκινήσει να πάει από την Αθήνα στην Πάτρα, χρειάζεται να πληρώσει πολλές φορές διόδια, αφού επιβάλλονται ανά περιοχή.
Αυτό είναι το τίμημα για τους δρόμους στην υπόλοιπη Ελλάδα και είναι αυτό που έρχεται και στην Κρήτη μετά την κύρωση της σύμβασης για τον νέο ΒΟΑΚ και την υλοποίηση του έργου, με το σύστημα της σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Και η αλήθεια είναι πως εκφράζονται πλέον σοβαρές αντιρρήσεις για την επιβολή των διοδίων, κυρίως εξαιτίας του γεγονότος ότι η Κρήτη είναι νησί και δεν συνδέεται με οποιονδήποτε τρόπο, με γέφυρα ή σήραγγα, με την ηπειρωτική Ελλάδα.
Αλλά, τελικά, όλα στη ζωή και στην πολιτική, περισσότερο, είναι θέμα προτεραιοτήτων και επιλογών. Προφανώς τα οδικά έργα είναι μεγάλα και απαιτούν και συντήρηση για πάντα, αφού δοθούν στην κυκλοφορία, αλλά το ΣΔΙΤ είναι πολιτική επιλογή.
Μάλιστα στηρίζεται στη λογική ότι το κράτος μας δεν έχει τόσα χρήματα που απαιτούνται για να υλοποιήσει έργα τέτοιου μεγέθους. Και αν τελικά έκανε το κράτος το έργο, ίσως και πάλι να χρειαζόταν να επιβάλει διόδια, αλλά θα είχε κάνει μια διαφορετική επιλογή.
Όλοι χαιρόμαστε που η Κρήτη θα αποκτήσει έναν σύγχρονο και ασφαλή αυτοκινητόδρομο, αλλά θα πρέπει να τον δούμε να υλοποιείται κιόλας. Όταν αυτό γίνει όμως, θα αρχίσουμε να πληρώνουμε.
Οι δήμαρχοι προσπαθούν τώρα να βάλουν τους όρους με διαπραγματεύσεις, των οποίων το αποτέλεσμα δεν μπορούμε να προδικάσουμε, για να υπάρχει τουλάχιστον μια σχετική δικαιοσύνη.
Μήπως όμως είναι λίγο αργά; Δεν ξέρουμε αν και πόσο μπορούμε να επιτύχουμε κάτι καλύτερο ως Κρήτη. Το σίγουρο είναι ότι θα καταβάλλονται διόδια και άμεσα και σκιώδη. Ως τότε μπορούμε να συνεχίζουμε να κινούμαστε στους δρόμους – Γολγοθάδες του νησιού μας και να δούμε στην πράξη πώς μπορεί να λειτουργήσει το νέο σύστημα. Αλλά κυρίως πόσο θα μας κοστίσει.