Τα πρωταθλήματα τελείωσαν, ο – όποιος – απολογισμός έγινε και πλέον οι περισσότεροι κοιτούν την επόμενη σεζόν. Αναφέρομαι στις ομάδες ποδοσφαίρου στην Ευρώπη, όπου οι σεζόν έχουν ολοκληρωθεί και οι ρυθμοί προετοιμασίας είναι διαφορετικοί.
Με το βλέμμα στην προετοιμασία του Ιουλίου και την έναρξη των αγωνιστικών υποχρεώσεων τον Αύγουστο, ο Ιούνιος συγκαταλέγεται ως ο πιο κρίσιμος μήνας στο κομμάτι, όχι της φυσικής κατάστασης αλλά των αποφάσεων και της δημιουργίας του νέου ρόστερ.
Είναι ο μήνας που καθορίζονται αρκετοί στόχοι, το πλαίσιο και οι ποδοσφαιριστές, στην καλύτερη περίπτωση, αν… Ιούνιο μήνα δεν ψάχνει και προπονητή ο σύλλογος. Στην εποχή που ο τεχνικός διευθυντής κάνει ‘’πολύ παιχνίδι’’, η αξία και οι αρμοδιότητες του coach παραμένουν αδιαμφισβήτητες.
Δεδομένα, όταν μια ομάδα κάθε καλοκαίρι και κάθε μεταγραφική περίοδο έχει λιγότερες ανοιχτές υποθέσεις, τόσο πιο ομαλή θα είναι η σεζόν, συνεπάγεται και επιτυχημένη, βάσει στόχων. Ακόμα και πολλές να έχει, αν τις κλείνει τον Ιούνιο, όλα είναι πιο εύκολα στη συνέχεια.
Οι νοικοκυρεμένοι σύλλογοι ‘’πριν πεινάσουν μαγειρεύουν’’ κατά το γνωστό ρητό, δημιουργώντας και καλύτερες προϋποθέσεις μεταγραφικής επιτυχίας.
Γιατί ένας ποδοσφαιριστής ‘’κλεισμένος’’ από τον Ιανουάριο για τον Ιούνιο δεν κοστίζει το ίδιο από εκείνον του Αυγούστου, με τους ανταγωνιστές στο κόλπο της διεκδίκησης.
Πέρα από τις προσθήκες, οι αποδεσμεύσεις και οι ανανεώνεις είναι υποθέσεις που κάθε οργανισμός φροντίζει όσο νωρίτερα να λύνει. Για την ηρεμία των ποδοσφαιριστών, για τον σωστό προγραμματισμό, για να μην πληρώνει υπεραξίες συμβολαίων.
Στα παραπάνω υπάρχουν και αστερίσκοι, εξαιρέσεις και παραδείγματα που μια μεταγραφή στο φινάλε ή από το πουθενά άλλαξε μια σεζόν. Φυσικά, στο παιχνίδι είναι όλα. Όμως, στο στήσιμο μιας νέας σεζόν, ο απολογισμός του Ιουνίου αποτελεί το Α και το Ω.
Όσο λιγότερα ερωτηματικά υπάρχουν στο φινάλε του Ιουνίου για έναν ποδοσφαιρικό σύλλογο, τόσο καλύτερα θα εξελιχθεί μια σεζόν.
Αυτό είναι το ιδανικό, όχι πάντα το πιο εύκολο…