Αυτήν την εβδομάδα στην Κρήτη θα έχουμε, λέει, χαρές! Θα υπογραφεί η σύμβαση για τον ΒΟΑΚ, και όπως μαθαίνουμε, ετοιμάζεται μεγάλη γιορτή, αφού θα έρθει και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, σύμφωνα με την πληροφορία που διέρρευσε τις προηγούμενες μέρες.

Πολλοί είναι αυτοί που θα τρέξουν να φωτογραφηθούν, αλλά και να πάρουν μια «μυρωδιά» από την γιορτή για το μεγάλο έργο που θα γίνει στην Κρήτη. Το έχουμε δει το έργο κι άλλες φορές, όταν δρομολογείται ένα μεγάλο έργο. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν μειώνει την αξία του, καθώς σε έναν τόπο που πάσχει σοβαρά από υποδομές, τίποτα τελικά δεν είναι για πέταμα. Ιδιαίτερα αν κάνει την ζωή των ανθρώπων πιο εύκολη και πιο ασφαλή.

Όμως δε, διαγράφει την πορεία όσων μεσολάβησαν για να αρχίσει η διαδικασία ώστε να αποκτήσει η Κρήτη έναν ασφαλή αυτοκινητόδρομο. Γιατί η αλήθεια είναι ότι άλλο είναι να υπογραφεί η σύμβαση και άλλο να ολοκληρωθεί το έργο. Έχουν δει πολλά τα μάτια μας τόσα χρόνια.

Φυσικά δεν μπορούν να ξεχαστούν οι ζωές που χάθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες στον δρόμο που κατ’ ευφημισμόν και μόνο ονομάζεται ΒΟΑΚ. Ούτε μπορούν να συνεχίσουν τις ζωές τους, όπως ήταν πριν τα δυστυχήματα, οι άνθρωποι που κατάφεραν να διασωθούν από τροχαία, ούτε φυσικά οι οικογένειες όσων χάθηκαν.

Τα εκατοντάδες εικονοστάσια που υπάρχουν στον ΒΟΑΚ από τη μια άκρη της Κρήτης ως την άλλη, στοιχειώνουν κάθε μέρα τις ζωές των Κρητικών, που, σαν περνούν από ‘κει, σκέφτονται ότι ίσως κάποια από τα δυστυχήματα θα μπορούσαν να έχουν άλλη έκβαση και θα μπορούσαν οι άνθρωποι να έχουν σωθεί.

Ακόμα και σε περιπτώσεις υπαιτιότητας των ίδιων των οδηγών, αν υπήρχε ένας σύγχρονος αυτοκινητόδρομος με διαχωριστική νησίδα στη μέση, η έκβαση πολλών τροχαίων θα ήταν διαφορετική αφού θα είχαν αποφευχθεί αρκετές μετωπικές συγκρούσεις.

Η Κρήτη περίμενε πολλά χρόνια. Το αυτονόητο, η κίνηση σε δρόμους σύγχρονους και ασφαλείς, έγινε διεκδικούμενο για έναν τόπο με μεγάλη συμβολή στο γέμισμα των κρατικών ταμείων, με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Τώρα ξανά, η Κρήτη και οι Κρητικοί θα βρεθούν στη θέση ξανά να πανηγυρίσουν για το αυτονόητο, εκείνο που καθυστέρησε και μάλιστα πάρα πολύ;

Είμαστε περίεργοι να δούμε αν μέσα στις ομιλίες της υπογραφής, στις ανακοινώσεις και στις χαμογελαστές φωτογραφίες θα περιλαμβάνεται κι ένα συγγνώμη για ‘κείνα που δεν έγιναν στην ώρα τους και κόστισαν ανθρώπινες ζωές.

Αλλά μιας και η πολιτική μάς έχει δείξει πως αλλού στρέφεται και όχι στον άνθρωπο, ας μην περιμένουμε τίποτα. Άλλωστε το πώς κάποιοι αντιλαμβάνονται τους δρόμους και τους ανθρώπους το είπε ο υφυπουργός, Νίκος Ταχιάος, ισχυριζόμενος πως δεν υπάρχουν λεφτά να φθάσει ο ΒΟΑΚ ως την Σητεία.

Άργησε που άργησε αυτός ο δρόμος, ας γίνει όμως κάποτε κι ας γίνει όπως πρέπει. Για όσους προλάβουν από τις τωρινές γενιές και σίγουρα για τις επόμενες.