Το νέο τρίπτυχο του Αλέξη Τσίπρα είναι: εντιμότητα, δικαιοσύνη, δημοκρατία και μάλιστα σε δόσεις σοκ. Αυτό τουλάχιστον λάνσαρε στην πρώτη του συνέντευξη μετά το 2023 σε ελληνική εφημερίδα και συγκεκριμένα στην Εφημερίδα των Συντακτών, που του παρείχε στήριξη στα καλά μα και στα δύσκολα χρόνια, που κρατούσε το τιμόνι της Κουμουνδούρου.
Τώρα ο Αλέξης Τσίπρας έβαλε ρότα για ομορφότερες θάλασσες και λίγο – πολύ υπόσχεται ένα συναρπαστικό ταξίδι. Μην πάει ο νους ότι αυτό το ταξίδι θα γίνει «μ’… ένα καράβι παλιό ταξιδιάρικο και κάτι ναύτες τρελούς πειρατές». Αυτά είναι για τους αριστερούς και τους αριστεριστές, και ο καπετάν Τσίπρας στη νέα του πορεία θα πλεύσει προς το κέντρο και με λιγότερα ρίσκα.
Αλλά ας επανέλθουμε στο τρίπτυχο: εντιμότητα, δικαιοσύνη, δημοκρατία, που είναι κομβικό και ταυτοτικό, όπως θέλει να το παρουσιάσει ο πρώην πρωθυπουργός. Ουδείς φαντάζομαι διαφωνεί με τη βαρύτητα και την αναγκαιότητα του τρίπτυχου, σε μια στοιχειωδώς ευνομούμενη κοινωνία των πολιτών.
Υπάρχει όμως ένα μεγάλο «αλλά»… Πώς γίνεσαι πρωθυπουργός, χωρίς χορηγούς, ώστε να φτάσεις στο σημείο να καθορίζεις απρόσκοπτα το πλαίσιο που θα διασφαλίζει την προάσπιση και των τριών ιδανικών;
Διότι ο (κάθε) χορηγός, όπως πολύ καλά γνωρίζει ο κ. Τσίπρας, είναι μαλωμένος και με τις τρεις πτυχές. Με την εντιμότητα, ελάχιστοι θα έφταναν στο σημείο να γίνουν χορηγοί αμέμπτου ηθικής και ανιδιοτελών σχέσεων. Η δικαιοσύνη είναι για να τη χειραγωγούν και να τους αρχειοθετεί.
Και η δημοκρατία α λα καρτ για την επίτευξη των στόχων τους. Συνεπώς, ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να προσέξει μην πιάσει η άγκυρά του τίποτα αντικείμενα και έχει μπερδέματα στον βυθό…
Ο ίδιος, πάντως, θέλει να συνδεθεί με τους «από κάτω» και φαντάζομαι πως εννοεί τη βάση, τον απλό κόσμο που θέλει να βελτιώσει την καθημερινότητά του και να ξαναδεί την ελπίδα να έρχεται σε νέα βερσιόν.
Φαντάζομαι πως ως έμπειρος πολιτικός θα έχει άμεση αντίληψη ότι, όπως έχουμε δει πολλές φορές στην Ελλάδα, ο χορηγός τραβάει τους «από κάτω» από τη μύτη και ενίοτε τους μετατρέπει σε δικούς του στρατούς. Διότι καλές οι χορηγίες, αλλά προέχουν τα κέρδη του.
Ο Αλέξης Τσίπρας φεύγει από μια σχέση ζωής (ΣΥΡΙΖΑ) που η αλήθεια είναι είχε κουράσει και τα δυο μέρη, που από ένα σημείο και μετά πορευόταν με μια φθοροποιό διαφορά. Προφανώς και έχει κάθε δικαίωμα να διεκδικήσει την αναβάπτισή του «στην κολυμβήθρα της κοινωνίας».
Το κακό θα ήταν να το έκανε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ – που είναι πλυντήριο κανονικό. Και από δαύτα χορτάσαμε. Φαντάζομαι ο Τσίπρας με αυτή την αναβάπτιση εννοεί ότι αφήνει πίσω του μια πλειάδα ονομάτων και επιλογών, που αποδείχτηκαν βαρίδια στην πολιτική σταδιοδρομία του και για ένα διάστημα στην πορεία της ίδιας της χώρας. Φαντάζομαι το ξεσκαρτάρισμα θα είναι μεγάλο…
Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να βρει νέα πρόσωπα και να διεισδύσει σε νέες δεξαμενές ψήφων, από τις οποίες αντλούν και η Κυβέρνηση, και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και η Αριστερά. Οπότε λογικό είναι και ο ίδιος να δέχεται ήδη επιθέσεις, αλλά παράλληλα να επιτίθεται άμεσα και έμμεσα σε Κυβέρνηση και προοδευτική αντιπολίτευση. Διαφορετικά δεν θα μπορούσε να δικαιολογήσει την επιστροφή του.
Εκεί που ήδη αντιμετωπίζει πρόβλημα ο Τσίπρας και δέχεται κριτική είναι ότι ευαγγελίζεται το νέο και αφορίζει το παλιό, με το οποίο και συνδέθηκε και συμπορεύτηκε, ενώ πάντα θα τον κυνηγά το λήμμα «kolotoumpa», όπως αυτό αναγράφεται στα διεθνή λεξικά της πολιτικής. Α, και ο Καμένος…
Ο Τσίπρας πασχίζει να απαγκιστρωθεί απ’ όλα αυτά και πρέπει να του αναγνωριστεί η προσπάθεια και το ότι είναι πολιτικό κεφάλαιο, όσο και αν κάποιοι θέλουν να τον μικρύνουν. Η μάχη είναι δύσκολη και μακρά, διότι όπως και ο ίδιος σημειώνει «με παλιό διαβατήριο κανένας δεν πρόκειται να περάσει στη νέα εποχή». Μπορεί να το καταφέρει μόνο ως λαθρεπιβάτης σε τοπικό γκαζάδικο…
Υ/Γ: Προφανώς και η Κυβέρνηση πνέει τα λοίσθια και προσπαθεί να κρατηθεί στην εξουσία με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο. Προφανέστατα καταγράφεται η αδυναμία της αντιπολίτευσης να γίνει πιο αποτελεσματική, ελλείψει και επαρκούς μιντιακής προβολής. Ο Αλέξης από δαύτη έχει μπόλικη και σίγουρα η πολιτική κατάσταση του επιτρέπει να ξανακολυμπήσει. Και ο λαός θα κρίνει αν είναι… απ’ αυτούς που τους διώχνουνε ως και οι θάλασσες.