Φέτος θα κάνουμε γιορτές σε έναν κόσμο φανταστικό. Τόσο φανταστικό, που θα ξεπερνά κάθε φαντασία! Και μην πάει το μυαλό σας σε τίποτα παραμύθια σαν αυτά που μας έλεγαν παιδιά, ούτε στην πίστη που είχαμε πως ο Άγιος Βασίλης θα έρθει. Ούτε καν στα πολύχρωμα φωτάκια και λαμπιόνια, που έτσι κι αλλιώς στο Ηράκλειο είναι λιγότερα… και από φτωχά.
Τούτες οι γιορτές θα έχουν μόνο εκείνα τα κακομούτσουνα ανθρωπάκια που θα στοιχειώνουν τις μέρες και τις νύχτες μας, τα καλικαντζαράκια. Στο πλάι τους και τα κακά δαιμόνια που απειλούσαν να μας πάρουν τη φωνή, σαν ήμασταν παιδιά, την τελευταία βραδιά χρόνου, όταν παίρναμε το αμίλητο νερό από την κεντρική βρύση του χωριού για να υποδεχθούμε το νέο έτος.
Όλα αυτά, καλά και κακά, σαν ήμασταν παιδιά, στη φαντασία μας την καλπάζουσα, έπαιρναν μορφές και σίγουρα ήταν μαύρα, άσχημα και κακά!
Για πολλά χρόνια αυτά τα τερατάκια που με έκαναν να παγώνω και να φοβάμαι τις νύχτες, τα είχα ξεχάσει. Αλλά τα τελευταία χρόνια και με όσα τερατώδη συμβαίνουν στις ζωές μας, σαν να νοστάλγησα αυτά τα τερατάκια, που ήταν τρομακτικά αλλά είχαν μια γραφικότητα.
Ο λόγος; Μα τα μεγαλύτερα τέρατα που απειλούν την καθημερινότητά μας και στοιχειώνουν τις ζωές μας. Αυτά που μας κάνουν να αναρωτιόμαστε ποιοι είμαστε τελικά. Γιατί όταν δεν είχε μπει το μυθικό ποσό των 190 ευρώ ως δικαίωμα επιδότησης για μερικές εκατοντάδες ελιές που κληρονόμησα από τους προγόνους μου και μπήκα σε έλεγχο, αναρωτήθηκα μήπως κι εγώ είμαι διαπλεκόμενη. Μήπως και μερικοί συγγενείς και φίλοι μου που είναι στην ίδια κατηγορία με μένα;
Τώρα λοιπόν δε φοβάμαι πια τον καλικάντζαρο, αλλά όσα με σοκάρουν και κινούνται στη δημόσια σφαίρα γύρω από μένα και τους συμπολίτες μου.
Ο ΟΠΕΚΕΠΕ, ένα τέρας λοιπόν. Μα δεν είναι μόνο του. Κοντά σε αυτό έρχεται το σούπερ μάρκετ που τρέμεις να περάσεις την πόρτα του, αφού χρειάζεσαι μια περιουσία -που δεν έχεις- για τα στοιχειώδη. Το κρεοπωλείο με 18 ευρώ μοσχάρι, το ζαχαροπλαστείο με τις τιμές των μελομακάρονων και των κουραμπιέδων στα ύψη, είναι αποστολές επιβίωσης τελικά.
Αν σε αυτά βάλεις βενζίνη, τέλη κυκλοφορίας, λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος και τηλεφώνου, τα αυξημένα δημοτικά τέλη που έρχονται, ΕΝΦΙΑ και φόρους, ο εφιάλτης όλο και μεγαλώνει.
Ακόμα κι αυτό που κάποτε έδινε χαρά, τα ψώνια στην αγορά, απαγορευτικό έγινε στις μέρες μας. Κι αν το παιδί φερθεί ως κανονικό παιδί και παραβεί τη συμφωνία που μέρες του κάναμε στο σπίτι, ζητώντας κάτι παραπάνω, τι θα γίνει; Πανικός κανονικός!
Και μέσα σε όλα αυτά τα τερατώδη, έχεις και τους άλλους απέναντι να σε κοροϊδεύουν, βγάζοντάς σου τη γλώσσα. Εξεταστικές, πολιτικοί, διαχρονικά και διακομματικά σκάνδαλα σε «κοιτούν απειλητικά», λέγοντάς σου ούτε λίγο ούτε πολύ ότι είσαι βλάκας.
Εκείνα τα ψιλά που μαζεύεις για να τα δώσεις αύριο μεθαύριο στα παιδιά για τα κάλαντα κουδουνίζουν και απέναντι οι «ασήκωτοι» λογαριασμοί, έτοιμοι για χλιδάτες ζωές.
Δεν μπορείς ούτε να αρρωστήσεις, γιατί δεν υπάρχουν γιατροί και νοσηλευτές, ενώ το σύστημα υγείας παραπαίει.
Όμως σε πείσμα όσων καθημερινά κατατρώνε τις ενήλικες ζωές μας, και τα Χριστούγεννα θα έρθουν και ο νέος χρόνος, το 2026, θα εισβάλει στις ζωές μας.
Γι’ αυτό χρειάζεται πολλή, τεράστια φαντασία για να ελαφρύνουμε το κλίμα κι αν μπορούμε να ξορκίσουμε και τους κακούς. Εκείνους που τώρα μας έκαναν ακόμα και να νοσταλγούμε τους αποκρουστικούς καλικαντζάρους. Γιατί αυτοί τελικά είναι πολύ χειρότεροι.