Δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε αυτή τη διαχρονική πρακτική η οποία διαπερνά το ελληνικό κράτος και τους επιμέρους φορείς του.
Θα αναρωτηθείτε εύλογα, ποια από όλες; Αναφερόμαστε σε αυτή την πρακτική που λέει ότι αφήνουμε τα πράγματα στην τύχη τους, μέχρι να φτάσουν στο «μη περαιτέρω» και μετά παρεμβαίνουμε.
Πώς μεταφράζεται αυτό στο Ηράκλειο; Μετά την μαζική κατακραυγή για την κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει το κατά τα άλλα σπουδαίο μνημείο, η κρήνη Μοροζίνι, προχωρούν πλέον κανονικά οι τακτικοί (πλέον;) καθαρισμοί.
Γιατί δεν ήταν τακτικοί και πιο πριν; Και αν είναι τακτικοί (που θέλουμε να το πιστέψουμε) αλλά όχι αρκετά, ειδικά τώρα που ο φόρτος της πόλης με τον τουρισμό μεγαλώνει, δεν θα έπρεπε να έχει αλλάξει το μείγμα της τακτικότητας;