«Σφουγγοκωλάριος: Έμπιστος του βασιλιά, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για να σκουπίζει και να καθαρίζει τα οπίσθια του υψηλότατου»
Η υπόθεση των υποκλοπών και η αποκάλυψη της προχειρότητας και της αμετροέπειας με την οποία αντιμετωπίζει η κυβέρνηση σοβαρότατα θεσμικά ζητήματα, έδωσε στον ακούσιο πρωταγωνιστή της, κ Ν. Ανδρουλάκη, μια πρώτης τάξης ευκαιρία για να εξηγήσει στην κοινωνία ότι πέραν από την θλιβερή αξιωματική αντιπολίτευση υπάρχει και άλλος δρόμος εξόδου από την τρέχουσα πολιτική κρίση.
Καλείται λοιπόν ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ να πείσει το εκλογικό σώμα ότι η παράταξή του έχει όραμα, προτάσεις και πρόσωπα για να αντιμετωπίσει τα θέματα που το απασχολούν και δεν προσβλέπει στο ρόλο σφουγγοκωλάριου που με ζήλο προσπαθούν να την εγκλωβίσουν τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και η ΝΔ.
Το καίριο ερώτημα
Πριν από οποιοδήποτε άλλο ζήτημα, το καίριο ερώτημα στο οποίο ο κ. Ανδρουλάκης καλείται να δώσει μια απάντηση είναι το εξής: σκοπεύει να συμπορευτεί με κάποιον την επόμενη ημέρα των εκλογών και αν ναι με ποιον και με τι όρους;
Η απάντηση προφανώς δεν είναι εύκολη, διότι αν μεν επιδιώξει τη συνεργασία, τα ιστορικά διδάγματα από αντίστοιχους συνασπισμούς μεταξύ εκλογικά άνισων πολιτικών φορέων, δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά για τη μετέπειτα πορεία του κόμματος τού, ενώ αν αρνηθεί κινδυνεύει να κατηγορηθεί για μικρομεγαλίσμο και ανευθυνότητα και να τιμωρηθεί από το εκλογικό σώμα.
Σαφώς η επιλογή είναι δική του, εντούτοις κρίνουμε σκόπιμο να διατυπώσουμε μερικές γενικές παρατηρήσεις που ενδεχομένως θα τον βοηθήσουν.
Τα δεδομένα
– Σοβαρή συνεργασία μεταξύ πολιτικών φορέων μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο στη βάση σύγκλισης πολιτικών προγραμμάτων.
– Γα να λειτουργήσει σωστά και να μακροημερεύσει μια συνεργασία – πέραν από εμπιστοσύνη και καλή πίστη μεταξύ των εταίρων – πρέπει να υπάρχει σε ικανό βαθμό ευθυγράμμιση των επιδιώξεων και των συμφερόντων των εταίρων.
– Οι όροι οποιασδήποτε συνεργασίας εξαρτώνται και από τις αρχές και τα χαρακτηριστικά των συνεργατών. Άλλους όρους απαιτεί η συνεργασία με αμοραλιστές αλλά πραγματιστές καιροσκόπους και άλλους όρους η συνεργασία με επηρμένους αλαζόνες.
– Η κυβέρνηση, παρότι έχει αφήσει θετικό αποτύπωμα και έχει προσφέρει ωφέλιμο έργο σε επιμέρους τομείς, εντούτοις είναι πλέον σαφές ότι οδηγεί με ζήλο τη χώρα προς την επόμενη χρεοκοπία. Σε αντίθεση με τις εκτιμήσεις πολλών αναλυτών που – λόγω της διάρθρωσης του χρέους και των φορέων διακράτησής του – θεωρούν ότι είμαστε ασφαλείς μέχρι το 2033, εικάζουμε ότι εφόσον συνεχίσουμε έτσι, η χρεοκοπία μπορεί να έλθει αρκετά συντομότερα, κατά τη διετία 2026-2027 ή και ακόμη νωρίτερα. Κάθε σοβαρός πολιτικός φορέας οφείλει να το λάβει υπόψιν στους σχεδιασμούς του.
– Η ραγδαία επιδείνωση της θέσης της κυβέρνησης δεν αποκλείει καθόλου την κατάρρευσή της και την προκήρυξη πρόωρων εκλογών. Στην περίπτωση αυτή τα πράγματα περιπλέκονται περισσότερο, καθώς οι εκλογές και κυρίως η μετεκλογική παράλυση που λόγω της απλής αναλογικής θα ακολουθήσει συμπίπτουν με το διάστημα προ της «επανεκλογής» του κ Τ. Ερντογάν στην Τουρκία.
Παρότι η Τουρκία είναι μάλλον απίθανο να επιχειρήσει ευθέως θερμό επεισόδιο με την Ελλάδα, εντούτοις πρέπει να θεωρηθεί βέβαιο ότι στο διάστημα αυτό θα υπάρξει έξοδος σκαφών αναζήτησης υδρογονανθράκων σε πολιτικά ευαίσθητες θαλάσσιες περιοχές. Η κατάσταση θα απαιτήσει ιδιαιτέρως λεπτούς χειρισμούς, ψυχραιμία αλλά και αποφασιστικότητα.
Προτάσεις/ συμπεράσματα
– Αντιπαράθεση (ή συμπόρευση) πολιτικών φορέων νοείται μόνο στη βάση διαφοροποίησης (αντίστοιχα σύμπλευσης) αρχών και προγραμμάτων. Αν δεν προχωρήσει ο κ. Ανδρουλάκης σε παρουσίαση των αρχών και του προγράμματος του κόμματός του, ούτως ώστε η κοινωνία να καταλάβει κατά πόσον υπάρχουν περιθώρια συνεργασίας με άλλους πολιτικούς φορείς και υπό ποιους όρους, όποια απάντηση και να δώσει σήμερα δε θα μπορέσει να πείσει.
– Ο πολιτικός του λόγος οφείλει να λάβει υπόψιν και να προβάλει την καταστροφική δημοσιονομική πολιτική της κυβέρνησης. Αντί της γενικευμένης παροχολογίας και των προκλητικών δώρων σε συγκεκριμένες ομάδες συμφερόντων στις οποίες αρέσκεται η κυβέρνηση, πρέπει να αντιπαραθέσει ένα πρόγραμμα με συγκεκριμένες και στοχευμένες παρεμβάσεις, που θα στηρίξουν αυτούς που πραγματικά δοκιμάζονται και θα δοκιμαστούν, και θα εξασφαλίσει τη χώρα από μελλοντικές κακοτοπιές. Στις σειρήνες του λαϊκισμού εντός του κόμματός του, ας υπενθυμίσει ότι οι μνήμες του καταστροφικού “… λεφτά υπάρχουν…” – που κάποιοι θεώρησαν σκόπιμο να υιοθετήσουν ακριβώς πριν την πιο πρόσφατη χρεοκοπία της χώρας – είναι ακόμη νωπές.
– Οι μετεκλογικοί του σχεδιασμοί θα πρέπει να λάβουν υπόψιν τον παράγοντα χρόνο. Σε περίπτωση αιφνίδιας κατάρρευσης της κυβέρνησης, προκειμένου να αποφευχθεί ακυβερνησία, πιθανότατα θα κριθεί απαραίτητη η για λόγους εθνικού συμφέροντος υιοθέτηση μεταβατικών λύσεων (λ.χ. κυβέρνηση εθνικής ενότητας με συμμετοχή και των τριών μεγάλων κομμάτων) – τουλάχιστον μέχρι να επανεκλεγεί ο Ερντογάν και ομαλοποιηθούν οι γεωπολιτικές συνθήκες στην περιοχή μας.
– Δεδομένου ότι η αξιωματική αντιπολίτευση δεν μπορεί να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων, ανοίγεται χώρος σε άλλους πολιτικούς φορείς να καλύψουν την ανάγκη αυτή. Στις δημοκρατίες η σημερινή υπεύθυνη αντιπολίτευση είναι, συχνότατα, η αυριανή κυβέρνηση. Κατά συνέπεια χρειάζεται υπευθυνότητα, συζήτηση με αποκλειστικά πολιτικούς όρους, άνοιγμα δίαυλων επικοινωνίας με την κοινωνία και διατύπωση τεκμηριωμένων προτάσεων.
Όσο υπάρχει ακόμη χρόνος, ο κ. Ανδουλάκης πρέπει να κάνει στροφή 180 μοιρών και αντί να συναγωνίζεται την αξιωματική αντιπολίτευση στον προνομιακό της χώρο – την “αριστεροσύνη”, τη στείρα καταγγελία και τον ξύλινο, διχαστικό, (παλαιο)κομματικό λόγο – να αδράξει την ευκαιρία να αρθρώσει πολιτικό λόγο και να καταθέσει συγκεκριμένες πολιτικές προτάσεις και πρόγραμμα.
Η παράταξη της οποίας ηγείται διακηρύττει ότι πρεσβεύει έναν “τρίτο δρόμο” προς την κοινωνική ευημερία, ένα δρόμο μακριά από ολοκληρωτισμούς και ευρισκόμενο εγγύτερα προς το κέντρο και τη σοσιαλδημοκρατία. Ας μην αμελεί ότι σχεδόν ό,τι θετικότερο έχει να δείξει η σημερινή κυβέρνηση έχει προέλθει από πρόσωπα, όπως ο κ. Πιερρακάκης, που προέρχονται από τη δική του παράταξη και τον δικό του πολιτικό χώρο.
Θα μιλήσει κάποια στιγμή για αυτά;
* Ο Μηνάς Σηφάκης είναι φυσικός