Παλαιότερα, αλλά και λίγο ακόμα, κρατάνε οι συνήθειες και η κουλτούρα όπου πρέπει να θυσιάζεται η γιαγιά για να ζει καλύτερα η κόρη. Τότε οι γυναίκες δεν δουλεύανε σε ξένες δουλειές. Από τότε που και η γυναίκα βγήκε στην αγορά εργασίας, η γιαγιά αναλάμβανε για δεύτερη φορά τον ρόλο της μάνας, ακόμα και αν έκανε η κόρη.. και ένα και δύο και τρία και τέσσερα παιδιά.. “του Χατζηδάκη”.
Αργότερα έπαιζε και τον τρίτο ρόλο στα δισέγγονα! Μέχρι να ζούσε η ηρωίδα γυναίκα, ανέθρεψε παιδόγγονα!
Μέχρι εδώ, όλα δουλεύανε στο ρελαντί μια χαρά. Ακόμη και για να μην υπήρχε, η… πρώτη μάνα είχε την οικονομική ευχέρεια να… διορίσει κάποια ξένη, νταντά.
Παράλληλα να πω, πως και οι καλές πεθερές βοηθάνε τη νύφη!
Σήμερα όμως η κατάσταση… άλλαξε ταχύτητα. Χάλασε το ρελαντί, διότι και οι περισσότερες γιαγιάδες είναι εργαζόμενες σήμερα. Και επειδή ζούμε στην εποχή του παραλόγου, γίνονται όλα ανάποδα! Ενώ οι αμοιβές των εργαζομένων πάνε τον πάτο, η ακρίβεια ανεβαίνει προς τα πάνω!
Τις καλές εποχές όπου με δανεικά ανέβασαν τις αμοιβές στα ύψη, ακολουθήσαν και οι τιμές των προϊόντων τα ύψη! Όταν όμως οι αμοιβές κατέβηκαν στο βάθος, οι τιμές στάθηκαν στο… ύψος τους!
Όμως, αντί να τιμωρηθούνε αυτοί που φέρανε στη χώρα τα στραπάτσα, ετιμώρησαν τον λαό με μειώσεις και χαράτσα!
Επίκαιρη λέξη είναι σήμερα η υπογεννητικότητα. Συνιστούνε στα νέα ζευγάρια να κάνουν πολλά παιδιά, γιατί λέει το 2050 δεν θα ‘χομε μείνει ούτε 8 ή και 7 εκατομμύρια. Για πες όμως σ’ ένα νέο ζευγάρι να κάμει όχι πολλά, αυτό θα μείνει στην ιστορία, αλλά ένα, το πολύ-πολύ δύο, να δεις τι θα σου πει. Το αυτονόητο θα σου πει. Με 500 ευρώ, και πόσο μάλλον με 400 δεν μπορούμε ούτε τα βασικά πράγματα, για επιβίωση δεν μας φτάνουν να ζήσομε, θέλετε να φέρομε και παιδιά στον κόσμο;
Θέλετε να είναι ξυπόλυτα; Θέλετε να είναι κακοντυμένα, πεινασμένα, δυστυχισμένα; Θέλετε να μείνουν αγράμματα με καμιά προοπτική για το μέλλον τους; Πως θα σπουδάσουν, με τι λεφτά θα κάνουν φροντιστήρια, με τι λεφτά θα μένουν εκτός του σπιτιού μας, να μένουν σε ξεχωριστή πολιτεία σε ξεχωριστό σπίτι, με ενοίκια κι ένα σωρό άλλες ανάγκες;
– Να τα επιδοτεί το κράτος, μπρε σύντεκνε…
– Το κράτος, για πολλά χρόνια ακόμη, θα είναι σε κρίση και όχι μόνο θα σου δίνει, αλλά θα σου παίρνει και από τα λίγα που θα έχεις!
– Ε, να πάει εις το χωριό να γίνει αγρότης…
– Δεν θέλω να υποτιμήσω τους αγρότες, είναι άξιοι και αξιέπαινοι για τη δύσκολη δουλειά που κάνουν, για τις δύσκολες συνθήκες που ζουνε, αλλά κι αυτοί δεν μπορούνε πια να ζούνε στα χωριά. Θεομηνίες, ξηρασίες, ακριβό κόστος παραγωγής, ξηρικά μέρη τα περισσότερα, χωρίς νερό για άρδευση, μικρός ο κλήρος και πολυτεμαχισμένος κακοτοπιές, ορεινές, ημιορεινές, χύματα, ανεβολέματα, μπαμπούρια, ρυάκια…
– Συμφωνώ, αυτά τα χωριά θα ερημώσουν εντελώς, ήδη έχουν ερημώσει τα περισσότερα. Θα μείνουν εκεί για… μουσειακό είδος αργότερα. Αγρότες θα μείνουν μόνο εκεί όπου υπάρχουν κάμποι και νερό, μεγάλος κλήρος και έφορος. Εκεί μπορούν να κάνουν περισσότερα παιδιά, αν μένει όλη η οικογένεια όπως παλιά, όπου τα παιδιά έμεναν και αναλάμβαναν την καλλιέργεια της περιουσίας.
Παλαιότερα οι φτωχοί έκαναν πολλά παιδιά. Από τώρα και ύστερα στις πόλεις, μόνοι οι πλούσιοι θα κάνουν παιδιά, οι φτωχοί θα κάνουν ένα το πολύ-πολύ, άντε ανέ… σφάλει και κανένα… κατά λάθος…
– Μια ελπίδα μόνο υπάρχει, να μας κάνουν τα παιδιά οι… πολιτικοί! Να μονοιάσουν, για να έρθει η αναβάθμιση της οικονομίας πολύ πιο ενωρίς!