Οι άνθρωποι λειτουργούν τις περισσότερες φορές με γνώμονα το συμφέρον τους και οι κινήσεις τους στρέφονται σχεδόν πάντα εκεί που έχουν τη μεγαλύτερη οικονομική ωφέλεια. Έτσι λοιπόν δημιουργούν φιλικές σχέσεις, οι οποίες αποσκοπούν κυρίως στην εξυπηρέτηση των οικονομικών τους συμφερόντων.
Οι επιχειρηματίες για παράδειγμα δημιουργούν φιλικές σχέσεις με τους πελάτες, προκειμένου να διαθέσουν στην καλύτερη τιμή τα προϊόντα τους, ενώ οι πελάτες – αγοραστές προσπαθούν να τ΄αγοράσουν στη χαμηλότερη τιμή.
Έτσι λοιπόν δημιουργείται μεταξύ τους μια σχέση αμφίδρομη, που ο στόχος είναι πάντα ο ίδιος, το συμφέρον. Όσο λοιπόν οι αγοραστές είναι πελάτες είναι καλοί, όταν όμως σταματήσουν να είναι πελάτες, τότε είναι άγνωστα πρόσωπα, γιατί αυτό που τους ενώνει είναι το συμφέρον και όταν σταματήσει να υπάρχει, τότε σταματάει και η μεταξύ τους σχέση, γιατί ο καλός ο φίλος είναι όχι τα πρόσωπα αλλά το συμφέρον.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τα Κράτη για τα οποία δεν υπάρχουν φιλίες και συμμαχίες, αλλά υπάρχουν μόνο συμφέροντα τα οποία καθορίζουν τις μεταξύ τους σχέσεις. Όπου λοιπόν υπάρχουν συμφέροντα, ακόμη και οι εχθρικές Χώρες, προσπαθούν να βρούνε τρόπους και μέσα, να συνάψουν σχέσεις για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα τους. Ένας Άγγλος πολιτικός μάλιστα είχε πει ότι, «αιώνιες φιλίες και αιώνια μίση δεν υπάρχουν, υπάρχουν μόνο αιώνια συμφέροντα».
Το πρόβλημα όμως είναι, όταν υπάρχουν κοινά συμφέροντα μεταξύ γειτονικών Κρατών, που τότε δημιουργούνται προστριβές και προβλήματα, με αποτέλεσμα να δημιουργείται αδιέξοδο και πολλές φορές να καταλήγουν ακόμη και σε πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ τους.
Αυτό συμβαίνει με την από Ανατολάς γείτονα μας Τουρκία, η οποία δυστυχώς δεν διεκδικεί, αλλά προσπαθεί να επιβάλλει ετσιθελικά τις θέσεις της, νομίζοντας ότι είναι η πάλε ποτέ Οθωμανική Αυτοκρατορία και μπορεί να κάνει ό,τι θέλει.
Η Τουρκία όμως έχει αποδείξει ότι κινείται οργανωμένα, δημιουργώντας σχέσεις με Χώρες που έχουν μεγάλη δύναμη και επιρροή σε Παγκόσμιο επίπεδο, όπως είναι η σύμπραξη της για τη συμπαραγωγή υποβρυχίων με τη Γερμανία, η αγορά πυραύλων S 400 από τη Ρωσία, αλλά και με τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής Τραμπ ο οποίος διατηρεί τεράστια προσωπικά και οικογενειακά οικονομικά συμφέροντα στην Τουρκία.
Επίσης παραβιάζοντας το δίκαιο της θάλασσας, δημιούργησε την παράνομη συμφωνία με την Κυβέρνηση της Τρίπολης διεκδικώντας κυριαρχικά δικαιώματα της Χώρας μας.
Αντιθέτως η Χώρα μας μπορεί να έχει με το μέρος της το Διεθνές Δίκαιο, αλλά η στήριξη της από τις Χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γίνεται μόνο φραστικά, που σημαίνει ότι αν φτάσει ο κόμπος στο χτένι, τότε θα είναι απλώς θεατές των γεγονότων και η Χώρα μας θα αντιμετωπίσει την οποιαδήποτε απειλή μόνη της.
*Ο Ιωάννης Ξηρουχάκης είναι πρώην δ/ντης ΕΛΤΑ