Υπάρχει λόγος να ανησυχούμε; Μέχρι τώρα είχαμε ουρανό καθαρό και γαλάζιο ή τουλάχιστον έτσι νομίζαμε γιατί όλα απαλύνονταν στο μικρόκοσμό μας με και από την καθημερινότητα. Εξάλλου, σκεφτόμασταν πως προμηνύονται καταιγίδες μόνο σε καιρούς θυελλώδεις.
Δηλαδή, τι άλλο θέλομε για να καταλάβουμε πως η καθημερινότητά μας σήμερα αποσυντίθεται με τις σκιές που απλώνονται σε γειτονικά εδάφη και πως είμαστε άοπλοι στην καταστροφή, εντούτοις και μετά απ’ αυτήν. Θερίζουμε τις καταιγίδες που καλλιέργησαν και καλλιεργούν οι χρήσιμοι ανόητοι κάθε περιόδου για γεωστρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα.
Ο παραλογισμός – κύριο χαρακτηριστικό κάθε πολέμου – και η εκμηδένιση της ανθρώπινης υπόστασης θα γραφτεί πάλι στην ευρωπαϊκή ιστορία, και όχι μόνο, με μελανιές από αίμα στα χιόνια της άνοιξης και με βιώματα που θα την ξεπερνούν.
Με πολιτικές μηχανορραφίες για την επικράτηση και την διαιώνιση της εξουσίας εις βάρος των αδυνάτων με ανέχεια, κυνισμό, απανθρωπιά, ωμότητα, σκληρότητα, ενεργειακή φτώχεια και άλλα δεινά που για την ώρα είμαστε μόνο θεατές. Αποτροπιαστικός και φοβερός αιώνας και ο 21ος. Είναι γεγονός πως η ιστορία επαναλαμβάνεται διαρκώς, με απρόσμενες ανατροπές που συμπαρασύρουν στο τέλος τα πάντα.
Αυτή είναι η ζωή που προσπαθούμε να κερδίσομε και που αξίζει να τη ζήσομε, καθησυχάζοντας τον εαυτό μας πως προσφέρομε υπηρεσίες στην ανθρωπότητα σε έναν παράλογα λογικό κόσμο με κλοιό που θα σφίγγει ολοένα γύρω μας;
Καιρός να καλλιεργήσουμε εμείς οι ίδιοι προβληματισμό για το πώς μπορούμε να προετοιμαστούμε και να αντεπεξέλθουμε σε αλλαγές που δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Καιρός να απαλλαγούμε από αυταπάτες. Ηθική συσπείρωση, αλληλεγγύη και αγώνας χρειάζεται. Υπάρχει λόγος.