Μια ευφυής σύλληψη, που αναφέρεται στην ιστορία των κινηματογράφων της πόλης μας, επινοήθηκε από τον συντοπίτη μας συγγραφέα του έργου κ. Νίκο Τσαγκαράκη. Η πρωτοβουλία του αυτή πήρε τις διαστάσεις ενός καλαίσθητου βιβλίου, που τα διαφωτιστικά του κείμενα συνοδεύονται από μια πλούσια σειρά άγνωστων φωτογραφιών.
Η πετυχημένη αυτή συνοδοιπορία κειμένου και εικόνας, πέρα από την έκπληξη, δημιουργεί και την ευχάριστη διάθεση του αναγνώστη. Το όλο έργο δείχνει μεταξύ των άλλων το πείσμα του συγγραφέα, την ερευνητική του διάθεση και το ανύστακτο ενδιαφέρον του σ’ αυτό που επιτελεί.
Η λειτουργία των κινηματογράφων αυτών στην πόλη μας ταυτίζεται χρονικά με το 1909. Μέχρι το 1970 οι κινηματογράφοι αποτελούσαν το μοναδικό μέσο ψυχαγωγίας του κοινού. Η τηλεόραση και οι διάφορες εύκολες καταγραφές, με τις κάθε μορφής ενημερώσεις, σήμαιναν και το τέλος των κινηματογράφων.
Κάποιες κινηματογραφικές αίθουσες στέκονται απλά για να μας θυμίζουν την παλιότερη λειτουργία τους. Επιλογικά ο συγγραφέας μάς λέει: «Η δημιουργία κινηματογράφων στο Ηράκλειο φαίνεται να ακολουθεί τη γενικότερη τάση κατά τον 20ό αιώνα στην Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο…
Ενδεικτικό πάντως της δημοφιλίας του κινηματογράφου στην πόλη από πολύ νωρίς μέσα στον αιώνα, είναι η λειτουργία 13 αιθουσών στη διάρκεια του μεσοπολέμου (Αγλαΐα, Ακρόπολις, Αλάμπρα, Αλκαζάρ, Απόλλων, Βόσπορος, Ιωνία, Μινώα, Παλάς, Πάνθεον, Πυλακάκη, Σπλέντα και Τριών Καμαρών)».
Η σύμπραξη του δήμου Ηρακλείου στην έκδοση τιμά το δήμο μας. Η απλή έστω προσέγγιση του βιβλίου επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.
*Ο Γιώργος Παναγιωτάκης είναι συγγραφέας – ιστορικός ερευνητής