Όταν στην τέχνη του λόγου ο δημιουργός στήνει ανθρώπινους καμβάδες, τους οποίους χρωματίζει και συνθέτει με τη δημιουργική του φαντασία, για να δώσει ζωντανούς πίνακες ζωής, διατρέχει πάντα τον κίνδυνο να εκτραπεί, να αλλοιώσει πρόσωπα και καταστάσεις, να παρεκκλίνει του σκοπού του, της καθαρής αλήθειας, του χρέους της αντικειμενικής θεώρησης των πραγμάτων προς τον αναγνώστη.
Χρειάζεται δυνατή και σφικτή πλοκή, γνώση και φαντασία, περιγραφική δύναμη και ευαισθησία για να φτάσει στο ζητούμενο αποτέλεσμα.
Κι αυτό γιατί ο άνθρωπος, ο ήρωάς του, μετατρέπεται σε θέαμα, εκτίθεται σε κοινή θέα και λογοκρισία και η αξία, η δυναμική της τέχνης, χρειάζεται να πλησιάζει ή και να ξεπερνάει την αξία της ανθρώπινης ψυχής, για να είναι ικανή να την προστατέψει από λαθεμένες προσεγγίσεις και ερμηνείες.
Η διακεκριμένη εκπαιδευτικός και συγγραφέας, κ. Κλεάνθη Κυπριωτάκη, μας έχει δώσει αμέτρητα δείγματα της συγγραφικής πληρότητάς της σε θέματα, κυρίως, που άπτονται της ανθρώπινης υπόστασης, της ηθικής και συναισθηματικής συνύπαρξης και αντιμετώπισης της ζωής και των προβλημάτων της.
Το τελευταίο πνευματικό της δημιούργημα με τον εμβληματικό τίτλο “Τελευταία σελίδα” πληροί όλους τους όρους και τις προϋποθέσεις ενός άψογου ανθρωπιστικού έργου.
Ένα διεισδυτικό, λεπτοδουλεμένο, πολύπλευρο και πολυπρόσωπο κοινω- νικό – ηθογραφικό οδοιπορικό, που αιχμαλωτίζει όλες τις φευγαλέες και ανεπαίσθητες στιγμές των ηρώων του αλλά και τις ψυχοφθόρες συγκυρίες, απαλύνοντας την ανασφάλεια, την αγωνία και τον φόβο που γεννά το πέρασμα του χρόνου και οι απρόσμενες παρεμβάσεις της ζωής.
Πυροδοτεί έτσι ένα εσωτερικό ταξίδι προς την ωριμότητα, γεμάτο αποκαλύψεις και απρόσμενες συναντήσεις που κινούνται στους υπόγειους ρυθμούς του κρύφιου ανθρώπινου τοπίου.
Με επιδέξιες πινελιές διαπραγματεύεται τα αισθήματα του φόβου, της αγωνίας και της απόγνωσης, που εναλλάσσονται από σελίδα σε σελίδα, με απώτερο σκοπό την πολυπόθητη λύτρωση.
Την αγωνία της αγάπης που επιμένει να ζει παρά τα τόσα εμπόδια που την υπονομεύουν, τον φόβο για τα ανούσια πάθη που σπιλώνουν αδίστακτα τα άνθη της αρετής, την αγωνία και το μόχθο του άνισου αγώνα για την διάσωση και προστασία της ασυνείδητα συνειδητής αξιοπρέπειας του απαίδευτου, φτωχού βιοπαλαιστή.
Πρόκειτια για ένα κοινωνικό -ηθογραφικό οδοιπορικό, μια πεντακάθαρη ανθρώπινη εικόνα μιας αλλιώτικης εποχής της Κρήτης μας, με ανάγλυφη την ψυχολογία του Κρητικού, τη λεβεντιά και την ντομπροσύνη του τις πατροπαράδοτες αρχές και αξίες τις εθιμικές πρακτικές του, αλλά και την πίστη στις αόρατες μεταφυσικές δυνάμεις που τον δυναστεύουν.
Έχει κάτι δικό του ξεχωριστό, διαφορετικό, ιδιόμορφο αυτό το έργο. Την πρωτοτυπία του θέματος, την πολυμέρεια, τη συναπραστική εξέλιξη, τις απρόσμενες ανατροπές, κυρίως, όμως, την ευαισθησία και την ανυστερόβουλη σύμπραξη των ηρώων του στα κοινωνικά δρώμενα.
Ένα μυθιστόρημα με τη γοητευτική λιτότητα της κλασικής γραφής, τον απέριττο τρόπο έκφρασης, τη γνήσια ανθρωπιά και την καλαίσθητη σεμνότητα του ύφους.
Η διήγηση γεμάτη ενάργεια, με καθαρότητα και διαύγεια ακτινοβολεί την αλήθεια, όποια και αν είναι αυτή, αποδεκτή ή απορριπτέα.
Και ο διάλογος σε γνήσια, ακραιφνή κρητολαλιά, μας μεταφέρει στα χρόνια της άνθισης του κρητικού πολιτισμού, των αγώνων για ιδανικά και ιδεώδη, για τη δικαίωση της ανθρώπινης ύπαρξης επί της γης.
Τα επίλεκτα ποιητικά αποσπάσματα που διανθίζουν τα κείμενα, προσθέτουν συναισθηματική και αισθητική απόλαυση στον αναγνώστη και αποδίδουν στο έργο τα εύσημα που του αναλογούν.
*Η Κατερίνα Τζωρτζάκη είναι κοινωνική λειτουργός