Νιώθω την ανάγκη ως Κρητικός και ως Έλληνας να συγχαρώ από καρδιάς τον αξιότιμο «Ελληνοελβετό» κ. Ζουλιέν Γκριβέν για το βιβλίο του «Ελλάδα, η δική μου Ιθάκη», πρόσφατη έκδοση της περιφέρειας Κρήτης. Το θεωρώ καύχημα και αγλάισμα του ελληνικού βιβλίου, απόσταγμα εμπειρίας, ζωής, σοφίας, καρδιάς και ψυχής του συγγραφέα, πεμπτουσία ζωής και τέχνης του λόγου.
Πιστεύω ακράδαντα πως η όμορφη αυτή δημιουργία, πρωτότυπη και συνάμα πρότυπη, θα παραμείνει ένα βιβλίο σταθμός και πυξίδα, ένα βιβλίο – λυχνάρι ανέσπερο στους σκοτεινούς καιρούς μας, ένα βιβλίο – πλοηγός στο ταξίδι της ζωής, με απαντήσεις στα μεγάλα υπαρξιακά εναγώνια ερωτήματα του αποπροσανατολισμένου σήμερα ανθρώπου: «από πού έρχομαι, πού πηγαίνω, ποιος είμαι, ποιο το χρέος μου», ένα βιβλίο βαθιά ηθικοπολιτικό, που διδάσκει χωρίς να ηθικολογεί, ένα βιβλίο δοξαστικό «της ελλήνισσας φυλής» (Παλαμάς), της ελληνικής ψυχής και φιλοξενίας, της ελληνικής φύσης, του ελληνικού πολιτισμού συνολικά, χωρίς ωστόσο ο συγγραφέας, σκεπτικιστής καθώς επισημαίνει την αλλαγή του τρόπου ζωής του νεοέλληνα, να διστάζει να σχολιάσει με απαλό κεντρί βασικά «κουσούρια» του, κληροδότημα των εθνικών του περιπετειών, ένα βιβλίο γραμμένο από έναν Ελληνοελβετό (με την ισοκράεια διάσταση του όρου «Έλλην»), ένα βιβλίο για το οποίο οι συνέλληνες, όπου γης, δικαιούνται να σεμνύνονται, ένα βιβλίο ωκεανός γνώσης αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, ιστορίας, Εκκλησίας, γεωγραφίας, γεωλογίας, οικονομία κ.ά.
Συγχαρητήρια σε εσάς προσωπικά κ. Ζουλιέν και στη σύζυγό σας για το όμορφο έργο ζωής που επιτελέσατε και επιτελείτε και φυσικά σε όλους τους συντελεστές της σπουδαίας αυτής έκδοσης. Σε τέτοια πρόσωπα, όπως το δικό σας, φωλιάζει η ελπίδα του νεοέλληνα, του οποίου το χρέος προς το πρόσωπό σας είναι δυσεξόφλητο, αν όχι ανεξόφλητο.
Έρρωσθε ευδαιμονούντες.