Αν είμαι περήφανος ως Ηρακλειώτης, Κρητικός, Ελληνας και Άνθρωπος και αν νοιώθω τυχερός είναι, και, γιατί στον τόπο μου βρίσκεται η Κνωσσός όπου αναπτύχθηκε ο Μινωικός Πολιτισμός, που από τον 15ο αιώνα υιοθετήθηκε ως πνευματικό θεμέλιο της ευρωπαϊκής ηπείρου και όχι μόνο. Είναι γιατί στον τόπο μου βρίσκεται το Μουσείο, το μοναδικό και πολύτιμο Μουσείο στον κόσμο που φιλοξενεί τόσα πνευματικά δημιουργήματα αυτού του πανανθρώπινου Πολιτισμού. Είναι γιατί στον τόπο μου βρίσκεται μια από τις ιστορικότερες, πλουσιότερες και πολυτιμότερες βιβλιοθήκες της χώρας μου, τροφοδότης και αιμοδότης γνώσης των συμπολιτών μας και κάθε ανθρώπου που “θέλει να λέγεται, να είναι και να συμπεριφέρεται ως ΑΝΘΡΩΠΟΣ”.
Φέρει δε το όνομα ενός διάσημου πολίτη της Ελλάδας και του Κόσμου, του Δημήτρη Βικέλα, που με τον Γάλλο βαρώνο Πιερ ντε Κουμπερτέν αναβίωσαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, γέννημα και θρέμμα των αρχαίων προγόνων μας. Ενός ανθρώπου που γεννήθηκε το 1835 και από πολύ νέος συνέλεγε σπάνια και πολύτιμα βιβλία τα οποία δώρισε στη Βιβλιοθήκη, η οποία προς τιμή των Ηρακλειωτών φέρει το όνομά του. Θα μπορούσα να αναφέρω και πολλούς άλλους χώρους για τους οποίους είμαι περήφανος για τον τόπο και πολλούς από τους ανθρώπους του. Ελπίζω μια άλλη φορά. Σήμερα θέλω να τονίσω ότι αν και ζω σε χωριό, στην Αλητζανή-Αρχοντικό, είμαι μέλος της Βικελείου Μορφωτικής Εταιρείας που εδρεύει στο Ηράκλειο και δημιουργήθηκε, στηρίχθηκε, στηρίζεται και συνεχίζει να υπάρχει για υπερασπίζεται και να βοηθά τη Βικελαία.
Κι αυτό χάρις σε Ανθρώπους που γνώριζαν και γνωρίζουν πως όπως ο σανός θρέφει τα ζώα και η φυτική και ζωική τροφή που μετασχηματίζεται σε αίμα θρέφει το ανθρώπινο σώμα, έτσι και η γνώση αιμοδοτεί, θρέφει και ζωογονεί το πνεύμα του Ανθρώπου. Ό,τι δηλαδή του επιτρέπει να λέγεται λογικόν και όχι άλογον ζώον. Με την ευκαιρία της πρόσφατης Γενικής Συνέλευσης της Βικελείου Μορφωτικής Εταιρείας συνειδητοποιήσαμε ακόμη πιο έντονα τα προβλήματα που κατατρώγουν την καρδιά και τα σπλάχνα της Β.Β. Από την μια η αδιαφορία των πολιτών. Συμμετείχαν μόνο περίπου 30 άτομα! Και από όσα μας είπε η αντιδήμαρχος Πολιτισμού κ. Αριστέα Πλεύρη. Απελπιστική μείωση προσωπικού και μάλιστα εξειδικευμένου, απελπιστική έλλειψη χρηματοδότησης.
(Γράφοντας το όνομά της στις μηχανές αναζήτησης του Google ή του Υoutube αρκεί). Νιώθω περήφανος που είμαι μέλος ενός φορέα της ΒΜΕ που στηρίζει με τις όποιες δυνάμεις διαθέτει, αυτό τον ανεκτίμητο πνευματικό φορέα, την “Βικελαία Βιβλιοθήκη”. Ένιωσα αγανάκτηση όταν άκουσα την αντιδήμαρχο κ. Α.Πλεύρη να λέει πως έχει απευθύνει κάλεσμα για μια ξενάγηση στους αιρετούς του τόπου μας και όχι μόνο και την αγνόησαν.
Είναι αλήθεια πως τα βιβλία δεν ψηφίζουν και η γνώση είναι επικίνδυνη. Ένιωσα συγκίνηση όταν επανέλαβε πολλές φορές πως είναι διαθέσιμη η ίδια να ξεναγήσει όποια ομάδα έως 8 ατόμων το επιθυμεί. Αρκεί ένα τηλεφώνημα. Ομολογώ πως η κ. Αντιδήμαρχος δεν είναι τέλεια. Έχω ακούσει παράπονα. Δεν είδα όμως κανέναν απ’ αυτούς που τα εξέφρασαν στη Γενική Συνέλευση να μας τα εκθέσει και να μας ζητήσει να τα στηρίξομε και να τα προβάλομε! Δεν έχω γνωρίσει επίσης ποτέ στη ζωή μου κάποιον ή κάποια συνάνθρωπό μου που να είναι τέλειος ή τέλεια. Έχω γνωρίσει όμως ανθρώπους που προσπαθούν. Και τόσο η κ Πλεύρη όσο και η ΒΜΕ προσπαθούν.
Ένιωσα επίσης χαρά και υπερηφάνεια ως δημοσιογράφος, για την ευαισθησία, τη διαθεσιμότητα και τη θέληση των συναδελφισσών και συναδέλφων μου, να στηρίξουν και τη ΒΜΕ και προπαντός τη Βικελαία Βιβλιοθήκη. Την ίδια χαρά ένιωσα και από τις αντιδράσεις των συμπολιτών και συμπολίτισσών μας.
Θα ήταν μεγάλη παράλειψη αν δεν εκφράζαμε την ευγνωμοσύνη μας και στους αφανείς αυτούς “ιεραπόστολους” υπαλλήλους που κρατούν ακόμη “Θερμοπύλες”έως ότου υποχρεωθούν λόγω συνταξιοδότησης, όπως τόνισε στον τοπικό τύπο ο προϊστάμενος της Βικελαίας κ. Δημήτρης Σάββας, να παραδώσουν τα κλειδιά στον δήμαρχο κ. Βασίλη Λαμπρινό. Παρά την καταχνιά, βλέπω πως υπάρχει θέληση. Πως μπορούμε. Υπάρχει ελπίδα. Είμαστε αισιόδοξοι, μα πιο πολύ είμαστε αποφασισμένοι. Ό,τι μας ανυψώνει δεν το φοβόμαστε, το αγκαλιάζομε, το προβάλλομε και το μοιραζόμαστε.