Τις τελευταίες σεζόν, η ΕΡΤ μεγιστοποιεί την παρουσία της στην ελληνική αγορά με μυθοπλασία υψηλής ποιότητας και επενδύσεις που ήρθανε από επίσης αξιόλογους ανθρώπους. Το νέο πρόγραμμα της κρατικής τηλεόρασης, ειδικά φέτος, ανεβάζει τον πήχη με ζητήματα, κοινωνικής και ιστορικής προέλευσης, σε καινούρια μονοπάτια αναζήτησης του ποιοτικά υψηλού. Η τηλεοπτική σειρά «Κάνε ότι κοιμάσαι» αποτελεί το καίριο βήμα προς την αλλαγή των νοοτροπιών.
Σήμερα στον 21ο αιώνα, η έμφυλη βία είτε από τη γυναικεία, είτε από την ανδρική πλευρά σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής επαναφέρει την έλλειψη αγωγής και ανοχής. Εάν η αλλαγή της φασιστικής νοοτροπίας μας ενδιαφέρει ως το επιτακτικό ζητούμενο στην επόμενη γενιά Ελλήνων, η αφύπνιση των νεότερων είναι το άμεσο διακύβευμα. Μία διαφορετική προσέγγιση της μυθοπλασίας για τη νέα ελληνική τηλεοπτική πραγματικότητα από τη σύγχρονη σκοπιά της υπαρκτής ζωής.
Τα ζητήματα που θίγει η σειρά είναι η ενήλικη εγκληματικότητα, η εφηβική παραβατικότητα, το σχολικό bullying, η γονεϊκή ανεργία, ο υπερδανεισμός, η συζυγική απιστία, οι σιωπηλοί ανήλικοι και όλα τα ανωτέρω υπό την αιώνια δαμόκλειο σπάθη, την ταξική ανισότητα.
Το 1995 η παγκόσμια κριτική υποδέχτηκε την αμερικάνικη ταινία «Ασυμβίβαστη γενιά» με δεκτικότητα, όταν η σχολική βία ήταν κάτι μακρινό για τη χώρα μας, γιατί αυτά συνέβαιναν μόνο στο εξωτερικό, τουλάχιστον έτσι νομίζαμε. Τρεις δεκαετίες αργότερα το διάσημο τραγούδι Gangsta’s Paradise του προσφάτως εκλιπόντα Coolio, με πάνω από ένα δισεκατομμύριο θεάσεις στο YouTube, μας επιτρέπει να καταλάβουμε ότι η βία είναι παρούσα σε κάθε κοινωνική τάξη, σε κάθε επάγγελμα και σε κάθε σχολική συνθήκη.
Το έγκλημα είναι σαν τη Λερναία Ύδρα με πολλαπλές αποχρώσεις και εκδηλώσεις σε κρατικά και παρακρατικά πλαίσια. Το παρακράτος συνεπάγεται την κρατική αυθαιρεσία και αυτό γίνεται φανερό στο εξαιρετικό σενάριο που υπογράφει ο κ. Γιάννης Σκαραγκάς.
Η νέα τηλεοπτική σειρά από την κρατική τηλεόραση #Κάνε ότι κοιμάσαι, που είναι διαθέσιμη από το ERTflix, μας επισημαίνει αυτό που συμβαίνει όταν επαναπαυόμαστε στον εαυτό μας, την απόλυτη ανοχή.
*Η Γεωργία Τσατσάνη είναι αριστούχος φιλόλογος