«Ο ιός που μετατρέπει τους φίλους σου στο φουμπου σε υποψήφιους», «βρήκαμε έναν άνθρωπο σε ένα υπόγειο που δεν είναι υποψήφιος και τον πήγαμε στον γιατρό». Αυτά και άλλα… χαριτωμένα αποτελούν ένα μικρό δείγμα από τα πειράγματα που καθημερινά υφίστανται οι υποψήφιοι στις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Εντάξει, το δέχομαι, είναι πολλοί. Έτσι επιβάλλει ή επιτρέπει ο νόμος προκειμένου να είναι μια πιο ανοικτή και δημοκρατική διαδικασία.
Μπορεί με τον Κλεισθένη να είναι μεγαλύτερες οι φιλοδοξίες της νοικοκυράς και του φίλου ή συγγενή να γίνει ένας decision-maker, όπως λένε στις μέρες μας. Μπορεί επίσης να πιστεύει ότι είναι καλύτερος από αυτούς που τον διοικούν μέχρι τώρα ή τέλος να αναγκάστηκε να «συμπληρώσει» το ψηφοδέλτιο. Ρωτώ όμως: αν όλοι μας αποθαρρύνουμε τον γείτονα, φίλο, συγγενή ή σύζυγο από το να συμμετέχει στις αποφάσεις για τα κοινά του τόπου του τότε ποιο το νόημα των εκλογών;
Γιατί να έχουμε ποιο άμεση δημοκρατία; Δεν θέλουμε διεφθαρμένους πολιτικούς και καλά κάνουμε. Δεν θέλουμε ανίκανους να διαχειριστούν τη διοίκηση μια πόλης ή περιφέρειας και καλά κάνουμε. Δεν θέλουμε όμως και έναν συμπολίτη της διπλανής πόρτας να συμμετάσχει στα κοινά, ο οποίος πιστεύει ότι μπορεί να προσφέρει. Σπεύδουμε να τον απαξιώσουμε: «σιγά τι ξέρει αυτός/αυτή;».
«Ε, τελικά τι θέτε;» Που έλεγε και ο αείμνηστος Γκιωνάκης! Δεν μπορούμε να έχουμε μια διακυβέρνηση από περισσότερο ρομαντικούς και ειλικρινείς συμβούλους, αν απορρίπτουμε την προσπάθεια των εν δυνάμει υποψηφίων. Αν είναι ακατάλληλοι είναι εύκολο να το ανακαλύψουμε αφιερώνοντας λίγο χρόνο σε ερωτήσεις για το πώς σκέφτονται να πράξουν και γιατί αυτοί θεωρούν τον εαυτό τους ικανό να βελτιώσουν την καθημερινότητα μας.
Έτσι, είτε θα αναγκαστούν λόγω ανικανότητας να το ξανασκεφτούν και να πάνε σπίτι τους είτε θα επιβεβαιώσουμε ότι υπάρχει ένας συμπολίτης μας που αξίζει να έχει μια ευκαιρία να μεταφέρει τα προβλήματα της καθημερινότητάς μας στα τοπικά κέντρα εξουσίας.
Πιστεύω ότι όταν τα τζάκια εξουσίας ή κλασικοί «επιβήτορες» αυτού του τόπου διαπιστώσουν ότι ο λαός ψηφίζει κρίνοντας, τότε θα καταφέρουμε να έχουμε πολιτικούς με μεγαλύτερο το αίσθημα της ευθύνης απέναντι στον πολίτη. Δώστε λοιπόν λίγο χρόνο στους υποψήφιους, άλλωστε δυο μήνες έμειναν, να αποδείξουν την αξία τους και ζητήστε να δεσμευτούν για όσα πρεσβεύουν και να ασκείτε εποικοδομητική κριτική για τη βελτίωση όλων μας. Γιατί δεν ξέρεις, μπορεί την επόμενη φορά να είσαι εσύ στη θέση τους! Μεταξύ μας, σας το εύχομαι!
*Ο Κυριάκος Μαστοράκης είναι ένας αποδέκτης του… μπούλινγκ (και υποψήφιος του συνδυασμού «Ηράκλειο για όλους»)