– Και η αξιοπρέπεια έχει τα… όριά της. Παράδειγμα: πρώτα λέγαμε ότι για να ζούμε αξιοπρεπώς θα πρέπει να παίρνουμε 2.000 χιλ. ευρώ το μήνα. Σήμερα θα λένε οι νέοι που παίρνουνε 600 ευρώ ότι θα πρέπει να παίρνουνε 1.000 ευρώ για να ζούνε αξιοπρεπώς!
Άρα η αξιοπρέπεια μετράται διαφορετικά ανάλογα με τις συγκυρίες και το οικονομικό! – Οι 500ρηδες τώρα, οι 600ρηδες θα θεωρούνε πλούσιους τους 1.000ριδες! Αλλά και οι…1.000ριδες θα θεωρούνε φτωχούς τους 500ρηδες. Αλλά και οι άνεργοι θα θεωρούν τυχερούς τους 600ρηδες!.. Είδατε πώς αλλάζουνε τα πράγματα;
Η αξιοπρέπεια έπεσε χαμηλά, η αναξιοπρέπεια, η απελπισία ανέβηκε ψηλά. Ο εγωισμός και η αλαζονεία… έπεσε (καλό αυτό). Η γνώση και η λογική ανέβηκε (καλό κι αυτό). Όλα ανεβοκατεβαίνουνε ανάλογα με το χρήμα.
– Πρέπει να αλλάξουμε πολλά πράγματα στη ζωή μας, αλλά το σπουδαιότερο είναι ν’ αλλάξουμε την ανατροφή των παιδιών μας. Να τα μάθουμε στη λιτότητα και στη σκληραγωγία, για ν’ αντέξουνε από τώρα κι ύστερα στην κάθε δυσκολία. Όσο στη θεωρία, όσο και στην πράξη. Η θεωρία να μην περιλαμβάνει μόνο ευχάριστες συνταγές αλλά να τους λέμε την αλήθεια, την πραγματικότητα.
Έτσι θα τα προετοιμάζουμε για τα δύσκολα και τα επώδυνα τα οποία τυχόν θα αντιμετωπίσουνε στη ζωή τους. Αν τα προετοιμάσουμε με ψέματα με ευχάριστα και παραδεισένια η κάθε δυσκολία που θα συναντούνε μετά, θα είναι κόλαση. Το… βαβάλισμα νομίζουν οι γονείς ότι κάνει καλό στο παιδί. Στην πραγματικότητα όμως κάνει κακό και στην ανήλικη και στην ενήλικη ζωή του. Για να σου φαίνονται τα ύστερα εύκολα, πρέπει να ‘ναι τα πρώτα δύσκολα!
(Για να σου φανεί το προτοκάλι γλυκό, φάε πρώτα το λεμόνι).
Τώρα στην πράξη. Το παιδί πρέπει να γνωρίζει την αξία που έχει το κάθε πράγμα για να το εκτιμά. Συνήθως, αγοράζουμε πράγματα στο παιδί πριν καν μας τα ζητήσει για να είμαστε καλοί.
Δεν ξέρουμε όμως ότι αυτό που έρχεται με κόπο, με στέρηση έχει αξία. Του παίρνεις ας πούμε ένα αυτοκινητάκι τη στιγμή που έχει δέκα, γιατί να μην το καταστρέψει να το ευχαριστηθεί κιόλας αφού την άλλη μέρα θα ‘χει κι άλλο; Για καλό και για κακό μην του δίνεις κάθε τόσο σοκολάτες, δίνε του πού και πού και κανένα… χαρούπι να συνηθίζει!..
Εμείς αν αντέχουμε σήμερα την κρίση είναι γιατι τρώγαμε χαρούπια μόνο για σοκολάτες! Το να πας από τα χαρούπια στις σοκολάτες είναι ευτυχία, το να πας όμως από τις σοκολάτες στα χαρούπια είναι δυστυχία! Για να μην το πάθουνε αυτό, θα πρέπει να τα μάθουμε στη λιτότητα. Να μάθουνε κι αυτά ότι ζούμε σε μια μεγάλη κρίση. Δεν είναι κακό. Αν το μάθουνε και το καταλάβουνε σιγά-σιγά θα αρχίσουνε να το συνηθίζουνε να εξοικειώνονται. Έτσι δε θα τους έρθει ξαφνικό σαν το… εγκεφαλικό.
Και να μάθουνε ακόμα ότι η αξιοπρέπεια του ανθρώπου συνδυάζεται από πολλές άλλες αξίες και όχι μόνο από το χρήμα, το οποίο κυριάρχησε δυστυχώς πριν την κρίση και ισοπέδωσε όλα τ’ άλλα, λόγω από το μου ξιπασμού, νεοπλουτισμού κ.λπ.