Από πολλούς αιώνες πριν, το ξύλο είχε βγει από τον παράδεισο, τα τελευταία χρόνια βγήκε από την κόλαση! Είναι ανάλογα τις… εποχές;
Πως εξηγείται αυτό; Παλιά που οι άνθρωποι ήτανε αμόρφωτοι, ανεκπαίδευτοι, δεν είχαν τις γνώσεις και τους καλούς τρόπους για να εκπαιδεύσουν τα παιδιά να βγούνε σωστοί άνθρωποι στην κοινωνία. Έτσι η μόνη σωστή εκπαίδευση ήτανε με το ξύλο.
Δηλαδή, μόνο δια της τιμωρίας, η οποία να πονάει, όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος!
Αφού τα λόγια ήτανε φτωχά, αντιεκπαιδευτικά, αντισυμμορφωτικά, έπεφτε η ράβδος! Η μόνη λύση για να συμμορφωθεί το παιδί, να γίνει υπάκουο, να κάνει το θέλημα, να σέβεται τους μεγάλους, τους γονείς, τους δασκάλους, τους… χωροφυλάκους!
Εμείς τότε, ντρεπόμαστε και φοβόμαστε τους μεγάλους. Γονείς, δασκάλους, καθηγητές, δραγάντες, χωροφυλάκους! Άμα τους βλέπαμε από μακριά το βάζαμε… στα πόδια! Πού να τολμήσεις ν’ αντιμιλήσεις! Από φόβο, πειθαρχία και δουλεία!
Το ίδιος με ‘μας είχανε πάθει και τα ζώα μας. Ξύλο και των… γονέων! Σ’ αυτά επειδή δεν πίπτει λόγος πίπτει μόνο το ξύλο! Εδώ δεν είχανε λόγο για τους ανθρώπους, για τα ζώα θα είχανε;
Τέλος πάντων, ας έρθουμε τώρα στο σήμερα όπου το ξύλο βγήκε από την κόλαση! Και επειδή με την κόλαση δεν… παίζομε, αυτό καταργήθηκε διά νόμου. Φυσικά και το βιτσαλάκι του δασκάλου. Σ’ αυτό θα ‘θελα να σταθώ ιδιαιτέρως. Γιατί για το άλλο ξύλο, το βάρβαρο, το οποίο προέρχεται από διαμάχες πολιτών και προπαντός το ενδοοικογενειακό ξύλο, δεν το συζητάμε. Είναι εντελώς απαράδεκτο. Ενίοτε γίνεται όπως ξέρομε και δολοφονικό!
Θα δούμε όμως για το βιτσαλάκι του δασκάλου τα υπέρ και τα κατά. Καταρχήν έκανε καλό ή κακό; Έκανε καλό. Διότι την εποχή εκείνη έλειπε η μόρφωση, η αγωγή και η παιδεία. Από το σπίτι το παιδί έφευγε ακαλλιέργητο, άρα έπρεπε να πάει στο σχολείο να τα μάθει αυτά. Αλλά μέχρι να τα μάθει αυτά, θα έπρεπε να περάσει πρώτα από πόνο στα χεράκια… Να μάθει ότι η παραβατικότητα τιμωρείται.
Το βιτσαλάκι ήτανε η μόνη μέθοδος για να περάσει μετά στο στάδιο της παιδείας. Τότε που ο λόγος διορθώνει και όχι ο σωματικός πόνος.
Εμείς που περάσαμε αυτά τα στάδια τι πάθαμε; Τίποτα. Ίσα-ίσα που μάθαμε να πειθαρχούμε, να σεβόμαστε τους ανωτέρους μας και όλους τους πλησίον μας, να πηγαίνομε διαβασμένοι γιατί διαφορετικά θα… τσούζανε τα χεράκια μας! Καλύτερα το… τσούξιμο στα χεράκια, παρά ο πόνος στην ψυχή με τις προσβολές και τα… μπούλινγκ σήμερα. Ο πόνος στα χεράκια διορθώνει χωρίς να παραμένει στην ψυχή. Ο πόνος άμα μπει στην ψυχή δεν ξαναβγαίνει ποτέ αν είναι από προσβολή, ακόμα χειρότερο αν είναι πάνω στο ελάττωμα που θέλεις να είναι κρυφό!
Από τότε που καταργήθηκε το βιτσαλάκι… εκ παραδείσου, τώρα είναι όλα μια χαρά; Ναι, διότι τώρα φοβούνται οι μεγάλοι τα παιδιά. Τα παιδιά κάνουνε κουμάντο τους γονείς και τους εκπαιδευτές τους!
Η πλήρης ελευθερία και η ατιμωρησία και πριν την παιδεία. Χάθηκε η ισορροπία, η κανονικότητα, ο ρυθμός της ζωής, η σεμνότητα κ.λπ.
Τώρα ούτε λόγος πίπτει ούτε ράβδος. Εβελτιώθηκε η κατάσταση; Ναι… Αμέσως αρχίσανε οι καταλήψεις, τα μπούλιγκ, η βία ακόμα και απέναντι των καθηγητών τους, οι εφηβικές συμμορίες με τα γνωστά τους καμώματα, ληστείες, μαχαιρώματα και άλλα πολλά.
Και τι μου έλεγε κάποια καθηγήτρια του λυκείου; Κάθομαι στην έδρα και βλέπω να ερωτοτροπούν καμιά φορά ζευγαράκια, δίχως ελάχιστη ντροπή, κι εγώ η καημένη τους κρατάω το.. φανάρι! Τι να κάνω, να τους τιμωρήσω, φοβάμαι μη βρω και τον μπελά μου! Κάτσε εκεί που κάθεσαι και ό,τι θένε ας κάνουνε. Αυτό λένε όλοι οι εκπαιδευτικοί σήμερα. Αντί να τιμωρήσουνε τους μαθητές, θα τιμωρηθούνε οι ίδιοι!.. Αυτά παθαίνουνε κι αυτοί και η κοινωνία όταν δώσεις πλήρη ελευθερία πριν να ολοκληρωθεί η καλλιέργεια και η παιδεία του ατόμου.
Μπορείς ν’ αφήσεις το σκύλο ελεύθερο πριν να τον εκπαιδεύσεις; Όχι, διότι θα επιτίθεται στους ανθρώπους και θα τους δαγκώνει! Αν όμως τον έχει εκπαιδεύσει όχι μόνο δεν θα τους δαγκώνει, αλλά θα τους αγαπάει κιόλας κουνώντας την ουρά του φιλικά και… χαρωπά!