Με κομμένη την ανάσα όλοι οι Έλληνες απανταχού θρηνούν για τις ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν. Πόσο κρίμα και άδικο να χάνονται έτσι παιδιά, να σβήνουν τα όνειρά τους και να αφήνουν πίσω γονείς μαυροφορεμένους να θρηνούν το χαμό τους. Το τρένο που είναι και ο τίτλος των ανησυχιών μου αυτών, ήταν τελικά το τρένο του θανάτου για τόσες ψυχές, για 57 πενήντα επτά συνανθρώπους μας που έχουν ανασυρθεί νεκροί μέχρι τώρα μέσα σε αυτούς και το προσωπικό που και αυτοί τόσο άδικα έχασαν την ζωή τους κατά την διατέλεση του εργασιακού τους καθήκοντος.
Είκοσι οχτώ τραυματίες με κάποιους να δίνουν μάχη στην εντατική, που εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, για όλους να κερδίσουν τη μάχη αυτή. Οδυνηρό αλλά για ένα δευτερόλεπτο διαφορά χρόνου και αν θα γινόταν η μετωπική σύγκρουση εντός του τούνελ, θα υπήρχε το απόλυτο χάος και ίσως, δεν θα υπήρχε κανείς επιζών από τους τετρακόσιους περίπου.
Οι θερμοκρασίες που αναπτύχθηκαν κατά την σύγκρουση και την έκρηξη, που δεν δικαιολογούνται από τους ειδικούς, πλησίασαν τους 1200 βαθμούς και πιθανολογείται ότι στην εμπορική αμαξοστοιχία, υπήρχαν υγρά εύφλεκτα υλικά. Παραιτήθηκε ο υπουργός που κατά καιρούς έλεγε στο κοινοβούλιο ότι η ασφάλεια των τρένων είναι σε υψηλή κατάσταση και δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Διερωτώμαι αν δεν ήταν σε υψηλή κατάσταση τι θα γινόταν δηλαδή.
Ο Σταθμάρχης έκανε λάθος και τα έχουν βάλει όλοι μαζί του. Θα συμφωνήσω ότι έκανε λάθος και πρέπει να τιμωρηθεί για το μερίδιο που του αναλογεί, αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως φαίνονται. Υπάρχουν βαρύτατες ευθύνες υψηλών προσώπων που ολιγώρησαν και δεν έπραξαν τα δέοντα, έτσι ώστε να αποτρέψουν την σημερινή τραγωδία.
Δεν εγκατέστησαν όλα αυτά τα ηλεκτρονικά συστήματα ασφαλείας που ακόμα και ο σταθμάρχης να ήθελε με δόλο να συμβεί, ακόμα και να τρελαινόταν εκείνη την ώρα ή να πάθαινε έμφραγμα, αυτό να μην μπορούσε να το κάνει, γιατί δεν θα του το επέτρεπαν τα συστήματα ασφαλείας. Από το έτος 2000 και μετά έχουν πάρει 15 δισεκατομμύρια ευρώ από την Ευρωπαική Ένωση και από το υστέρημα του κοσμάκη.
Το τρένο
Έρωτες ανεκπλήρωτοι
Μόχθος και βιοπάλη
Και πόσοι περιμένανε
Με ανοικτή αγκάλη.
Πόσοι έκαναν όνειρα
Που δεν προλάβαν όμως
Γιατί επαραμόνευε
Ο όλεθρος και ο τρόμος.
Λες και είχε βάλει η μοίρα τους
Εμπόδιο και φρένο
Και επιβάτες μπήκανε
Στου θάνατου το τρένο.
Είναι πολύ οι ένοχοι
Και έχουνε ευθύνες
Και πρέπει να πληρώσουνε
Για τις ψυχές εκείνες.
Για πόσο πόνο σπείρανε
Σε τόσους σας ανθρώπους
Και στην Ελλάδα επικρατεί
Πένθος σε τόσους τόπους.
Γονέοι που εφτάξανε
Με δάκρυα στα μάτια
Να πάρουν τα κοπέλια τους
Στη κάσα σε κομμάτια.
Τα λόγια βγαίνουν δύσκολα
Έχω πολύ θυμώσει
Κουράγιο μα και δύναμη
Ο Θεός να σας σε δώσει.
Κανονικά η Ευρωπαϊκή Ένωση έπρεπε να ορίσει και να στείλει μια δικαστική επιτροπή από το Βέλγιο. Θα έκλαιγαν μανούλες… Η Καϊλή υπόψη είναι ακόμα μέσα. Τόσες κυβερνήσεις και από τα τρία μεγάλα κόμματα που παινευόταν και από πάνω, ότι πάνε όλα καλά. Γνωστός υπουργός είχε κόψει τούρτα που έδειχνε τον ίδιο ως τον σπαιντερμαν που έχει σώσει τα τρένα, ο άλλος έπαιζε με τρενάκια που συγκρούονται στο γραφείο του. Τρομάρα τους. Και ερωτώ εγώ που πήγαν τα 15 δισεκατομμύρια ευρώ, μήπως κάποιοι τα τσέπωσαν και κάνουν το παγώνι τώρα.
Λέω εγώ μήπως. Πέντε κυβερνήσεις και από τα τρία μεγάλα κόμματα με τόσους υπουργούς, δεν μπορούσε κάποιος ευλογημένος να εγκαταστήσει τα συστήματα ασφαλείας, αυτά για να μην θρηνούμε τώρα τόσες αθώες ψυχές. Εν έτος 2023 που ελέγχονται ηλεκτρονικά τα πάντα, ακόμα και τα σουβλάκια που μεταφέρουν οι ντελίβερι με τα μηχανάκια. Δεν σκέφτηκαν, τουλάχιστον να βάλουν το σύστημα με τις παρακολουθήσεις το predator που παρακολουθούσε τους πάντες και τα πάντα, να παρακολουθεί τουλάχιστον και τα τρένα. Ψήφισαν όμως οι διάνοιες, αν τυχόν υπάρξει δυστύχημα να μην έχει ευθύνη ο ΟΣΕ και ο ΤΡAIΝΟΣΕ και να μην υπάρξει αποζημίωση.
Όπως έχουν και αυτοί την βουλευτική ασυλία και όπως με τον ίδιο τρόπο ο κολοτούμπας που έκανε το όχι του λαού σε ναι και αποποινικοποίησε τους τραπεζίτες από τυχόν ευθύνη. Ξεπούλησαν τα τρένα 45 εκατομμύρια ευρώ μαζί με τα αποθεματικά στα ταμεία τους, κάποια εκατομμύρια ευρώ γύρω στα εξήντα, στους Ιταλούς και δίνουμε 50 πενήντα εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο μόνο για την συντήρησή τους. Επειδή τόσα χρόνια που αρθρογραφώ δεν έχω διστάσει ποτέ και για τίποτα και ούτε θα το κάνω.
Θα σας πω φίλες και φίλοι μου,ότι όλες αυτές οι κυβερνήσεις ευθύνονται για αυτό το μεγάλο κακό με εγκληματικά λάθη . Οι ανεύθυνες και οι ανθελληνικές πολιτικές που έχουν ακολουθήσει, τις τελευταίες δεκαετίες, έχουν φέρει αυτά τα οδυνηρά αποτελέσματα. Υπάρχουν πολλά περιστατικά που εδραιώνουν αυτά που σας λέω, όπως το Μάτι με 103 συνανθρώπους μας, στην Μάντρα με τόσους νεκρούς.
Στον ΒΟΑΚ Κρήτης που είναι γεμάτος σαμάρια και λακούβες και ό,τι μορφής κακοτεχνία θέλεις, θρηνήσαμε σε ένα χρόνο 103 συνανθρώπους μας, ένα μεγάλο χωριό και βγήκαμε ασφαλώς πάλι πρώτοι στην Ευρώπη. Καταλήγω να πω ότι τα τρία μεγάλα κόμματα χρωστάνε περίπου ένα δισεκατομμύριο ευρώ και ευθύνονται για το χάλι της χώρας μας. Οι μισοί Έλληνες δεινοπαθούν , με την φτώχεια που τους έχουν επιφέρει με το έτσι θέλω.
Κάθε μέρα τους παίρνουν τα σπίτια τα κοράκια που έχουν αποθρασυνθεί εντελώς, γιατί έχουν τις πλάτες τους και τα δικά τους παιδιά από πίσω τους πάτσηδες. Όπου και να πάμε, έχουμε φτάσει στο σημείο να κινδυνεύουμε για την ζωή μας. Αυτοί δεν έχουν ΤΣΙΠΑ, γιατί αν είχαν, όχι μόνο θα έπρεπε να παραιτηθούν ζητώντας συγνώμη από το λαό, αλλά θα έπρεπε να είχαν εγκαταλείψει την χώρα από τις τύψεις. Από ό,τι δείχνουν, το μόνο που τους νοιάζει είναι να αναρριχηθούν στην εξουσία κάτι για το οποίο είναι και επικίνδυνο πλέον, για τους πολίτες.
Τώρα έχουν βάλει τους δικούς τους ανθρώπους στα μεγάλα κανάλια, να προσπαθούν με το αζημίωτο, να εξομαλύνουν την δύσκολη κατάσταση για αυτούς, να προσπαθούν να ρίξουν την ευθύνη μόνο στους εργαζόμενους, φτάνοντας σε σημείο κάποιοι από αυτούς της ενημέρωσης κάποια σκουπίδια, δεν μπορώ να τους πω αλλιώς, να μιλούν για θυσίες και για ευκαιρίες ενώ έχει γεμίσει φέρετρα από νέα παιδιά και ανθρώπους του μόχθου όλη η Ελλάδα, ντροπή σας. Θέλω να πιστεύω μέσα μου, ότι ο κόσμος έχει καταλάβει που μας έχουν φτάσει αυτοί οι προδότες και να τους δώσει το μήνυμα που τους αξίζει.
Μπορεί αύριο και εμείς να βρεθούμε σε αυτή την οδυνηρή θέση, να θρηνούμε για τα παιδιά μας, κάτι για το οποίο αντεύχομαι. Αν δεν αλλάξουμε να βγάλουμε τα τσιμπούρια αυτά από πάνω μας, δυστυχώς θα βουλιάξουμε και δεν μας φταίει κανείς γιατί την δύναμη τους την δίνουμε εμείς, με την ψήφο μας. Θα κλείσω με ένα τραγούδι πόνου και θλίψης που έγραψα, θέλοντας να εκφράσω τα θερμά και ειλικρινή μου συλλυπητήρια στις οικογένειες που τόσο άδικα έχασαν τους ανθρώπους τους.
*Ο Ηλίας Παλιεράκης είναι στιχουργός, αρθρογράφος