Ελάτε να κάνουμε ένα πείραμα… Το πείραμα είναι ένα από τα βασικά βήματα με τα οποία προχωρά η έρευνα στην επιστήμη. Ο άνθρωπος, πρώτα παρατηρεί ένα φαινόμενο και αυτό είναι το στάδιο της «παρατήρησης». Στη συνέχεια έρχεται το «πείραμα», με το οποίο ο ερευνητής προσπαθεί να αναπαραγάγει το φαινόμενο.
Αφού διαπιστώσει ότι υπάρχει επανάληψη των παρατηρήσεων, διατυπώνεται ο «νόμος», ότι δηλ. κάτι ισχύει πάντα… Ακολουθεί η «υπόθεση», με την οποία ο ερευνητής προσπαθεί να εξηγήσει το φαινόμενο και τελικά διατυπώνεται η «θεωρία», η οποία οφείλει αφενός να εξηγεί και αφετέρου να προβλέπει άλλα φαινόμενα.
Εμείς θα περιοριστούμε στο «πείραμα», που είναι η μίμηση και η αναπαράσταση του φαινομένου και όλα τα υπόλοιπα τα έχουν πει και αναλύσει οι ειδικοί, με το «νι» και με το «σίγμα»!!!
Ελάτε, λοιπόν, να κάνουμε ένα πείραμα… Ας πάρουμε μια κουβέρτα, μονόχρωμη και κατά προτίμηση ανοικτού χρώματος, ας πούμε «μπεζ» (που είναι και ευκολοπρόφερτο).
Ας βγούμε, μετά στην ταράτσα ή στην ευρύχωρη βεράντα μας ή, τέλος, στην πλακόστρωτη αυλή μας.
Όπου έχουμε αρκετό ελεύθερο και επίπεδο χώρο· και – φυσικά- μια παροχή νερού (βρύση).
Απλώνουμε την κουβέρτα και επάνω της, τοποθετούμε σε τυχαία σημεία, κάποια αντικείμενα, που έχουμε στο σπίτι π.χ. 2 – 3 χύτρες, 1 – 2 ανθοδοχεία (κατά προτίμηση με άνθη), το δοχείο με το λάδι, κάποια βαζάκια μαρμελάδας ή/και κάποια κουτάκια ντομάτας «κονκασέ» (είναι πολύ σημαντικό οι ντομάτες να είναι αποφλοιωμένες και χωρίς σπόρια).
Στη συνέχεια, με ένα κοινό λάστιχο του ποτίσματος (αφού το συνδέσουμε με τη βρύση), ραντίζουμε καλά, με νερό, την κουβέρτα και ό,τι βρίσκεται πάνω σ’ αυτή… Θα παρατηρήσουμε, ότι λόγω της απορρόφησης του νερού, το μπεζ χρώμα της κουβέρτας θα γίνει λίγο πιο σκούρο! Κλείνουμε τη βρύση (και αυτό πολύ σημαντικό στάδιο του πειράματος) και αφαιρούμε όλα τα αντικείμενα που είχαμε τοποθετήσει επάνω στην κουβέρτα. Παρατηρούμε, τότε, ότι στα σημεία που βρίσκονταν τα αντικείμενα, παραμένει το περίγραμμα του καθενός, με το εσωτερικό εμβαδό στεγνό – πράγμα που αναμέναμε!
Αντιστοιχίες: Ας υποθέσουμε, ότι η «κουβέρτα» είναι ο πλανήτης μας, η Γη. Τα «αντικείμενα» που είχαμε τοποθετήσει, άλλα μεγάλα και άλλα μικρά, είναι κάποια από τα κράτη, που έλαβαν, έγκαιρα, προστατευτικά και περιοριστικά μέτρα έναντι του κορωνοϊού. Αν και δεν μπορούσαμε να τα αντιπροσωπεύσουμε όλα, (που είναι πάνω από 200 κράτη), παίρνουμε μια ιδέα.
Το «νερό» είναι ο κορωνοϊός και το «ράντισμα» παριστά την εξάπλωσή του. Όσες χώρες παρέλειψαν να λάβουν μέτρα, (ακάλυπτα τμήματα της κουβέρτας) έμειναν απροστάτευτες στην επέλαση του ιού (μέρη που υγράνθηκαν και άλλαξαν χρώμα).
Όμως, με την πάροδο του χρόνου, το νερό διεισδύει και διαποτίζει αργά αλλά σταθερά, τους τομείς, που λόγω των αντικειμένων, είχαν μείνει στεγνοί… και τελικά, η κουβέρτα θα διαποτιστεί ομοιόμορφα!!! Με λίγα λόγια, αργά ή γρήγορα, ο ιός θα εξαπλωθεί παντού, έστω και εξασθενημένος ή και μεταλλαγμένος.
Ανάλογα με το ιϊκό φορτίο και την ανταπόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος του πληθυσμού, τα κατά τόπους κρούσματα είτε θα νοσήσουν ελαφρά ή βαρύτερα. Κάποια από τα τελευταία μπορεί να οδηγηθούν και στο θάνατο… Από τις διάφορες χώρες και με την εκδήλωση της αρχικής επιδημίας και της πανδημίας στην οποία εξελίχθηκε, άλλες έλαβαν άμεσα και αποτελεσματικά προστατευτικά – περιοριστικά μέτρα.
Σ’ αυτές συγκαταλέγεται η χώρα μας, η Κίνα, απ’ όπου ξεκίνησε η πανδημία, η Νότια Κορέα κ.ά. Υπήρξαν χώρες που καθυστέρησαν, λόγω αδράνειας ή εσφαλμένης εκτίμησης από την πολιτική τους ηγεσία, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, οι ΗΠΑ κ.ά. καθώς και χώρες που έλαβαν καθυστερημένα πολύ χαλαρά μέτρα, με αποτέλεσμα να παρουσιάσουν μεγάλο αριθμό (και ποσοστό) θανάτων. Τέτοιες είναι η Σουηδία, η Βραζιλία κ.ά.
Οι ειδικοί, τόσο από το χώρο της υγείας, κυρίως, αλλά και από την πολιτική ηγεσία, έχουν προτείνει και εφαρμόσει μέτρα πρωτόγνωρα, για την κοινωνία, παγκοσμίως.
Τέτοια είναι η κατ’ οίκον παραμονή, η ελεγχόμενη κυκλοφορία του πληθυσμού, η απαγόρευση της κυκλοφορίας των οχημάτων, ο αποκλεισμός περιοχών, η διακίνηση με πλοία ή αεροπλάνα, η χρήση προστατευτικής μάσκας, ιδιαίτερα σε πολυσύχναστους χώρους, η ευρεία χρήση απολυμαντικών – αντισηπτικών υγρών, γαντιών κ.ά. Φυσικά, τα μέτρα που συνιστούν οι ειδικοί εκπορεύονται από τη θεωρία.
Είναι, όμως βέβαιο, ότι τελικά, φτάνοντας στον πολίτη, εφαρμόζονται όχι στο 100%, αλλά κατά ένα μικρό ή μεγαλύτερο ποσοστό, που εξαρτάται από την πειθαρχία και τη συνειδητοποίηση του προβλήματος, από κάθε λαό.
Αυτό, καθώς και το γεγονός ότι, τελικά δεν είναι δυνατό, τα μέτρα να έχουν την απαιτούμενη πολύμηνη χρονική διάρκεια, λόγω της αναγκαιότητας την ενεργοποίησης της οικονομίας, και της απαραίτητης επικοινωνίας μεταξύ των χωρών, δίνουν τη δυνατότητα στον ιό (COVID-19) να εξαπλωθεί, έστω και με βραδύτερο ρυθμό, από τη μια χώρα στην άλλη.
Αφού, λοιπόν, ο ιός θα εξαπλωθεί, παντού, προς τί η επιμονή στην επιβολή τόσων περιοριστικών μέτρων; Όλη η φιλοσοφία αποσκοπεί στο να φτάσουμε σταδιακά και ομαλά σε μια τελική κατάσταση, όπου το υγειονομικό σύστημα να μπορεί να διαχειριστεί τον αριθμό των κρουσμάτων και να μην υποχρεωθεί να φτάσει στα μη ελέγξιμα όριά του! Με αυτή τη λογική, η χώρα μας τα πήγε καλά και στις διεθνείς δημοσιεύσεις, το άλλοτε «μαύρο πρόβατο» στο χώρο των οικονομικών, φέρεται ως παράδειγμα προς μίμηση, στο χώρο της υγείας.
Παλιότερα, λέγοντας «πρωτόκολλο», το μυαλό μας πήγαινε στη σειρά προσέλευσης των επισήμων σε μια τελετή ή στη σειρά με την οποία θα προσφωνήσει ένας ομιλητής τους παρευρισκόμενους. Σήμερα, έχουμε γεμίσει με κάθε λογής πρωτόκολλα, που αφορούν τη διαδικασία νοσηλείας των ασθενών… Είναι κι αυτή μια από τις πολλές λέξεις του συρμού. Το πρόβλημα πέφτει «στους ώμους» της Ακαδημίας των Αθηνών, που ασχολείται με τη συστηματική κατάταξη των λέξεων της γλώσσας μας… Πώς θα ονομάζεται ένα παιδί, στο οποίο θα εφαρμόζεται κάποιο ιατρικό πρωτόκολλο;