Με μια πολύ φιλική και συναδελφική αφιέρωση ο φίλος και συνάδελφος ,Δάσκαλος, Μηνάς Παπαδάκης, μου δώρισε το Νέο του Βιβλίο με τον Τίτλο: «Ο άρχοντας του κάμπου, σαν παραμύθι”.
Το βιβλίο όπως εξαρχής δηλώνεται στον πρόλογο από τον συγγραφέα, όσο και στην εισαγωγή και στο συνολικό κείμενο, διαπνέεται από πραγματικά βιώματα, τόσο της παιδικής ηλικίας στο χωριό του, τη Μητρόπολη Μοιρών, όσο και στην κατοπινή ζωή του στην πόλη του Ηρακλείου.
Το αφιερώνει δε, με πολύ συναίσθημα όπως προκύπτει εκ της αφιερώσεως: «Στον πατέρα και τη μάνα, στους ήρωες της καθημερινότητας και στον αδερφό του Μανώλη, τον αδικημένο κατάφορα από τη ζωή».
Το βιβλίο: «Ο Άρχοντας του Κάμπου» είναι το πέμπτο βιβλίο του Μηνά και ο άρχοντας του Κάμπου μας φανερώνει ότι είναι ο πατέρας του.
Στις 25 αυτοτελείς αφηγηματικές ενότητες περιστρέφεται, με πολύ παραστατικότητα, σε διάφορα πραγματικά γεγονότα, είτε ατομικά, είτε οικογενειακά, είτε σε εποχικές αγροτικές εργασίες, είτε σε τοπικές γιορταστικές εκδηλώσεις.
Θα μπορούσα να καταθέσω ότι πρόκειται για ένα ενδιαφέρον διηγηματικό βιβλίο, στο οποίο με πολύ συναισθηματικό και συγκινητικό τρόπο, εκθέτει την αυτοβιογραφία του, χωρίς να περιλαμβάνει στοιχεία φαντασίας. αποκαλύπτοντάς μας, το φυσικό τρόπο συμμετοχής και αντίδρασής του, στα διάφορα περιστατικά που διηγείται.
Στις ενότητες των 200 σελίδων, ο αναγνώστης διακρίνει το βαθύ συναίσθημα και την αγάπη του για την περιοχή καταγωγής του, περιγράφοντας πραγματικά περιστατικά, που έζησε είτε ως παιδί, είτε ως έφηβος, είτε ως ενήλικας πλέον σε διάφορους τοπικούς χώρους.
Η αυτοτελής αφήγηση εκάστου γεγονότος, σε πεζό λόγο, αποτελεί μια εξιστόρηση πραγματικού γεγονότος ,που αναφέρεται είτε σε αγροτικές εργασίες, είτε σε τοπικές γιορτές, είτε σε οικογενειακά θέματα, είτε σε κοινωνικές συναναστροφές στη μικρή κοινωνία του χωρικού περίγυρου. Γενικά διακρίνεται η συναισθηματικότητα, ο σεβασμός και η υπακοή προς τους γονείς, η ευγένεια προς όλους γενικά, η ανθρώπινη συμπαράστασή του σε οικογενειακά προβλήματα και γενικά ο πολύ ενσυναίσθητος κόσμος του συγγραφέα.
Αν συμπερασματικά καταλήξει ο αναγνώστης σε κάθε ενότητα θα καταγράψει την περηφάνια της καταγωγής του, τις πολύ διδακτικές ιστορικές του γνώσεις, την αγάπη του για τις διάφορες κοινωνικές και θρησκευτικές εκδηλώσεις, τη λεπτομερή αξιοπρόσεκτη καταγραφή των ηθών και εθίμων της συγκεκριμένης γεωγραφικής περιοχής.
Ακόμη την περιγραφή της δύναμης της ελπίδας και της Αγάπης ,που πρέπει να διακατέχει κάθε άνθρωπο, την θαυμάσια περιγραφή των εποχικών εργασιώ, θέρος, τρύγος, λιομάζωμα, αλώνισμα.
Επίσης, ο αναγνώστης πληροφορείται για τα αξιοπρόσεκτα ιστορικά στοιχεία περί της πρώτης πρωτεύουσας της Κρήτης της Γόρτυνας, περί των αρχαίων ευρημάτων στην περιοχή, την εικόνα της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, την αδιαφορία των πολιτών για τη διατήρηση της καθαριότητας περιβάλλοντος, με το να σκουπιδοποιούν σημαντικούς χώρους της κοινότητας τους.
Δεν παραβλέπει επίσης στην πολύ κατανοητή αφήγησή του και την αδιαφορία, πολλές φορές, της κρατικής υπηρεσίας για το περιβάλλον.
Θεωρώ απαραίτητο να αναφερθώ στη ενότητα εις την οποία μας εξηγεί την προέλευση της ονομασίας τόπων, πόλεων, και περιοχών της ευρύτερης περιοχής της Μεσσαράς.: π.χ. Η Μεσσαρά, πήρε το όνομά της από την πεδιάδα, που είναι απλωμένη ανάμεσα σε δυο όρη τα Αστερούσια και το όρος Ίδη ή Ψηλορείτης. Το χωριό Μητρόπολις, πήρε το όνομά του από τον πρώτο επίσκοπο Κρήτης Τίτο, τον οποίον χειροτόνησε ο Απόστολος Παύλος και έκαμε πρώτη έδρα Μητροπόλεως αυτόν τον τόπο και τόσα άλλα που δεν είναι σκόπιμο, λόγω χώρου, να αναγραφούν.
Σημαντικά στοιχεία τα οποία ίσως αρκετοί και κάτοικοι της περιοχής να τα αγνοούν ή να μην είναι γνωστά.
Μια άλλη εξίσου σημαντική ενότητα είναι εκείνη στην οποία διηγείται τις διάφορες τοπικές γιορτές, καθώς και τα διάφορα έθιμα κατά την ημέρα εκείνη, αλλά και σε διάφορες αναμνήσεις των παιδικών χρόνων σχετικά με την κινητικότητα των παιδιών κατά την Μεγαλοβδομάδα, ως και την ώρα της Αναστάσεως του Κυρίου.
Ένα άλλο εξίσου σημαντικό στοιχείο, το οποίο σήμερα εξέλιπε του τόπου μας είναι η προετοιμασία όλων των χωριανών για την αυριανή συμμετοχή τους σε μια πανήγυρη του διπλανού ή απόμακρου χωριού.
Είναι μια υπέροχη καταγραφή της όλης προετοιμασίας αλλά και της συμμετοχής όλων σε αυτή καθαυτή την ημέρα της πανήγυρης, υπαίθρια καφενεία, φαγοπότι κάτω από τον ίσκιων των ανθισμένων ελαιοδέντρων, χορός στην πρόχειρη χωμάτινη πίστα, τραγούδι, βιολάτορες και λαουτιέρηδες της εποχής, που σήμερα και μόνο ένας ηλικιωμένος και έφηβος της εποχής εκείνης, αναλογιζόμενος τα νιάτα του, αναθυμάται και δακρύζει και διερωτάται:
Γιατί άραγε όλα αυτά που διηγείται τόσο παραστατικά και υπέροχα ο Δάσκαλος Μηνάς Παπαδάκης ,στο 5ο βιβλίο του, Ξεχάστηκαν σήμερα! Ιστορίες, κατορθώματα, ονείρατα και ορνηνειές, αποσπερίδες, γέλια και χαρές, που γιόμιζαν τον χρόνο, είτε στις ατελείωτες ώρες στις αγροτικές εποχικές δουλειές, είτε στις βραδινές παρέες στις ολάνθιστες αυλές της γειτονιάς όπου μαζώνονταν γυναίκες κι άνδρες και συζητούσαν με τις ώρες κάνοντας συγχρόνως και διάφορες πλεκτικές εργασίες.
Γιατί καταργήθηκαν ή ξεχάστηκαν τα υπέροχα αυτά τα αδελφικά μικρογλέντια, που χάριζαν την ευφροσύνη στην καρδιά και συνέτειναν στη σύσφιξη των σχέσεων των ανθρώπων, στην οικογενειακή θαλπωρή, στην ερωτική φαντασία και στις κρυφές ματιές των ερωτοχτυπημένων της εποχής.
Όμως όλα παρέρχονται και η απάντηση στα ερωτήματα είναι πως:
Ο άνθρωπος εις τη ζωή πάντα μπροστά βαδίζει με οδηγό το χρόνο του, που πίσω δε γυρίζει.
Γενικά το βιβλίο του αγαπητού φίλου και συναδέλφου Δασκάλου Μηνά Παπαδάκη αποτελεί ένα ξεχωριστό εγχειρίδιο μέσα στο οποίο εκθέτει ναι μεν αυτοβιογραφικά γεγονότα και λαογραφικά στοιχεία αλλά με αυτά εκπέμπει γνώσεις, διδάγματα και ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία.
Ακόμη φέρνει, με το παρελθόν του τόπου, νοσταλγίες μιας περασμένης εποχής, εικόνες αποτυπωμένες σε καμβά για να τις βλέπουμε στις ατέλειωτες ώρες της μοναξιάς, ή εξηγώντας τις σε μια φιλική παρέα, αλλά και σε κοινωνική εκδήλωση γιατί διδάσκουν ήθος, αξίες, γνώσεις σεβασμό και διατηρούν την τοπική λαογραφία καθώς και τις τοπικές παραδόσεις, που αποτελούν τον Λαϊκό Πολιτισμό, ο οποίος είναι ο καθρέπτης μιας κοινωνίας και γενικά του λαού μας.
Ευχές καρδιάς και συγχαρητήρια στον φίλο Μηνά για την έκδοση του 5ου βιβλίου του και προσδοκούμε την έκδοση του 6ου.