Το σύνολο των χωρών της Ευρώπης και των λοιπών προοδευτικών χωρών
Αμερική, Καναδάς, Βρετανία, Αυστραλία, Σκανδιναβία κ.α. που έχουν τώρα και αρκετές δεκαετίες αποτεφρωτήρια κα ιοι σοροί που περνούν από αυτά υπερβαίνουν κατά πολύ αυτών τις ταφής.
Στην Ελλάδα η αποτέφρωση ξεκίνησε να συζητείται από τις αρχές του 20ου αιώνα και έχει νομοθετηθεί με νόμο του κράτους για να έχουν την δυνατότητα οι δήμοι να δραστηριοποιούνται στην εγκατάσταση και λειτουργία αποτεφρωτηρίων και το 2017 με νέο νόμο έχει δοθεί αυτή η δυνατότητα και στους ιδιώτες.
Οι δήμοι έχουν τώρα και αρκετά χρόνια δώσει μεγάλους αγώνες χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα λόγω των γνωστών αντιδράσεων, για των οποίων η πολιτεία όχι μόνο δεν πήρε καμία θέση αλλά αντιθέτως προσθέτει επιπλέον προσκόμματα στις σχετικές διαδικασίες της γραφειοκρατίας.
Σε κάθε δημοκρατική και πολιτισμένη χώρα οι πολίτες έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα επιλογής καύσης ή ταφής.
Ο αριθμός των σωρών που παίρνουν το δρόμο γιά το εξωτερικό προς αποτέφρωση ετησίως ξεπερνούν τις τέσσερις χιλιάδες με κόστος άνω των δέκα εκατομμυρίων ευρώ, και από χρόνο σε χρόνο ο αριθμός και το κόστος όλο και θα ανεβαίνουν.
Ως προς το μηχανισμό λειτουργίας των αποτεφρωτηρίων, όπως έχουν αναφερθεί ειδικοί η αποτέφρωση δεν έχει επιπτώσεις στο περιβάλλον, όπως η ταφή και δεν επιβαρύνει την φύση, τα αέρια που εξέρχονται κατά τη διάρκεια της αποτέφρωσης εκτός του ότι είναι άοσμα και αόρατα παρακολουθούνται ηλεκτρονικά πάντα σε σχέση με το ελάχιστο όριο ρύπων που προβλέπει η ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Από έρευνα που έγινε στη Σουηδία αναφέρεται ότι σύμφωνα με την νέα μέθοδο η σορός καταφύχεται με υγρό άζωτο υπό συνθήκες θερμοκρασίας – 157 βαθμούς Κελσίου και στην συνέχεια σε ένα άλλο χώρο με άνοδο της θερμοκρασίας η σορός διαλύεται σε σκόνη.
Στη Ριτσώνα της Εύβοιας οι ιδιώτες ύστερα από πολλά χρόνια σκληρών αγώνων πέτυχαν επιτέλους την κατασκευή και λειτουργία του πρώτου αποτεφρωτηρίου στην χώρα μας, ένας κούκος όμως δεν φέρνει την άνοιξη.
Οι εκπρόσωποι της πολιτείας που είναι η εκάστοτε κυβέρνηση η οποία είναι η μόνη αρμόδια σύμφωνα με τους νόμους του κράτους οφείλει να δώσει επιτέλους μια λύση σε αυτό το σοβαρό πρόβλημα που δεν αφορά μόνο ένα μέρος της κοινωνίας.
Το οποίο ενδιαφέρεται διότι το κόστος είναι πολύ μικρό και η διαδικασία είναι αξιοπρεπής για το νεκρό και για την οικογένειά του κ.ά., αλλά πρόκειται και για την προστασία του περιβάλλοντος οι επιπτώσεις του οποίου είναι τεράστιες. Η δημοκρατική Ελλάδα με την πολύ μεγάλη πολιτιστική κληρονομιά δεν μπορεί να μην ακολουθεί τις εξελίξεις και να εκτίθεται διεθνώς.
Κλείνω το κείμενο αυτό με τη ρήση του Φωκυλίδη.
Ο καθένας φέρει τις ευθύνες των πράξεών του.