Στο διαδίκτυο βρήκα μια συγκλονιστική μαρτυρία (γράφει ο Ιερόθεος Βλάχος) του αείμνηστου Εισαγγελέα Ευάγγελου Κρουσταλάκη. Έφτασε στο βαθμό του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Ξεχώριζε για το ήθος και τις γνώσεις του. Υπηρέτησε και στο Ηράκλειο κι άφησε τις καλύτερες αναμνήσεις. Ύστερα από μια σοβαρή χειρουργική επέμβαση βρέθηκε στην εντατική και γράφει για τα έντονα συναισθήματα απομόνωσης, εγκατάλειψης και μοναξιάς. Γράφει ακόμη για τις σκέψεις που κατακλύζουν το μυαλό του ανθρώπου και ταλανίζουν την ψυχή του.
Στην αρχή γράφει, με βοήθησαν οι όμορφες αναμνήσεις από τα προηγούμενα χρόνια. Γρήγορα πάλι ήρθε η μοναξιά. Όπως ήμουν όμως ξαπλωμένος κοιτάζοντας πάντα το ταβάνι του δωματίου, άρχισα να περιφέρω το βλέμμα μου γύρω, γύρω και ξαφνικά ανακάλυψα στον απέναντι τοίχο μια εικόνα της Παναγίας που στην αγκαλιά της κρατούσε το Χριστό. Απ’ αυτή τη στιγμή η Παναγία έγινε η συντροφιά μου. Αυτή η εικόνα μου άνοιξε την πόρτα και με οδήγησε κοντά στην Παναγία.
Κατανόησα καλύτερα το νόημα “Η τιμή της εικόνας επί των Πρωτοτύπω διαβαίνει” όπως λένε οι πατέρες της Εκκλησίας μας. Εκμυστηρεύτηκα στην Παναγία, σκέψεις, αγωνίες και συναισθήματα. Εκείνη φαινόταν ότι με άκουσε. Εκείνη δεν μου μιλούσε, έδειχνε όμως ότι κατανοούσε στην αγωνία μου. Έτσι σιγά σιγά ατμόσφαιρα γαλήνης κι ηρεμίας επικράτησαν στην ψυχή μου. Οι ώρες στην εντατική έπαψαν να ‘ναι εφιαλτικές. Είχα την αίσθηση ότι κάποιος που μ’ αγαπά είναι δίπλα μου. Ένιωθα ζεστό χάδι ενός δικού μου ανθρώπου. Η ορθόδοξη πίστη μας ενισχύεται κάθε χρόνο με την εορτή της Παναγίας 15 Αυγούστου.
Είναι το δεύτερο Πάσχα. το Πάσχα του καλοκαιριού. Το πρώτο είναι η Ανάσταση του Χριστού. Το δεύτερο η ανάληψη της Παναγίας στους Ουρανούς. Όλες οι ελπίδες μας στη Μεγαλόχαρη. Όλοι εμείς τρέχομε στη χάρη της για να προσευχηθούμε στην εικόνα της και να την ευχαριστήσομε για την υγεία που χάρισε στην οικογένειά μας. Άλλοι τρέχουν και παρακαλούν και ζητούν βοήθεια για αρρώστιες που βασανίζουν τους ίδιους ή μέλη της οικογένειάς τους. Είναι αυτοί που κάνουν τάματα να ‘ρθουν στη Χάρη της πεζοπορούντες ή το δυσκολότερο γονατιστοί. Είναι μανάδες που κάνουν τάματα για τ’ άρρωστα παιδιά τους. Μπαίνουν στην Εκκλησία γονατιστές με τραυματισμένα τα γόνατά τους. Κάθε 15αύγουστο με δέος στεκόμαστε εμείς οι Έλληνες εμπρός στην εικόνα της Παναγίας. Οι πρώτες 15 μέρες είναι αφιερωμένες σ’ εκείνη με νηστεία, ευλάβεια και προσευχή. Στεκόμαστε με ευλάβεια στην εικόνα της γιατί πάντα είναι κοντά μας σε χαρές και λύπες μας.
Ο λαός μας την ονομάζει “παρηγορήτρια” γιατί τρέχει και παρηγορεί τους πονεμένους. Γιατί τρέχει σ’ αυτούς που τη φωνάζουν στους κινδύνους. Τρέχει στις παρακλήσεις των γονέων να θεραπεύσει τις αρρώστιες των παιδιών τους.
Η Αγία μας Εκκλησία τοποθετεί πολύ ψηλά την Παναγία και την εγκωμιάζει ως τιμιωτέρα των Χερουβείμ κι ενδοξοτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ. Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας, οι υμνογράφοι κι αγιογράφοι συναγωνίζονται ποιος θα παρουσιάσει περισσότερο την αξία της Παναγίας. Η Παναγία είναι η Χαρά των Αγγέλων, η δόξα των Αγίων κι η Προστασία των ανθρώπων στα καθημερινά τους προβλήματα. Κάθε άνθρωπος έχει τα προβλήματά του και παλεύει με τα κύματα των θλίψεων.
Αρρώστιες προσωρινές ή ανίατες. Θανάτους, φτώχεια, συκοφαντίες κι αδικίες. Περιφρόνηση κι αδιαφορία. Για όλα αυτά πρέπει να καταφεύγομε στην Παναγία. Αυτή την παράδοση να καλλιεργούμε.
Ο εορτασμός της Κοίμησης της Θεοτόκου περιλαμβάνει δύο γεγονότα: Το θάνατο και την ταφή και την Ανάσταση και μετάστασή της στους Ουρανούς. Για την κοίμηση μας διηγούνται ο Ιωάννης ο Θεολόγος, Διονύσιος Αρεοπαγίτης, Ανδρέας Κρήτης, Ιωάννης Δαμασκηνός κ.α. Για την Κοίμηση μας διηγούνται και τα τροπάρι της υμνολογίας. Όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου έστειλε ο υιός και Θεός της Άγγελο να την πληροφορήσει πως θα την πάρει απ’ αυτή την πρόσκαιρη ζωή και θα τη φέρει στην άλλη την αιώνια. Η Παναγία χάρηκε, ανέβηκε στο όρος των Ελαιών και προσευχήθηκε. Γύρισε μετά στο σπίτι κι ετοίμασε όλα για την ταφή.
Έδωσε τα υπάρχοντά της στους φτωχούς. Όταν όλα ήσαν έτοιμα, ξάπλωσε στο κρεβάτι και περίμενε. Κοντά της ήρθαν όλοι οι Απόστολοι «Απόστολοι εκ περάτων συναθροισθέντες ενθάδε”. Η Παναγία εκοιμήθηκε κι έγινε η κηδεία. Οι Απόστολοι έμειναν τρεις μέρες δίπλα στον τάφο. Την τρίτη μέρα ήρθε κι ο Θωμάς. Δεν είχε προφτάσει στην κηδεία. Ανοίξανε τον τάφο για να προσκυνήσει. Δεν υπήρχε το σκήνωμα. Είχε αναστηθεί, είχε γίνει κι η μετάσταση στους ουρανούς. Αυτό το γεγονός γιορτάζομε 15 Αυγούστου. Αυτό είναι το δεύτερο Πάσχα των Ορθοδόξων. Πάνω στον τάφο κτίστηκε μεγαλοπρεπής ναός από την Αγία Ελένη. Μετά την καταστροφή του ο αυτοκράτορας Μαρκιανός με τη σύζυγο Πουλχερία έχτισαν νέο Ναό που υπάρχει μέχρι σήμερα. Η Παναγία γιορτάζει σε κάθε γωνιά της πατρίδας. Το επίκεντρο όμως όλων των εκδηλώσεων είναι η Παναγία της Τήνου.
Εκεί παράλληλα με το εορτασμό της Παναγίας, οι Έλληνες τιμούν τη μνήμη αυτών που χάθηκαν στον τορπιλισμό της Έλλης μέσα στο λιμάνι από τους Ιταλούς, ανήμερα της Παναγίας. Και τώρα ήρθε η ώρα, όλοι εμείς οι Έλληνες να σε παρακαλέσουμε και ικετεύσουμε ταπεινά. Να προσευχηθούμε στο όνομά σου Μεγαλόχαρη να μας βοηθήσεις. Έχομε δύο μεγάλες πληγές που αιμορραγούν και πονούν. Την Πανδημία του κοροναϊού και τις μεγάλες πυρκαγιές που τραυμάτισαν βαριά την πατρίδα μας. Σε σένα αποθέτομε τις ελπίδες μας για φωτισμό και δύναμη να σταθούμε όρθιοι.