Σύμφωνα με το εορτολόγιο της Εκκλησίας μας, η εγκυμοσύνη της Παναγίας μας ξεκίνησε στις 25 Μαρτίου, τότε που ο αρχάγγελος Γαβριήλ της έφερε το μέγα και χαρμόσυνο μήνυμα πως θα γίνει η μητέρα του Θεανθρώπου.
Επομένως, σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους, η Θεοτόκος έμελλε να γεννήσει τον ένατο μήνα της εγκυμοσύνης της και συγκεκριμένα γύρω στις 25 του Δεκέμβρη. Συνέβη, όμως, κατά το μήνα αυτό ο αυτοκράτορας της Ρώμης Οκταβιανός Αύγουστος, στον οποίο υπαγόταν και η Παλαιστίνη, να προκηρύξει απογραφή του πληθυσμού της αυτοκρατορίας, για λόγους κυρίως φορολογικούς, και διέτασσε ο κάθε του υπήκοος να απογραφεί στον τόπο της καταγωγής του. Γνωρίζουμε δε ότι ο άνδρας της Παναγίας, Ιωσήφ, καταγόταν από τη Βηθλεέμ της Ιουδαίας, την πόλη του βασιλιά Δαβίδ, αλλά ζούσε στη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας, όπου ασκούσε το επάγγελμα του ξυλουργού.
Ξεκίνησε, λοιπόν, ο Ιωσήφ από τη Ναζαρέτ για τη Βηθλεέμ, έχοντας μαζί του και την εγκυμονούσα στον ένατο μήνα της Μαρία, και ύστερα από ένα κοπιαστικό ταξίδι έφτασαν τη Βηθλεέμ. Βρήκαν όμως το πανδοχείο (χάνι, και τα σπίτια της μικρής πόλης γεμάτα από ανθρώπους που είχαν έρθει για τον ίδιο σκοπό. Αναγκάστηκε έτσι, αφού ήταν χειμώνας και το κρύο βαρύ, να καταφύγει σ’ ένα σπήλαιο έξω από την πόλη, που πρέπει να το ήξερε καλά από παιδί και που το χρησιμοποιούσαν ως στάβλο ζώων. Εκεί θα περνούσε με τη Μαρία εξ ανάγκης τη νύχτα του ή όσες νύχτες χρειάζονταν μέχρι να βρεθεί κατάλυμα.
Και, του θαύματος! Σ’ αυτό το ταπεινό αχούρι διάλεξε ο Αχώρητος να γεννηθεί τα χαράματα της 25ης του Δεκέμβρη και να σπαργανωθεί ανάμεσα στα άκακα ζώα που με τις αναπνοές και τη ζεστασιά του κορμιού τους μετρίαζαν το κρύο και την παγωνιά του Χειμώνα και που πρόσφεραν χωρίς να διαμαρτυρηθούν μια από τις φάτνες τους, για να φιλοξενηθεί το άχραντο σώμα Του.
Κι ενώ αυτά συνέβαιναν μέσα στη σπηλιά, έξω απ’ αυτήν γινόταν θείο, αγγελικό πανηγύρι! Άγγελος Κυρίου πληροφορούσε τους εντρομους αγραυλούντες και αγρυπνούντες βοσκούς, που ήσαν εκεί, κοντά στην πεδιάδα, ότι γεννήθηκε για σας και για τον κόσμο όλο ο Σωτήρας σας Ιησούς Χριστός, σήμερα στη Βηθλεέμ, μέσα στο σπήλαιο που βρίσκεται κοντά στην πόλη, σπαργανωμένος μέσα σε μια φάτνη. Και πριν άγγελος τελειώσει τα λόγια του, άνοιξε ο ουρανός κι ένα πλήθος αγγέλων ανεβοκατέβαιναν και αφού ενώθηκαν μαζί του, όλοι μαζί, με βαθιά κατάνυξη, έψελναν: “Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία”.
Σαν τέλειωσε το αγγελικό τραγούδι και οι άγγελοι χάθηκαν, οι βοσκοί συνήλθαν από το φόβο τους κι έτρεξαν στην σπηλιά που τους είχε υποδείξει ο άγγελος. Εκεί βρήκαν τη Θεοτόκο, τον Ιωσήφ και το Θείο Βρέφος σπαργανωμένο μέσα στη φάτνη. Συγκινημένοι γονάτισαν και με πολλή ευλάβεια και πίστη προσκύνησαν το Λυτρωτή μας κι ύστερα αφού διηγήθηκαν τα όσα τους είπε ο άγγελος κι όσα θαυμαστά επακολούθησαν έξω από τη σπηλιά, γύρισαν στα κοπάδια τους δοξάζοντας το Θεό για τα θαυμάσια που είδαν και άκουσαν.
Η Αγία Οικογένεια έμεινε αρκετό καιρό στη Βηθλεέμ. Εδώ έγινε η περιτομή και η ονοματολογία του Κυρίου μας σε “Ιησούς” μετά από οχτώ μέρες, και ύστερα από σαράντα μέρες η Υπαπαντή του στο ναό του Σολομώντα, στα Ιεροσόλυμα. Στη Βηθλεέμ έγινε και η προσκύνηση των Μάγων και από τη Βηθλεέμ επίσης η φυγή στην Αίγυπτο για να γλυτώσει ο Ιησούς της σφαγή του από τον αιμοβόρο και φοβερό Ηρώδη.
* Ο Μανώλης Ροδιτάκης είναι τ. εκπαιδευτικός και ειδικός πάρεδρος του Παιδαγωγ. Ινστιτούτου, πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών