-Όταν γεράσει ο άνθρωπος την ομορφιά του χάνει εξωτερικά, την συμπληρώνει όμως με την εσωτερική του ομορφιά αν έχει φροντίσει να την έχει καλλιεργήσει.
-Αλίμονο στα γεράματα αν δεν έχουνε γνώσεις και εμπειρίες από τη ζωή τους! Πόσο περιθωριακοί θα νιώθανε και πόσο βαρετοί και ασήμαντοι στα παιδιά, στα εγγόνια τους και έτσι κι αλλιώς στον πολύ στενό τους περίγυρο. Δικαιολογημένα θα σκέφτονται ότι η θέση τους θα είναι να κάθονται στο… πεζούλι, να τρώνε το φαΐ τους, ήσυχα-ήσυχα κι αθόρυβα.
Κάτσε γέρο στο πεζούλι να ψηθεί το… πιτοδούλι.
Και μη μας ενοχλείς πολύ, μη γίνομε και νευρασθενικοί.
Όχι γιατί δεν σ’ αγαπούμε, αλλά γιατί δεν επικοινωνούμε.
Εμείς με τις νεωτεριστικές ιδέες και αντιλήψεις, εσύ με παλιές νοοτροπίες και με τις ανούσιες αναμνήσεις. Τουλάχιστον δεν ήσουνα γκρινιάρης και κουμανταδόρος, αλλα φρόνιμος και λογικός, θα είχες μια αναβαθμισμένη θέση μέσα στο σπίτι και στην καρδιά μας… Και αν η γεροντική ασχήμια συμπληρωνότανε με την εσωτερική και πνευματική σου ομορφιά θα μας έκανες πιο σοφούς και πιο ευτυχείς και θα ήσουνα κι εσύ!
Να γιατί ο άνθρωπος από μικρός θα πρέπει να φροντίζει για τα γεράματα. Όπως φροντίζει για τα υλικά αγαθά, έτσι ακριβώς θα πρέπει να φροντίζει και για τα πνευματικά.
Την αρχή νομίζει ότι θα είναι ευτυχισμένος με τα υλικά αγαθά. Όσο όμως μεγαλώνει και έχει έρθει σε ηλικία που τα έχει συμπληρώσει όλα αυτά θ’ αρχίσει να σκέφτεται ότι υπάρχουνε δύο λογιώ αγαθά τα οποία είναι αναγκαία στη ζωή μας που μας δίνουνε ευτυχία. Αν αποκτήσεις μόνο το ένα στερείσαι το άλλο. Μόνο αν αποκτήσεις και τα δύο συν εμπειρίες, θα νιώθεις συμπληρωμένος και καλλιεργημένος άνθρωπος. Αν φροντίζεις όσο μπορείς να έχεις και την υγεία σου, θα νιώθεις ότι κάτι κατάφερες στη ζωή σου και δικαιούσαι να είσαι και κάπως ευτυχής.
Όπως ακριβώς αποταμιεύεις τα λεφτά σου, ή μάλλον θέλεις να αποταμιεύσεις (αν δεν έχεις δεν πειράζει) για να τα έχεις αργότερα στα γεράματα για καλύτερη ζωή έτσι ακριβώς θα πρέπει να… αποταμιεύσει τη γνώση και τις εμπειρίες για καλύτερα γεράματα. Στα γεράματα δεν πρέπει να σε βλέπουνε με λύπηση οι δικοί σου και οι άλλοι αλλά να σε βλέπουν.
Και να σε εκτιμούνε σαν ένα γέροντα σοφό, σαν ένα με ενδιαφέροντες εμπειρίες, προπαντός να είναι βγαλμένες μέσα από τη ζωή, οι οποίοι είναι για όλους προφητικές και διδακτικές.
Τότε μόνο θα είσαι ένα ευτυχής γέροντας, διότι θα νιώθεις περήφανος αφού όλοι θα σε σέβονται και θα σε αγαπούνε, διότι δεν θα βλέπουμε την εξωτερική σου εμφάνιση αλλά την εσωτερική σου ομορφιά! Παράδειγμα πως βλέπουμε ας πούμε το Σωκράτη και όλους αυτούς τους σοφούς και διανοούμενους τις αρχαιότητας.
Την ασχήμια τους κοιτάμε; Όχι. Γιατί το από μέσα… περίβλημα εκπέμπει δέος και ομορφιά!