«Θα κάτσω σπίτι, θ’ αράξω σπίτι
λοιπόν απόψε, δεν πρόκειται να βγω!
Θα κάτσω σπίτι, θ’ αράξω σπίτι
κι άμα πεινάσω τηγανίζω καν’ αυγό.»
… μια προφητική πρόταση, πολλά χρόνια πριν, από το Λουκιανό Κηλαηδόνη. Όμως, αν ζούσε σήμερα, μπορεί να ξανακυκλοφορούσε το τραγούδι, με στίχους προσαρμοσμένους στην πανδημία των ημερών μας … κάπως έτσι: «…Θα κάτσω σπίτι, θ’ αράξω σπίτι, να μην κολλήσω καν’ α κο-ρο-να-ϊ-ό»! Αλλά και χωρίς το Λουκιανό, έχουμε καταιγιστεί από αυτόκλητους μουσικούς, ερασιτέχνες ή και επαγγελματίες, οι οποίοι μεταδίδουν διαδικτυακά την πρόσφατη δουλειά τους, δηλ. γνωστές επιτυχίες, στις οποίες τα λόγια έχουν αντικατασταθεί με στίχους που αναφέρονται στον κοροναϊό… Διασκεδαστικό!
Δεν υπάρχει αμφιβολία, βλέποντας τα πράγματα από την αισιόδοξη πλευρά τους, ότι σε λίγους μήνες η πανδημία από τον κοροναϊό θα είναι μια «ανάμνηση παλιά», όσο κι αν μας ταλαιπώρησε. Από τη μια η ανακάλυψη εμβολίου και των κατάλληλων φαρμάκων, μια που σύσσωμος ο ιατρικός κόσμος ερευνά αγωνιωδώς γι’ αυτό, από την άλλη η αλλαγή των κλιματικών συνθηκών, καθώς έχουμε ήδη περάσει στην Άνοιξη, η ανθρωπότητα θα έχει ξε-περάσει μια δοκιμασία, που μαζί με τις βαριές απώλειες, μας άφησε και κάτι θετικό.
Αυτό είναι η κατανόηση της ανάγκης για συνεργασία, για ομαδική δουλειά, για την χρησιμότητα της τήρησης των νόμων και για την ανάγκη να νοιαστούμε για το συνάνθρωπο. Αν όλα αυτά δεν εμπεδωθούν και δεν μείνουν παρακαταθήκη για το μέλλον, τότε η πανδημία, μας άφησε μόνο δεινά χωρίς κανένα θετικό αντίκρισμα…
Όμως, η λογική, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι, από αυτή την πρωτόγνωρη δοκιμασία θα προκύψει κάτι. Αυτό είναι σίγουρο, αν και τί θα είναι αυτό, δεν μπορεί κανείς να το προβλέψει. Είναι όμως βέβαιο ότι κάτι θα προκύψει, αφού η ανθρωπότητα δεν είχε ποτέ στην εμπειρία της μια τέτοια παγκόσμια κατάσταση και ποτέ πριν δεν αναγκάστηκε ένα τόσο μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Γης να μείνει αυτοβούλως έγκλειστο και απομονωμένο … στο σπίτι! Θα δούμε…
Προς το παρόν και επειδή βρισκόμαστε «στο μάτι του κυκλώνα», χρησιμοποιούμε το μόνο μέσο ή το μόνο φάρμακο που μπορεί να επιβραδύνει το ρυθμό εξάπλωσης του ιού – το προϊόν “Menoume Spiti”…σε διάφορες συσκευασίες! Αυτό είναι το σύνθημα με το οποίο οι υπεύθυνοι φορείς ενημερώνουν και συνιστούν εναγωνίως στο κοινό, ελλείψει άλλης επιλογής.
Λοιπόν, τι κάνουμε μένοντας κλεισμένοι σπίτι; Το διαδίκτυο είναι γεμάτο με μηνύματα, συμβουλές και οδηγίες, για το πώς θα περάσουμε καλύτερα το χρόνο μας στο σπίτι. Και για να συνεννοούμαστε, το «μένω σπίτι», στη νοηματική γλώσσα, αποδίδεται με το σχήμα του σπιτιού, με τα δύο χέρια ενωμένα στις άκριες των δακτύλων και τις παλάμες λυγισμένες σε ορθή γωνία, ενώ ακολουθεί διπλό χτύπημα της μιας γροθιάς πάνω στην άλλη.
Μένουμε σπίτι, λοιπόν, με τον πρώτο λόγο να έχουν ο Η/Υ μας, το τάμπλετ και το κινητό μας, μηνύματα και βιντεο-κλήσεις σε φίλους και γνωστούς. Έχουμε τόσα πολλά να πούμε (στους άλλους απέξω) και πιο πολλά ν’ ακούσουμε. Μετά; Μα … διαβάζουμε ένα καλό βιβλίο… αν τα άλλα μέλη της οικογένειας είναι «free» από κινητά και υπολογιστές, παίζουμε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι…
Ολοκληρώνουμε κάποιες κατασκευές (ή επισκευές) που εκκρεμούν ή ασχολούμαστε με κάποιο πάζλ… λύνουμε σταυρόλεξα ή sudoku, ακούμε μουσική ή προχωρούμε σε καραόκε, αν προτιμάτε… ή μαζευόμαστε όλοι και ανοίγουμε παλιά άλμπουμ με φωτογραφίες, για να βλέπουν και τα παιδιά φάτσες συγγενών και φίλων, γιατί όταν αργότερα θα έχουν την περιέργεια να ρωτήσουν, δεν θα βρίσκουν κάποιο για να τους δώσει μιαν απάντηση… τακτοποιούμε τη ντουλάπα μας, τη βιβλιοθήκη, το γραφείο μας, τα ξυριστικά και τα καλλυντικά μας!
Άλλο: Κάνουμε μπάνιο … όμως, μπάνιο πραγματικό. Όχι το γνωστό «ντουζάκι και φύγαμε». Γεμίζουμε (ή μάλλον μισογεμίζουμε , για να αποφύγουμε την υπερχείλιση) τη μπανιέρα με νερό… χλιαρό, με τα ανάλογα αρωματικά άλατα και τα συναφή, φυσικά, για να μας καλμάρει το νεύρα και όσο για τη σπατάλη του νερού, του τόσο πολύτιμου, μην ξεχνάμε και το τραγούδι του Γερμανού: «Δυο – δυο, στη μπανιέρα, δυο – δυο»!… Γενικά, ξε-κου-ρα-στεί-τε, όσο μπορείτε. Και μην ξεχνάτε το δεύτερο(*) κανόνα του τεμπέλη: «Ξεκουράσου, για να μπορέσεις ν’ απολαύσεις την ανάπαυση»!
Μένουμε σπίτι, ειδικά τώρα που έκλεισαν και οι λαϊκές… κι αν ξανανοίξουν θα είναι η εικόνα της, σαν καταβρεγμένη διαδήλωση. Οι πάγκοι σε απόσταση 10 – 15 μ. δηλ. ακόμα και να διασχίσουμε τη λαϊκή με το Ι.Χ. μας!!! Και τι διατίθεται; Μόνο κανένα φρούτο, άντε και κανένα ζαρζαβατο- λαχανικό. Γενικά, αν και δεν είναι σκόπιμο να εμπλακούμε με τα πολιτικά, ιδιαίτερα σ’ αυτούς τους καιρούς, δεν μου άρεσε ποτέ ο περιορισμός του λαϊκού χαρακτήρα, ακόμη κι αν αυτό εφαρμόζεται στις λαϊκές αγορές…
Όταν τις επισκέπτομαι θέλω ν’ ακούω φωνές, στριμωξίδι, φασαρία, να πω μερικά «…παρακαλώ να περάσω»… να ρίξω και κάμποσα «με συγχωρείτε», σε όσους ενόχλησα μέσα στη βιασύνη μου… οι πωλητές να διαλαλούν και να διαφημίζουν στη διαπασών, πάνω στους πάγκους, την πραμάτεια τους … είδη ένδυσης, υπόδησης, είδη προικός, κουρτίνες, σεντόνια και κατσαρολικά… και φυσικά, πάντα μια στάση στην καντίνα (έχει ομοιοκαταληξία με την κα(ρα)ντίνα!). Να ελέγξω πώς είναι η γεύση και τι σχήμα έχουν τα σουβλάκια, σε ποια θερμοκρασία σερβίρεται η μπύρα, να δοκιμάσω (έστω και κατ’ εξαίρεση) δειγματοληπτικά τις πατάτες… αυτά. Ζητάω πολλά; Ούουουπς!!!
Ξεχάσαμε το σπουδαιότερο, που θα μπορούσαμε να κάνουμε κλεισμένοι σπίτι … αν και –τελικά- δεν θα αναφερθούμε σ’ αυτό. Όλοι γνωρίζουμε περί τίνος πρόκειται και μάλιστα το κρατούσαμε μέσα μας, τόση ώρα, για να το αναφέρουμε ως ψεγάδι στο άρθρο μας… Λάθος! Δεν το ξεχάσαμε, αλλά είναι απ’ αυτά που δεν λέγονται… έργα, λοιπόν και όχι λόγια. Είπαμε, τώρα… να μην το παρακάνουμε, όμως!!!
(*) Ο πρώτος κανόνας του τεμπέλη, είναι: «Μην κάνεις ποτέ, σήμερα, κάτι που μπορείς να κάμεις αύριο»!