Κάποιος γείτονας ρώτησε τον Καραγκιόζη, αφού έλαβε τέλος το περιστατικό, στη γειτονιά: «Γιατί, Καραγκιόζη μου, άφησες αυτούς τους αλήτες να σε κτυπούν μανιωδώς και δεν έκανες κάτι να υπερασπιστείς και να προστατεύσεις τον εαυτό σου;».
Και ο Καραγκιόζης απάντησε: «Όπως είδες, κάποια στιγμή κουράστηκαν να με βαράνε και σταμάτησαν. Ύστερα, πολλοί απ’ αυτούς έγιναν καταϊδρωμένοι και μπορεί να πουντιάσουν, ν’ αρπάξουν καμιά πνευμονία και να τα τινάξουν!». (Να υπενθυμίσουμε, ότι Καραγκιόζης –στα τούρκικα- σημαίνει Μαυρομάτης, από το καρά = μαύρο και οζ = μάτι).
Μπορεί, ο Καραγκιόζης να «γεννήθηκε» στη γειτονική μας χώρα, όμως κι εμείς τον υποδεχτήκαμε με αγάπη, όπως κάνουμε σήμερα και με την πλειοψηφία των μεταναστών, τον εξελίξαμε και τον εμπλουτίσαμε με πολλές επίκαιρες και διδακτικές ιστορίες και περιστατικά. Τώρα, αν το παραπάνω συμβάν εμπεριέχει και κάποιες ομοιότητες με τη σημερινή κατάσταση και τους παλικαρισμούς των γειτόνων μας στο Αιγαίο και στην κυπριακή ΑΟΖ, είναι ένα άλλο ζήτημα.
Εκείνο που είναι δυσεξήγητο, είναι το γεγονός, γιατί η Τουρκία επέλεξε να προχωρήσει και να ανοίξει τόσα πολλά μέτωπα, σχεδόν ταυτόχρονα… Συρία, Ιράκ, Κύπρος, Ελλάδα, Αμερική. Η τελευταία, που είναι η μεγάλη υπερδύναμη, έχει τους λόγους της να είναι δυσαρεστημένη με την Τουρκία, λόγω της προμήθειας του πυραυλικού συστήματος των S-400 από τη Ρωσία, συστήματος που δεν είναι συμβατό με τα αντίστοιχα του ΝΑΤΟ (δικαιολογία). Και επειδή όλα –τελικά- ανάγονται στην οικονομία και στο χρήμα, πρότεινε, ζήτησε από τους γείτονές μας να αγοράσουν αντί των S-400, τους αμερικανικής κατασκευής Patriot.
Ας μην ξεχνούμε και την προστριβή που υπήρξε με την κράτηση του αμερικανού πάστορα Άντριου Μπράνσον, η οποία, όμως, έχει λήξει με την απελευθέρωσή του, εδώ και καιρό. Αντίστοιχα, ο Ερντογάν διατηρεί τη δυσαρέσκειά του, για την μη έκδοση στην Τουρκία, από τους Αμερικανούς του Φετουλάχ Γκιουλέν…
Ένας άλλος παράγοντας, που δυσαρεστεί την Τουρκία, είναι η βοήθεια των ΗΠΑ στους Κούρδους της Συρίας και του Ιράκ, τους οποίους οι Τούρκοι αποκαλούν τρομοκράτες και πλανάται το ενδεχόμενο να προσπαθήσουν να ιδρύσουν Κουρδικό κράτος μεταξύ Συρίας Ιράκ, κάτι που θα προκαλέσει τους αδελφούς Κούρδους της ανατολικής Τουρκίας να ενωθούν μαζί τους.
Μαζί με όλα αυτά, στο Αιγαίο, οι τουρκικές παραβιάσεις του εναέριου χώρου, εδώ και χρόνια έχει παγιωθεί και οι αναχαιτίσεις από την Ελληνική αεροπορία έχουν γίνει ρουτίνα. Το μόνο καλό, μέσα στο κακό, είναι ότι οι αεροπόροι μας υποχρεώνονται σε καθημερινές ασκήσεις ετοιμότητας αλλά υψηλού κινδύνου (και κόστους)…
Η τελευταία τουρκική πρόκληση είναι η γεώτρηση που επιχειρείται στο χώρο της Κυπριακής ΑΟΖ. Η Ελλαδο-κυπριακές αναφορές και διαμαρτυρίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν απέδωσαν κάτι το ουσιαστικό, πέραν από κάποιες αόριστες δηλώσεις υποστήριξης. Τι ενδιαφέρον μπορεί να έχουν βόρειες χώρες, όπως η Πολωνία, τα Βαλτικά κράτη, η Σουηδία η Δανία ή η Φινλανδία;
Η ΕΕ δεν έχει ούτε κοινό υπουργό εξωτερικών, ούτε ενιαίο στρατό για να επέμβει. Τι μπορούν να κάμουν οι Ελλάδα και η χωρίς αεροπορία και ναυτικό ημικατεχόμενη από την Τουρκία, Κύπρος; Απομένει να θυμηθούμε την αρχή που διατύπωσαν οι Ρωμαίοι: «Terrae potestas finitur, ubi finitur armorum vis», δηλ. «Η ισχύς μιας χώρας τελειώνει, εκεί που τελειώνει η δύναμη των όπλων (της)».
Και με τους S-400, σύστημα που θεωρείται από τα πιο σύγχρονα και αποτελεσματικά, στο είδος του, η εμβέλεια των τουρκικών όπλων αυξάνει κατά πολύ. Ακόμα και η Αθήνα συμπεριλαμβάνεται μέσα στο βεληνεκές τους… Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η Τουρκία είναι μια υπερδύναμη (τηρουμένων των αναλογιών) στο χώρο της ανατολικής Μεσογείου και είναι πολύ σημαντική για το ΝΑΤΟ. Έχει 80 εκατομ. πληθυσμό, δηλ. οκτώ φορές μεγαλύτερο από αυτόν της Ελλάδας.
Επίσης, έχει υπεροπλία, τουλάχιστον σε υπερδιπλάσιο αριθμό, σχεδόν σε οποιοδήποτε τομέα (άρματα μάχης, αεροπλάνα, πλοία κ.λπ.). Έπειτα, η Κύπρος απέχει από τις ακτές της 80 χλμ. ενώ από την Ελλάδα η απόσταση είναι πάνω από 800 χλμ. Η γεωγραφική της θέση, ομοιάζει με σφήνα μέσα στο Αιγαίο πέλαγος, γεγονός που ερεθίζει τις κατακτητικές ορέξεις της, με τα παρακείμενα νησιά μας και τις βραχονησίδες τους.
Αυτά τα πλεονεκτήματα τα γνωρίζει και ο απρόβλεπτος ηγέτης της, αλλά και όλες οι προηγούμενες ηγεσίες της Τουρκίας. Τί μας μένει λοιπόν να προτάξουμε έναντι της τουρκικής υπεροπλίας; Μα, ασφαλώς, την υποτιθέμενη ποιοτική ανωτερότητα του έμψυχου υλικού των Ενόπλων Δυνάμεών μας, αν αυτό μας κάνει να νιώθουμε πιο ασφαλείς.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ας μην ξεχνάμε ότι ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκίνησε με την εισβολή της Γερμανίας του Χίτλερ στην Πολωνία, στην Τσεχοσλοβακία, με την προσάρτηση – σύνδεση (Anschluss) της Αυστρίας κ.λπ. Και όλα αυτά έγιναν υπό τα βλέμματα μιας κουρασμένης Γαλλίας και με την αδράνεια και τη διστακτικότητα του Βρετανού πρωθυπουργού Νέβιλ Τσάμπερλαιν
. Η αναλογία είναι ότι και η Τουρκία, με τον επίσης άστατο και απρόβλεπτο πρόεδρό τους, προβαίνει σε μικρότερες μεν παραβιάσεις, που όμως είναι απρόβλεπτο τι εξελίξεις μπορεί να προκαλέσουν στη διεθνή σκακιέρα… Η ιστορία μπορεί να επαναλαμβάνεται, όμως πάντα με άλλους ηθοποιούς – πρωταγωνιστές και με διαφορετικές εμπλεκόμενες χώρες. Ας ελπίσουμε ότι στο τέλος, η χώρα μας θα είναι με το μέρος των κερδισμένων!