Αγαπητέ μας Γιάννη,
O απρόσμενος θάνατός σου για όλους τους φίλους σου, που γνώριζαν το πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζες τελευταία, όμως ήταν σίγουροι ότι ήταν αντιμετωπίσιμο, ήταν καταιγίδα εν αιθρία.
Δυστυχώς, η πανδημία και τα αυστηρά μέτρα αποφυγής της διασποράς του κορωνοϊού δεν επέτρεψαν σε πολλούς από εμάς να σε συνοδεύσουν στην τελευταία σου κατοικία και να παρευρεθούν στον ύστατο αποχαιρετισμό στο αγαπημένο σου χωριό, τους Φιλίππους. Αυτό έκανε ακόμη εντονότερο το αίσθημα της απώλειας και επέτεινε τη λύπη μας.
Υπήρξες πρότυπο πολίτη και οικογενειάρχη. Πρότυπο συζύγου, πατέρα και παππού. ΄Οταν μιλούσες για τα παιδιά σου, τη Λάια και το Γιώργο, το Δημήτρη σου και τα εγγόνια σου, τον Κωνσταντίνο και την Ιωάννα, από το βλέμμα σου ανάβλυζε χαρά και υπερηφάνεια. Ακόμη υπήρξες πρότυπο Δασκάλου.
Η ανάδειξη του καθοριστικού ρόλου του σχολείου και των Δασκάλων στη διαμόρφωση της προσωπικότητας των παιδιών υπήρξε στόχος της ζωής σου.
Αυτό αποτυπώθηκε με τη συνεχή συγγραφική σου ενασχόληση σε σχετικό βιβλίο και δημοσιεύματα, που φιλοξενήθηκαν στις στήλες της “ΠΑΤΡΙΣ”.
Τον τελευταίο χρόνο σε απασχολούσαν ιδιαίτερα οι δυνητικές επιπτώσεις της πανδημίας και του εγκλεισμού στη μαθησιακή και τη γενικότερη συμπεριφορά των παιδιών.
Ομως, η μεγαλύτερη ικανοποίηση και επιβράβευσή σου ερχόταν από τις επαφές σου με τους μαθητές σου.
Αγαπητέ Γιάννη, θα σε θυμόμαστε πάντα με πολλή αγάπη.
Ανδρέας Αγγελάκης και Πόπη Ρουμπελάκη- Αγγελάκη