Με όσα τραγικά διαδραματίστηκαν τις τελευταίες μέρες και στο χώρο της πόλης μας, με την αύξηση της θερμοκρασίας του περιβάλλοντος, την μεταφορά κόκκινης σκόνης που σκέπασε τα πάντα, την διακοπή υδροδότησης, μαζί με την τυχαία σεισμική δόνηση και όλα τα συναφή, οφείλουμε να σκεφτούμε τρόπους αντιμετώπισης ή να αλλάξουμε συμπεριφορά σε πολλούς τομείς.
Κι αυτό, γιατί είναι φανερό πως όλα αυτά συνιστούν πρόδρομα σημεία ενός πολύπλευρου τυφώνα που έρχεται και σε εμάς, προειδοποιητικά σημεία ενός κόσμου που βρίσκεται σε κρίση και κινδυνεύει να απωλέσει τις παραμέτρους του.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή. Η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη και η αναπόφευκτη άνοδος της στάθμης της θάλασσας είναι μια ανησυχητική παρατήρηση, ειδικά για τις παράκτιες περιοχές της Μεσογείου.
Οι επιστήμονες που δραστηριοποιούνται στο συγκεκριμένο αντικείμενο προειδοποιούν για την κλιματική αποσταθεροποίηση της περιοχής μας, την μείωση των αποθεμάτων του νερού, την εισβολή υφάλμυρου νερού στις ακτές και αναπόφευκτα την περαιτέρω διάβρωσή τους, για πρωτοφανείς καύσωνες, πυρκαγιές δασικών εκτάσεων, επιβάρυνση της ανθρώπινης υγείας και επιδείνωση των συμπτωμάτων -ειδικά στους έχοντες καρδιοαναπνευστικά προβλήματα, τη στιγμή που οι αυξημένες θερμοκρασίες του περιβάλλοντος θα οδηγήσουν αναπόφευκτα σε συγκεκριμένες ενεργοβόρες λύσεις, όπως η χρήση κλιματιστικών, η οποία φυσικά θα επιδεινώσει ακόμα περισσότερο το πρόβλημα.
Παράλληλα με όλα αυτά, αναγκάζεται να συμβαδίζει και η ναυαρχίδα της ελληνικής οικονομίας, δηλαδή ο τουρισμός, ο οποίος ως γνωστόν συνεισφέρει αρκετά στο ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν) της χώρας, ενώ απασχολεί μεγάλο ποσοστό εργαζομένων.
Με την κλιματική όμως αλλαγή και όσων αναφέρθηκαν παραπάνω, είναι σίγουρο ότι πολλά θα αλλάξουν. Το ιδεώδες κλίμα στους περισσότερους μήνες, οι ειδυλλιακές μας ακτές κι όλα τα πλεονεκτήματα που έχουμε σήμερα κινδυνεύουν να τροποποιηθούν δραστικά και μερικά να εξαφανιστούν.
Η θερμική δυσφορία των πολιτών αλλά και των ξένων επισκεπτών μας τελευταία μετά τη σεισμική δόνηση, με την κακή ποιότητα του αέρα από τη μεταφορά σκόνης από την Αφρική, την απερίγραπτη βρώμα που επικρατεί παντού στην πόλη μας, τις συχνές διακοπές ρεύματος, τις ελλείψεις τρεχούμενου νερού, έδωσαν μια πολύ περιγραφική σκιαγράφηση όσων βρίσκονται μπροστά μας και εκείνων που θα ακολουθήσουν σε μεγαλύτερη κλίμακα αργότερα.
Οι παράκτιες περιοχές της χώρας, όπου είναι αναπτυγμένες παραδοσιακά οι περισσότερες τουριστικές κλίνες, θα πληγούν έντονα τις επόμενες δεκαετίες για τους λόγους που ήδη εξηγήσαμε. Άλλωστε, οι σχετικές προβλέψεις κάνουν λόγο σε άνοδο της στάθμης κατά μισό έως ένα μέτρο τον επόμενο αιώνα.
Μπροστά σε όλα αυτά, τα οποία επί του παρόντος φαντάζουν υπερβολικά και εξωφρενικά, αλλά θα έρθουν αργά και σταθερά, οι εμπλεκόμενοι στην υπόθεση του τουρισμού οφείλουν να τροποποιήσουν πολλές συμπεριφορές και συνήθειες.
Κάποια τουριστικά πακέτα θα πρέπει σταδιακά να αρχίζουν να στρέφονται σε άλλες περιοχές της χώρας και κυρίως προς τους υπέροχους ορεινούς όγκους που διαθέτουμε.
Οι παραδοσιακοί μήνες Ιούλιος και Αύγουστος δείχνουν πολλαπλώς «κορεσμένοι» και παρουσιάζεται τώρα η κατάλληλη ευκαιρία να εκμεταλλευτεί η ανοιξιάτικη και η φθινοπωρινή περίοδος, ενώ ο θεματικός τουρισμός (ιατρικός, θρησκευτικός, κ.ο.κ.), υπόσχεται άπειρες άλλες διεξόδους για νέες αγορές, δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και περαιτέρω ανάπτυξη κάποιων περιοχών της χώρας, οι οποίες έως τώρα φάνταζαν αδιάφορες τουριστικά.
Έτσι, με τη Μεσόγειο Θάλασσα να θερμαίνεται ταχύτερα από τον υπόλοιπο πλανήτη, πολίτες και πολιτικοί πρέπει να αναλογισθούν μελλοντικές επιπτώσεις σε όσους τομείς τους αφορούν.
Η χώρα μας, με δεδομένη την παράμετρο των αδύναμων θεσμών και υποδομών που διαθέτει, βρίσκεται μπροστά σε μια πρόκληση η οποία -όμως- μπορεί να αποτελέσει και ευκαιρία για κάτι άλλο καλύτερο.
Οι καθ’ ύλην αρμόδιοι επιστήμονες και οι πολιτικοί μας, οφείλουν να δώσουν τις απαραίτητες κατευθύνσεις και όποια βοήθεια για δραστική αναμόρφωση του υφιστάμενου τουριστικού μοντέλου, βελτίωση των υποδομών, και την καλύτερη εκμετάλλευση γης και υδάτων.
Το πρόβλημα του μέλλοντος μπορεί να αντιμετωπισθεί από το παρόν καλύτερα και το κυριότερο με πιο ανώδυνο τρόπο απ’ ό,τι μελλοντικά.
Ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης είναι τέως διευθυντής Χειρουργικής και συγγραφέας