Ελάτε να φτιάξουμε έναν ιό… Έναν ιό που να θερίζει κόσμο, να σκοτώνει· που να μειώνει, τέλος πάντων, κατά ένα ποσοστό, τον πληθυσμό της γης, που «τραβάει την ανηφόρα» στην καμπύλη της στατιστικής, ασύστολα, ανεξέλεγκτα και προκλητικά! Να φτιάξουμε έναν ιό, που να βάλλει φρένο στη ρυπογόνο κυριαρχία του ανθρώπου πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη.
Διότι, χρειάστηκαν εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια, για να σταθεροποιήσει την παρουσία του στη Γη, ενάντια στις καιρικές συνθήκες (παγετώνες) και στους πάσης φύσεως εχθρούς του. Έτσι, την εποχή του Χριστού, πάνω στο γαλάζιο μας πλανήτη, υπήρχαν ούτε λίγο, ούτε πολύ, γύρω στα 200 – 300 εκατομμύρια υπάρξεων του είδους μας (κι όταν λέμε «του είδους μας», δεν το εννοούμε με την αυστηρή επιστημονική του φρασεολογία).
Ένας πληθυσμός, περίπου όσο έχουν σήμερα μόνο οι ΗΠΑ, διάσπαρτος εδώ κι εκεί· με χώρο άφθονο για κυνήγι και για αναζήτηση τροφής, από τη φύση… Είναι, που λέμε: «Τρώγοντας έρχεται η όρεξη» και σε λιγότερο από δυο χιλιετίες, την εποχή του Κολοκοτρώνη, ας πούμε, ο πληθυσμός της Γης έφτασε το 1 δις. από ‘κει και πέρα προχώρησε θεαματικά, ώστε μέσα σε 200 χρόνια, να φτάσει στο σημερινό αριθμό των 7,5 δις και πάνω!
Προσέξτε! Όχι πως και τότε δεν υπήρχαν ιοί· αλλά και αν υπήρχαν, δεν ήταν δυνατή η εκδήλωση μιας επιδημίας, πολύ περισσότερο μιας πανδημίας, όπως τώρα με τους κάθε λογής ιούς. Γιατί; Διότι, σε ένα μικρό πληθυσμό, παγκοσμίως, ζώντας σε μια πολύ μεγάλη αραίωση, ο ιός δεν είχε τις συνθήκες για να εξαπλωθεί.
Δηλ. αναγκαστικά, λόγω αριθμού, υπήρχε μια ιδιότυπη «καραντίνα». Ένα πρωτόγονο lock down! H οικογένεια της εποχής εκείνης, ζούσε σε μια απομονωμένη αγροικία, δηλ. κάτι σαν μόνιμη καλύβα. (Δεν υπήρχε η έννοια της βιομηχανίας και η έντονη τάση να συγκεντρώνονται μεγάλοι πληθυσμοί σε ένα συγκεκριμένο χώρο).
Είχε τα λίγα και απαραίτητα κατοικίδιά της, μια κατσικούλα, για το γάλα της (ή/και αγελάδα, για περισσότερα… κυβικά), είχε μερικές κοτούλες, για τα αυγά της, ένα σκυλάκι, για την ασφάλειά της και μια γατούλα, για πολυτέλεια, αλλά και για να κρατάει μακριά τα τρωκτικά… Και όταν συνέβαινε κάποια θανατηφόρα μετάλλαξη σε κάποιο ιό, ας πούμε στο πρόβατο, με το θάνατό του, έκλεινε και ο κύκλος του ιού… και τέλος. Και φυσικά, κανείς δεν γνώριζε τα αληθινά αίτια του θανάτου…
Ακόμα κι αν ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν είχε μόνο ένα πρόβατο, αλλά ήταν βοσκός και είχε ένα κοπάδι, τότε είχαμε αυτό που σήμερα λέμε «ανοσία της αγέλης». Δηλ. ο ιός περνούσε από το ένα στο άλλο πρόβατο, το ένα μετέδιδε τον ιό στο άλλο, η μόλυνση εξαπλωνόταν στην αγέλη, κάποια πρόβατα πέθαιναν, όμως, αυτά που έμεναν είχαν αποκτήσει ανοσία έναντι του ιού!
Στις μέρες μας, τα πράγματα έχουν αλλάξει, αριθμητικά. Έχετε δει …πτηνοτροφείο; Τα κοτόπουλα είναι στριμωγμένα, κατά χιλιάδες, έχοντας το καθένα χώρο μερικών τετραγωνικών εκατοστών. Το ένα πάνω στο άλλο. Όσο χρειάζεται για να αναπτυχθούν και να οδηγηθούν στη βιτρίνα της υπεραγοράς μας. Έχετε δει… χοιροτροφείο;
Τα γουρουνόπουλα στοιβαγμένα με ζηλευτή τάξη, με κάγκελα ανάμεσά τους, ώστε να μην μπορούν να μετακινηθούν, να είναι προσανατολισμένα στις ταΐστρες, περιμένοντας κι αυτά την αναπόφευκτη και αναμενόμενη πάχυνσή τους, ώστε να οδηγηθούν στις κρεαταγορές.
Έχετε δει … αγελαδοτροφείο; Όχι, βέβαια! Αυτή είναι μια πολύ σπάνια εγκατάσταση στη χώρα μας, αφού το 99% του βοείου κρέατος, το εισάγουμε. Όμως, η εικόνα, όπως στα παραπάνω εκτροφεία, παραμένει η ίδια και στις άλλες χώρες.
Τα ζώα, λόγω μαζικής εκτροφής, παραμένουν απελπιστικά στενά στοιβαγμένα. Έτσι, αν σε κάποιο δημιουργηθεί κάποια επικίνδυνη μετάλλαξη ιού, αυτή μεταδίδεται αυτομάτως και με μαθηματική ακρίβεια και στα άλλα. Προσέξτε, τώρα… ο άνθρωπος είναι ο άμεσος καταναλωτής όλων αυτών και έτσι, ο επικίνδυνος ιός περνάει σε μας…
Όμως, τα πράγματα έχουν αλλάξει, για το σημερινό άνθρωπο, που έχει σε μεγάλο βαθμό συγκεντρωθεί στις μεγαλουπόλεις των πολλών εκατομμυρίων κατοίκων (π.χ. Wuhan, πάνω από 11 εκατομ.). Εκεί, οι συνθήκες διαβίωσης είναι τέτοιες που, λόγω πυκνότητας του πληθυσμού, ο ιός μεταδίδεται γρήγορα από τον ένα στον άλλο.
Μη μας διαφεύγει και το γεγονός, ότι με τα μέσα συγκοινωνίας που υπάρχουν, ο ιός μπορεί γρήγορα να μεταφερθεί από το ένα μέρος στο άλλο, από τη μια ήπειρο στην άλλη (εμπόριο, ταξίδια, τουρισμός). Είναι και ο σημερινός τρόπος διασκέδασης (και παρακολούθησης αθλητικών γεγονότων) τέτοιος, όπου με το συγχρωτισμό, ευνοείται η μετάδοση των λοιμώξεων…
Χαρακτηριστική ήταν η εξήγηση ιταλού λοιμωξιολόγου Φραντζέσκο λε Φόκιε, στην προσπάθειά του να εξηγήσει το μεγάλο αριθμό θανάτων από κορωνοϊό, στη χώρα του και ειδικά στο Μπέργκαμο, έδρα της Αταλάντα. Η πόλη είχε 4.000 κρούσματα και 530 θανάτους – τότε.
Επειδή η έδρα του Μπέργκαμο δεν πληροί τις προδιαγραφές της Ευρωλίγκα, η ομάδα, μαζί με χιλιάδες οπαδούς της ταξίδεψε στο Μιλάνο, για να συναντήσει τη Βαλένθια· και αυτή με τη συνοδεία χιλιάδων πιστών φιλάθλων της.
Λέει, λοιπόν, ο γιατρός, ότι με το να επιτύχει η Αταλάντα τέσσερα τέρματα, 40.000 φίλαθλοι, αγκαλιάστηκαν τουλάχιστον 4 φορές μεταξύ τους, δίνοντας ευκαιρία στον ιό να εξαπλωθεί στην Ιταλία, αλλά και στην Ισπανία, με την επάνοδο των φιλάθλων της Βαλένθια, εκεί!
Με την επιδείνωση, λοιπόν, των παραπάνω παραγόντων (υπερπληθυσμός, μαζική εκτροφή ζώων κ.λπ.), αυξάνεται, με την πάροδο του χρόνου και η συχνότητα των επιδημιών που μας επισκέπτονται.
Τυχαία αναφέρουμε μερικές από τις επιδημίες των τελευταίων 100 χρόνων, όπως της γρίπης Η3Ν2 (1.000.000 νεκροί, 1968), Ιλαράς (ΗΠΑ, 1981-91 – 8.000 νεκροί), πανδημία AIDS (1981-2012, 36.000.000 νεκροί), ιός SARS, επιδημία των πουλερικών, επιδημία των χοίρων, των Τρελών Αγελάδων, του ιού Ebola (Kongo, 1976), γρίπη Η1Ν1 (2009) κ.ά..
Είναι βεβαιωμένη η άποψη, ότι με τις υπάρχουσες συνθήκες, τα κύματα ιογενών επιδημιών και άλλων ασθενειών θα επισκέπτονται σταθερά, την ανθρωπότητα, στο μέλλον. Με λίγα λόγια, τα δύσκολα δεν έχουν έρθει ακόμα… Ευχάριστο ή δυσάρεστο;
Υ.Γ. Δυστυχώς, δεν ολοκληρώσαμε την κακόβουλη πρόθεσή μας, δηλ. να κατασκευάσουμε ένα θανατηφόρο ιό. Το πράγμα ξεστράτισε και ο χώρος ανεπαρκής. Επιφυλασσόμαστε…