Τα τελευταία χρόνια ακούμε τακτικά στους τηλεοπτικούς μας δέκτες, από τον πρόεδρο της Τουρκίας, να αναφέρεται στα «σύνορα της καρδιάς» τους, προφανώς υπαινισσόμενος ότι τα σημερινά γεωγραφικά σύνορα δεν εκφράζουν απόλυτα ούτε αυτόν, αλλά ούτε και τους πολίτες της πολυπληθούς χώρας του.
Παράλληλα δεν περνάει απαρατήρητο το γεγονός ότι οι συγκεκριμένες δηλώσεις του, στις περισσότερες περιπτώσεις, γίνονται μαζί με κάποιες άλλες που αφορούν την πατρίδα μας και κυρίως τα γεωπολιτικά παιχνίδια στην θαλάσσια περιοχή του Αιγαίου και της νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Γιατί προφανώς δεν εννοεί την πληθώρα των οθωμανικών κτισμάτων που έμειναν στις περισσότερες πόλεις της Ελλάδας, αφότου εκείνοι εγκατέλειψαν τα εδάφη της χώρας μας, υπενθυμίζοντας ωστόσο πολλές κρίσιμες ιστορικές στιγμές. Οι ελληνικές Κυβερνήσεις στην πλειονότητα των περιπτώσεων προστάτεψαν και συνεχίζουν να αναστηλώνουν, όσο αυτό είναι εφικτό, συντηρώντας όλα εκείνα τα σημαδιακά κτίσματα, σεβόμενες την ενδιαφέρουσα ιστορία τους και την αρχιτεκτονική τους σημασία.
Έτσι, φαίνεται κάπως παράδοξο και παράταιρο που η γειτονική μας χώρα πριν από καιρό μετέτρεψε την Αγιά Σοφιά σε τζαμί, ενώ κάποιες άγνωστες άλλες δομές έμειναν αβοήθητες στο πέρασμα του χρόνου και της λήθης, όχι μόνο στο χώρο της Τουρκίας αλλά και αλλού, στην πολλαπλώς σπαρασσόμενη έκταση της Μέσης Ανατολής.
Παράλληλα τον τελευταίο καιρό ήρθε στην επιφάνεια το ζήτημα της Μονής της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά, όχι τόσο για το όλο κτίσμα αυτό καθ’ εαυτό, αλλά κυρίως για το νομικό της καθεστώς.
Αλλά φυσικά τα παραπάνω δεν είναι τα μοναδικά κτίσματα που παρουσιάζουν ενδιαφέρον για τη χώρα μας. Σε ολόκληρη την περιοχή της Μικράς Ασίας, για να εστιαστούμε εκεί, βρίσκονται σκόρπια δημιουργήματα με έντονο το ελληνικό ενδιαφέρον.
Απλώς, κάποια στιγμή οφείλουμε και εμείς να ενστερνισθούμε τα πολιτιστικά σύνορα της δικής μας καρδιάς και, γιατί όχι, να το δηλώνουμε με τα χείλη των πολιτικών μας σε όλους στις διεθνείς συναντήσεις ή όποτε εκείνοι αναφέρονται στα σύνορα της δικής τους καρδιάς!
Η χώρα μας για πολλούς και διάφορους λόγους που γνωρίζουν καλύτερα οι ιστορικοί, εδώ και έναν περίπου αιώνα καθόρισε αναγκαστικά τα δικά της γεωγραφικά σύνορα, όπως τα γνωρίζουμε μέχρι τώρα, τα σεβόμαστε και αυτά προσπαθούμε να προστατεύσουμε από πιθανές εχθρικές ενέργειες ή από διάφορα διπλωματικά και παράνομα τερτίπια, όπως παρατηρούμε σωρηδόν τελευταία να δημιουργούνται και να εξελίσσονται.
Ωστόσο, δεν περνάει απαρατήρητο το γεγονός ότι ενώ αρκετά συχνά η Τουρκία υπαινίσσεται πολλά για κάποιες τοποθεσίες δικές μας, οι Έλληνες πολιτικοί επιδεικνύουν ένα είδος απίστευτης και πρωτόγνωρης ατολμίας να αρθρώσουν έστω στοιχειώδη λόγο και επιχειρήματα για τα δίκαια του ελληνισμού και τα σύνορα της δικής μας καρδιάς, τα οποία βεβαίως εντοπίζονται πολύ μακρυά από τον σημερινό γεωγραφικό εθνικό κορμό.
Τα αποτελέσματα όλων αυτών των καθαρά διπλωματικών λεπτομερειών, τα βιώνουμε καθημερινά και έντονα και το χειρότερο όλων, χωρίς ελληνική ανταπάντηση, ενώ έχουμε στα χέρια μας πάμπολλα και ισχυρά ιστορικά επιχειρήματα. Αλλά δυστυχώς, όπως έχουμε αναφερθεί πολλάκις, στο Υπουργείο Εξωτερικών, περί άλλων τυρβάζουν! Απλώς προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι φιλέλληνες!
Με αυτού του είδους την πολιτική, φυσικά, δεν μπορούμε να ελπίζουμε για κάτι μακρόπνοο και καλύτερο για τα εθνικά μας συμφέροντα. Τι μπορεί να αναμένει ο Έλλην πολίτης, σήμερα, όταν παρατηρεί να θίγονται ή να γίνεται κάποια προσπάθεια αλλοίωσης πανάρχαιων και απαράγραπτων δικαιωμάτων της Ιεράς Μονής της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά, λοιπόν;
Γνωρίζουν άραγε οι εντεταλμένοι της ελληνικής διπλωματίας μέχρι ποιο σημείο έφτασαν οι πρόγονοί μας και τι ακριβώς ελληνορθόδοξα αποτυπώματα άφησαν πίσω τους, όχι μόνο στη Μέση Ανατολή, αλλά και στην νοτιοανατολική Μεσόγειο η οποία, ειρήσθω εν παρόδω, βρίσκεται στο προσκήνιο των τελευταίων εξελίξεων; Φυσικά η σημερινή συγκυρία επιτρέπει στη χώρα μας απλώς να κάνει αναφορές σε όλα αυτά και πέραν τούτου, ουδέν για τους γνωστούς και ευνόητους λόγους.
Οφείλει, όμως, να μην υποστηρίζει συνήθεις δηλώσεις του Τούρκου προέδρου, αλλά έχει υποχρέωση να αναφέρεται στα πολιτιστικά σύνορα της δικής μας καρδιάς, χωρίς ίχνος από τις όποιες υπαινισσόμενες, από άφρονες ακραίους και λαϊκιστές, εθνικιστικές κορώνες.
Ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης είναι τέως διευθυντής Χειρουργικής και συγγραφέας