Του Γιώργη Κουκλινού
Αφορμή για να γράψω αυτό το άρθρο μού έδωσε μια κυρία που ήρθε στο γραφείο Πολιτ. Συντ/χων Ν. Ηρακλείου για να γίνει μέλος μας. Πήγε πρώτα στο Γ. Γραμματέα και, αφού αρπάχτηκαν λίγο, γιατί δεν ήθελε να πληρώσει συνδρομή, την έστειλε στον Πρόεδρο, δηλαδή σε μένα. Με ρωτούσε λοιπόν, γιατί θέλομε συνδρομή, αφού μας στέλνει χρήματα η Ομοσπονδία μας και τι τα κάνομε αυτά.
Της απάντησα τότε ότι εκτός από τις διάφορες δραστηριότητες του Συνδέσμου μας εκδίδομε και εφημερίδα τη ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΙΚΗ ΦΩΝΗ, οι μόνοι στην Ελλάδα. Μου είπε τότε σε έντονο ύφος ότι κακώς την εκδίδομε γιατί ρυπαίνομε το περιβάλλον, αφού υπάρχουν τώρα τα ηλεκτρονικά μέσα.
Δυστυχώς αυτό έχει περάσει σήμερα σε πολλούς και περισσότερο στους νέους και δε θέλουν τα βιβλία και γενικά όλα τα έντυπα, γιατί τα βρίσκουν όλα στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ. Δε γνωρίζουν όμως ότι μέχρι να φθάσομε εδώ ο πρωτόγονος άνθρωπος για να εκφράσει τις σκέψεις και τα συναισθήματά του, για να επικοινωνήσει με το συνάνθρωπό του χρησιμοποίησε σα βιβλίο τις πέτρες και τον πηλό κι αργότερα τα φύλλα των δέντρων και τα δέρματα των ζώων.
Την εποχή εκείνη τα βιβλία ήσαν χειρόγραφα και γι αυτό το λόγο πανάκριβα. Με την εφεύρεση της τυπογραφίας το 15ο αιώνα από το Γουτεμβέργιο το βιβλίο έπαψε να είναι το προνόμιο των ολίγων και των πλουσίων, αλλά μπήκε και στο σπίτι των φτωχών. Η σοφία αιώνων που βρίσκεται κρυμμένη στα χειρόγραφα των μοναστηριών ή στις βιβλιθήκες των Αρχόντων άπλωσε τα φτερά της και πέταξε σε κάθε γωνιά της γης.
Σήμερα, παρόλο που έχει πολλά ηλεκτρονικά μέσα που το αντικαθιστούν, παραμένει βασικό όργανο για τη διατήρηση και μετάδοση των γνώσεων. Είναι ο καλός μας φίλος και αχώριστος σύντροφος σε μας τους ηλικιωμένους ιδιαίτερα αυτή τη δύσκολη περίοδο λόγω κοροναϊού διασκεδάζει τη μοναξιά μας, απαλυνει τον πόνο μας, μας χαρίζει πολύτιμες συμβουλές. Τα βιβλία, τα περιοδικά, οι εφημερίδες και κάθε καλό έντυπο μας καλλιεργούν, μας μορφώνουν, μας ενθαρρύνουν και εξακολουθούν να είναι ένας απέραντος κήπος με αναρίθμητα κι ευωδιαστά λουλούδια.
Ο Άγγλος συγγραφέας, ποιητής και πολιτικός Έντουαρντ Μπουλβερ – Λυττον υποδηλώνει τη δύναμη του γραπτού λόγου, αφού θεωρεί την πένα πιο δυνατή κι από το ξίφος. Έτσι τα γραπτά μπορούν να νικούν το χρόνο και να παραμένουν ισχυρά και διαχρονικά. Και ο Μέγας Ναπολέων έλεγε περίπου τα ίδια: Δύο είναι οι δυνάμεις στον κόσμο: Η πένα και το ξίφος. Τελικά αποδείχτηκε πως η πρώτη είναι ισχυρότερη από τη δεύτερη.
Ο Ρωμαίος Συγκλητικός Κάιος έλεγε: Verba Volant Manent. Δηλαδή: “Τα λόγια πετούν τα γραπτά μένουν”. Ο γραπτός λόγος έχει διαχρονική αξία και θα μείνει σταθερός σε πείσμα των καιρών. Άδικα χάνουν τον καιρό τους αυτοί που τον πολεμούν.
Ορισμένοι, δυστυχώς, επηρεασμένοι από τη σύγχρονη τεχνολογία τα περιφρονούν. Που θα κάθομαι να διαβάζω και να κουράζω το μυαλό μου, αφού τα βρίσκω όλα έτοιμα! Ετσι βλέπομε ολόκληρες βιβλιοθήκες να μένουν άθικτες και να μην τις πλησιάζουν καθόλου ιδιαίτερα τα παιδιά και οι νέοι. Προτιμούν να παίζουν παιγνίδια ηλεκτρονικά και να χρειάζονται αργότερα απεξάρτηση. Εμείς οι μεγάλοι πρέπει να τα προσέξομε πολύ, γιατί πολλά είναι τα οφέλη τους αλλά ο εθισμός δημιουργεί πολλά προβλήματα ψυχολογικά. Μέχρι κι αυτοκτονίες παρατηρούνται σε πολλούς εξ αιτίας τους.
Πρέπει όμως να προσέξουμε και τα έντυπα που διαβάζομε. Όπως υπάρχουν καλοί και κακοί φίλοι έτσι υπάρχουν και έντυπα καλά και ωφέλιμα και άλλα που είναι επικίνδυνα και βλαβερά. Τέλος, τα βιβλία και τ’ άλλα καλά έντυπα πρέπει να παραμείνουν οι καλοί κι αχώριστοι φίλοι παιδιών νέων και μεγάλων. Να τα διαβάζομε. Υπάρχουν, γιατί τα γραπτά μένουν.