«Κρητική πεζογραφία-Λαμπρόσκολα-Διηγήματα» είναι ο τίτλος της νέας εκδοτικής εμφάνισης του Δημήτρη Θεοδοσάκη. Όπως διαβάζω στις τελευταίες σελίδες του, πρέπει να είναι το 39ο βιβλίο που έχει χαρίσει το διαρρεύσαν χρονικό διάστημα στο αγαπημένο αναγνωστικό του κοινό.
Τα περισσότερα εξ’ αυτών, φυσικά, αναφέρονται στα γενέθλια χώματα της Κρήτης, στην απλή ζωή των κατοίκων, στα χωριά και στις πόλεις, πλημμυρισμένα όλα πλουσιοπάροχα με ήθη, έθιμα, συνήθειες, συμπεριφορές και παραδόσεις, ιστορικά δραματικές στιγμές, ενώ κάποια αφορούν και εστιάζονται και σε άλλες, επώδυνες, εστίες του ελληνισμού.
Πρόσφατα, πριν λίγες μέρες, συγκεκριμένα την Κυριακή, 30 Μαρτίου, ένα άλλο έργο του, το «Εάλω η Πόλις» παρουσιάστηκε και στην κωμόπολη των Μοιρών όπου είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε τους στίχους του μελοποιημένους σε μια ενδιαφέρουσα παράσταση η οποία έλαβε χώρα στο κατάμεστο Πολύκεντρο του Δήμου Φαιστού, σε μουσική του Γιάννη Δαμαρλάκη και ερμηνεία των τραγουδιών αυτής της ποιητικής συλλογής, από την επίσης εκπληκτική Ηρακλειώτισσα ερμηνεύτρια, Μαρία Σουλτάτου.
Σε τούτο λοιπόν το πόνημά του, ο συγγραφέας παλινδρομεί στην παιδική του ηλικία και μας κάνει κοινωνούς όλων των διαδραματιζόμενων γεγονότων τη μεγάλη εβδομάδα της χριστιανοσύνης, τα οποία έχει συγκεντρώσει στο νου, στη σκέψη και στο αρχείο του, αργά και σταθερά, όλα τα περασμένα χρόνια.
Ο Δημήτρης Θεοδοσάκης, ή «Του Κάστρου Ταχυδρόμος», όπως αρέσκεται να αποκαλείται, στον εκτεταμένο πρόλογο του βιβλίου, μας εισαγάγει στα περιεχόμενά του και μας προϊδεάζει για τη συνέχεια στα επί μέρους διηγήματά του. Είναι φανερή και δικαιολογημένη η νοσταλγία του, κάτι άλλωστε που αφορά όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους, όταν αναφέρεται στη μεγάλη εβδομάδα, «…κάθε που σιμώνουν οι μέρες της Λαμπρής», όπως γράφει, «με φέρνει στο αγαπημένο μου χωριό, στην διπόταμη κοιλάδα του Χόνδρου, που με μεθούσε με τις ομορφιές της και μου χάριζε αγαλλίαση με τα έθιμά της».
Κι αφού, όπως εξομολογείται, δεν δύναται να επιστρέψει εκεί με την πολλαπλή και ευρεία έννοια του όρου, επέλεξε «το μονοπάτι του πνευματικού γυρισμού», τουτέστιν της συγγραφής. Στο τέλος του προλόγου θρηνεί και αυτός για την ερήμωση των χωριών, της υπαίθρου και την αναγκαστική, όπως προαλείφεται, ανάδυση στο προσκήνιο νέων ηθών και εθίμων.
«Σβήνουν τα παλιά, αμφισβητούνται αξίες, κλονίζεται η πίστις, περιφρονούνται οι θρύλοι και οι παραδόσεις και σιγοσβήνει η προφορική ποίηση. Στην κοινωνία της κατανάλωσης και της αποξένωσης των μεγαλουπόλεων μάταια αναζητούμε τη χαμένη ευτυχία», καταλήγει. Η πολυτελέστατη έκδοση του βιβλίου, κοσμείται από υπέροχα εικαστικά δημιουργήματα του φωτογράφου και ζωγράφου Μηνά Μακαρώνα, όπως βεβαίως και η προσωπογραφία του συγγραφέα στο εσώφυλλο.
Μια ακόμα σπουδαία, αξιέπαινη και πολύ μεγάλη προσφορά του Δημήτρη Θεοδοσάκη στην υπόθεση του μακραίωνα πολιτισμού της μεγαλονήσου της Κρήτης.
Ο Γεώργιος Νικ. Σχορετσανίτης είναι τέως διευθυντής Χειρουργικής και συγγραφέας