Τι αλλαγές φέρνουν στη σύγχρονη κοινωνία όλα τα μεγάλα ατυχήματα, εκτός βέβαια τα μεγάλα θύματα που πάντα πληρώνει η οικογένεια, διότι όλοι εμείς οι γονείς κάνουμε πάντα κάποια σκέψη για τα παιδιά μας, πως θα τα σπουδάσουμε, πως θα τα εντάξουμε στη σύγχρονη κοινωνία και πως θα τα αποκαταστήσουμε.
Όλα αυτά αλλάζουν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Και τα έχω ζήσει, όπως στη Γεωργιούπολη, όπου πνίγηκαν 21 μαθήτριες. Και θα αναφερθώ και σε ένα άλλο μεγάλο ατύχημα, με λεωφορείο της γραμμής, που έγινε πριν 70 χρόνια στο Βαθύ ποταμό μεταξύ Κουνάβων και Πατσίδες και σκοτώθηκαν πολλοί επιβάτες, μεταξύ των οποίων και 4 μαθητές από το χωριό μου το Μεταξοχώρι, οι οποίοι πήγαιναν στο Γυμνάσιο, στο Ηράκλειο.
Από τότε όλοι οι χωριανοί σταμάτησαν να πηγαίνουν τα παιδιά τους στο Γυμνάσιο, με αποτέλεσμα ένα χωριό με 150 μαθητές στο Δημοτικό, να μην πηγαίνει κανείς στο Γυμνάσιο επειδή δεν υπήρχε στη περιοχή μας και έπρεπε να πηγαίνουν στο Ηράκλειο ή στο Χάρακα που δεν υπήρχε λεωφορείο, με αποτέλεσμα να μην έχει το χωριό κανένα επιστήμονα.
Αυτό βέβαια δεν είναι τίποτα μπροστά σε ότι χάθηκαν τόσοι νέοι άνθρωποι αλλά και εμείς που τελειώναμε το δημοτικό εκείνη την εποχή, δεν μας στέλνανε στο Γυμνάσιο και ο λόγος ήταν ότι σκοτώθηκαν όλα αυτά τα παιδιά και 2 που έμειναν ανάπηρα και δεν ξαναπήγαν σχολείο.
Άρα δεν πληρώνουν μόνο αυτοί που φεύγουν στα ατυχήματα αλλά και ο υπόλοιπος κόσμος όπως εμείς στο Μεταξοχώρι.