Οι συμβουλές προς τους περισσότερους νέους, μοιάζουν σαν τον χειμωνιάτικο ήλιο που φωτίζει αλλά δεν θερμαίνει. Η καλύτερη συμβουλή είναι να… πάθουν για να μάθουν! Αλλά καμιά φορά, δυστυχώς, το πάθημα δεν προλαβαίνει να γίνει μάθημα, γιατί μαζί μ’ αυτό τελειώνει και η ζωή!
Πολλές φορές έχω κάνει παρατηρήσεις σε πολλούς νέους οδηγούς, αλλά και σε μεγάλους άμυαλους, το τι μπορεί να πάθουν, αν συνεχίσουν να οδηγούν με αυτή την εγκληματική συμπεριφορά στους δρόμους. Με τα γνωστά. Αλκοόλ, τρεχάλα, αντικανονικά προσπεράσματα, κινητά, κράνη κ.λπ. Δηλαδή… κινητές βόμβες! Αυτές που οι Ταλιμπάν τις σταματήσανε, αλλά εμείς τις συνεχίζομε! Οχι γιατί είμαστε σαν κι αυτούς, αλλά χειρότεροι!
Τους λέω, λοιπόν, ξέρετε, συμπαθεστάτην μου και καλανεθρεμένη μου νεολαία, ότι έτσι όπως οδηγείτε στους αμαξωτούς, που περνάνε μέσα από τα χωριά προπαντός, με δίχως κράνη, ζώνες κ.λπ. και με εκατό χιλ. την ώρα (ευτυχώς που δεν έχει άλλο γκάζι!) ό,τι σας τύχει, ω μη γένοιτο, κάτι απρόοπτο, κάτι ξαφνικό, ένα παιδάκι ας πούμε ή πολλά μαζί, έτσι όπως τρέχουνε ξέγνοιαστα με τα ποδηλατάκια, ή αν πεταχτεί κάποιο από την πόρτα του σπιτιού του, προλαβαίνετε να αντιδράσετε, να σταματήσετε επί τόπου;
Μιλιά…
Ξέρετε τι θα γίνει;
Μιλιά…
Για φανταστείτε, για συνειδητοποιήσετε ότι τη στιγμή αυτή σε κλάσματα δευτερολέπτου γινόσαστε δολοφόνοι! Σκοτώνετε το παιδί του γειτόνου σας, του χωριανού σας, του συγγενή σας, του φίλου σας, εκτός που θα καταστρέψετε την οικογένειά του, θα την βυθίσετε στο βαρύ πένθος, θα τους στερήσετε όλες τις χαρές της υπόλοιπης ζωής τους, θ’ αρρωστήσουνε και θα πεθάνουνε κι αυτοί από τον καημό τους!
Για κάνετε το ξένο δικό σας να δείτε! Για σκεφτείτε τη μάνα όταν της πούν, αλλά και τον πατέρα και τους ππαπούδες, ελάτε να πάρετε νεκρό το παιδί σας! Για σκεφτείτε, αν το αφήσετε ανάπηρο σε όλη του τη ζωή! Για σκεφτείτε και τον εαυτό σας αν ζήσει, τι θα τραβήξει, την οικογένειά σας, τα παιδιά σας αν είστε παντρεμένος, που θα τους αφήσετε κι αυτούς στη φτώχεια, στη δυστυχία, διότι και το αμάξι και το σπίτι και την περιουσία σου να πουλήσεις, δεν θα φτάξουν να πληρώνεις. Και αν μπεις φυλακή, που θα έπρεπε να υπάρχει αυτός ο νόμος;
Τους λέω, ακόμα, και όταν οδηγείτε, αγαπητά μου παιδιά και νέοι, αλλά και.. άμυαλοι μου γέροι, να σκέφτεστε ότι αυτοίπου αφήνετε πίσω, στην οικογένειά σας, σας περιμένουνε με μια κρυφή αγωνία και φόβο μέχρι να γυρίσετε, για να έρθει η καρδιά στον… τόπο της:!
Να ξέρατε πόσο ανησυχούνε, θα οδηγούσατε σωστά και με φρονιμάδα για σας και γι’ αυτούς, αλλά και για τους άλλους, οι οποίοι θέλουνε κι αυτοί να πάνε στη δουλειά τους και να γυρίσουνε ξανά σώοι και αβλαβείς στους δικούς τους που τους περιμένουνε με αγωνία. Και όχι να τους πεθάνει ένα κακο… χαμπάρι! ‘Αλλη φορά και προτάσεις.