Όλοι βάζουν τα δυνατά τους για να βγούμε απ’ αυτή την κατάσταση· νοσηλευτές, νοσηλεύτριες, γιατροί, διοικητικό προσωπικό, οδηγοί, ακόμα και … η κυβέρνηση! Φανταστείτε, όμως, να είσαι (χτύπα ξύλο) διασωληνωμένος κι από κάτω να περνάει το φορτηγό με την Πρωτοψάλτη στην καρότσα και να τραγουδάει στο μικρόφωνο: «…μη με πας απ’ το σπίτι… ακούς; Στο Θεό να με πας»!!! … Κλεισούρα και απαγορευτικά, μαζί και κάποια καθυστερημένα κρύα, αλλά «Απρίλης – γρίλλης, κοντά το θέρος». Πού θα πάει… θ’ ανοίξει ο καιρός…. Έχω αρχή να μη βουτάω στη θάλασσα επειδή πρέπει να έχουν περάσει δύο ώρες από το φαγητό και δεν υπάρχουν ποτέ τόσο μεγάλα κενά στη ζωή μου… Ότι πιάνω το τρώγω. Έχω το άγγιγμα του θερ-Μίδα… Μένεις πολλή ώρα λέει νηστικός, γιατί ό,τι φας, το αποθηκεύεις σε λίπος… Γιατί αλλιώς το γύρο θα τον αποθήκευα σε PDF, ας πούμε;… Παίρνει η άλλη ένα γιαουρτάκι και κάθεται για να δει ταινία μιάμιση ώρα, που εγώ σε μιάμιση ώρα θα έτρωγα όλη τη Φάγε, μαζί με τους υπαλλήλους της… Όχι ότι μου λείπει το ποτό έξω, αλλά με ρώτησε η υπάλληλος στο super αν θέλω κάτι και της είπα: ένα scotch brite σε χαμηλό ποτήρι…
Είστε κι εσείς που βλέπετε το ποτήρι μισοάδειο, είμαστε κι εμείς που σας λέμε πιες το να φύγουμε… Με το καθισιό κάνουμε τόσους διαλόγους με τη φαντασία μας, που στη συνέχεια δεν έχουμε όρεξη για κουβέντα με τους άλλους… Χώρισε ο κολλητός μου και μου στέλνει από χθες μηνύματα, που δεν χρειάζεται καν να τα διαβάζω. Απλώς, κάθε 10 λεπτά του γράφω «ρε την … ανόητη» και είμαστε ΟΚ… Και ενώ καθόμουν, περνάει και με χτυπάει, κατά λάθος, στο μάτι, η δικιά μου και μου λέει «Πρόσεχε λίγο». Τι να ‘κανα; Ζήτησα συγγνώμη! …
Μικρός, γύρισα μια μέρα από το σχολείο και είπα στον πατέρα μου, ότι τα παιδιά με κοροϊδεύουν και με φωνάζουν «μαφιόζο». Εκείνος μου απάντησε, κουνώντας το κεφάλι, ότι θα έρθει την επαύριο να καθαρίσει… Εγώ, τότε, του είπα: -«Πατέρα, κοίταξε να το κάμεις να φαίνεται σαν ατύχημα!!!»… Όταν ήρθε, την άλλη μέρα στο σχολείο, με ρώτησε: Είσαι σίγουρος πως αυτός είναι ο Κωστάκης, που σε κοροϊδεύει; … μην τσιμεντώσουμε λάθος παιδάκι…
Είναι κι αυτοί που δεν καταλαβαίνουν: -«Φιλαράκι, μην παρκάρεις εδώ. Έχει λαϊκή». –«Τι λαϊκή;» -«Βραδιά… Στο μπουζούκι ο Γιάννης Είσαιηλίθιος!» … Θες ν’ ανέβεις και να παρκάρεις πάνω στο πεζοδρόμιο· τουλάχιστον, περίμενε ν’ ανέβω στο δέντρο! … Κάθε φορά που ένας έλληνας απαντάει «nothing» σε ένα τουρίστα που του είπε «thank you», ένα lower, κορνιζαρισμένο, παθαίνει αυτοανάφλεξη… Γράφει και η μαθήτρια των 13 ετών, στο f/b: -«Θέλω να γυρίσω στα παλιά»… Ποια παλιά, κορίτσι μου… στο μαιευτήριο;
Έπεσα με το ποδήλατο και χτύπησα χέρια, πόδια και μου λέει ο γιατρός να πάω για ακτίνες. –«Ρε άσ’ το, γιατρέ, το ποδήλατο», του λέω, «εμένα κοίτα τώρα»… Κι όταν κάποτε συγυρίζω το σπίτι: Απογοητεύτηκα με την καινούρια σκούπα. Αυτή τη γραμμή σκόνης, που δε λέει με τίποτα να μπει μες το φαράσι, να σκύψω να τη σνιφάρω; Τι να κάμω; … Και με την υγεία του στόματος: Απονεύρωση 150€ λέει ο οδοντίατρος. «Άσ’ το, φίλε, να έχει νεύρα, να ταιριάζει με το πακέτο»… Γράφτηκε ότι έπιασαν ηλικιωμένους να κάνουν, λέει, σεξουαλικά όργια, σε δάσος. Πού θα πάει; Δε θα γεράσουμε, κάποτε;
Σε παραλία του Βόρειου Κρητικού Πελάγους, σχεδόν πάνω στο κύμα, το 1960 χτίστηκε –αυθαίρετα, βέβαια- «παραθαλάσσια» ταβέρνα. Κρίθηκε αμετάκλητα κατεδαφιστέα το 1997 και κατεδαφίστηκε, τελικά, ΧΘΕΣ! Το 2021… Ανάσα δεν προλαβαίνουν να πάρουν οι παρανομούντες…
Πονάει η Μαρία για τον Κώστα, που τον έχει Πάμπκιν στις επαφές κι εκείνος την έχει Μαρία μπουζούκια2… Ο άλλος λέει ψέματα σε πέντε γυναίκες ταυτόχρονα κι εγώ είπα στη δικιά μου: πάω περίπτερο για τσιγάρα και με κατάλαβε πως πάω να πάρω σοκολάτα… Με τις αποκαλύψεις, γύρω από τις ποικιλότροπες σεξουαλικές προτιμήσεις και επιδόσεις επώνυμων και ανώνυμων, βγαίνουν και οι στατιστικές… Λένε πως ένας στους τρεις άντρες θέλουν γυναίκα με μεγάλο στήθος. Οι άλλοι δύο θέλουν… ο ένας τον άλλο!… Οι πίθηκοι, λέει, είναι μονογαμικοί και δεν αλλάζουν ταίρι… εντάξει, κι εγώ αν είχα τέτοια φάτσα και έβρισκα γκόμενα, σιγά να μην την άφηνα… Όπως η γκόμενα, για την οποία έγραψα στο προηγούμενο άρθρο… Μιλούσε σε κάποιον ή κάποια στο κινητό της, περίπου φωνάζοντας και αδιαφορώντας αν την άκουγαν οι γύρω της. «Εγώ, ξέρεις, είμαι ον μονογαμικό»… Ήταν πίσω μου, στο κέντρο της πόλης. Όταν είδα τη φάτσα της κατάλαβα ότι με το ζόρι θα μπορούσε να είναι ον μονογαμικό. Μάλλον για «α-γαμικό» μου φάνηκε, όταν γύρισα και την είδα… Οι άντρες μπορεί να φαίνεται πως προσβάλουν ο ένας τον άλλο, αλλά δεν το εννοούν. Οι γυναίκες επικοινωνούν κάνοντας κομπλιμέντα, αλλά δεν το εννοούν, επίσης… Ρωτάει το καράτε-κιντ το δάσκαλο με τα σχιστά μάτια και του μυτερό μουσάκι: -«Δάσκαλε, αυτές που ξυρίζουν το … νινί τους, γιατί το ξυρίζουν;». Και ο σοφός δάσκαλος: -«Άνθρωπος που καθαρίζει σπίτι, περιμένει επίσκεψη»…
Η κυρία στο δημόσιο πήρε τρεις βδομάδες αναρρωτική άδεια γιατί χτύπησε το νύχι στο μικρό δακτυλάκι του ποδιού, ενώ στον ιδιωτικό τομέα τους λες: είμαι στο νοσοκομείο με οξυγόνο και σου λένε: έλα και φέρε και τη φιάλη μαζί, έχουμε πρίζα διαθέσιμη… Είναι κι αυτοί που αντιτίθενται στον εμβολιασμό! Αν βάλουν το εμβόλιο στις μπύρες και στα ποτά, και ανοίξουν τα μπαρ, ολόκληρη η χώρα θα έχει εμβολιαστεί ως την ερχόμενη Παρασκευή!… Απλώς, ρίχνω ιδέες … προσπαθώ να βοηθήσω…
Ίσως είναι η στιγμή να σταματήσουμε την ερώτηση «τι άλλο μπορεί να πάει στραβά», γιατί η συνέχεια μας διαψεύδει πανηγυρικά… Μπήκα προ ημερών στο φαρμακείο και ζήτησα χάπια για το στρες. Μου λέει, έχω αυτά με 10 ευρώ. Κάτι πιο φτηνό; ρωτάω. Λέει, έχω αυτά με 5 ευρώ… Κάτι άλλο πιο οικονομικό; ξαναρωτάω και η φαρμακοποιός μου απαντά: Έλα να σου κάνω μια αγκαλιά… Κρίμα, που δεν ήταν του γούστου μου…
Τις προάλλες, έκανα βόλτα στην ερημιά, με το αυτοκίνητο. Σε κάποια στροφή μου κάνει σήμα μια ενδιαφέρουσα νέα. Σταματάω, κατεβάζω το τζάμι και με ρωτάει: -«Πού πάτε;» … -«Πουθενά συγκεκριμένα», της απαντάω… -«Κι εγώ εκεί πάω… θα με πάρετε;»… Συμβαίνουν κι αυτά!