Τρεις Καμάρες, πλατεία Ελευθερίας για τους νεότερους.
Η γενιά του Πολυτεχνείου. Αυτή που σήκωσε το μπόι της απέναντι στον φασισμό με μοναδικό όπλο τη σφιγμένη γροθιά.
Διεκδίκησε δημοκρατία και μέσω αυτής ψωμί, παιδεία, ελευθερία για όλους.
Κι ύστερα πιάσανε δουλειά, αυτοί που ξέρουν από χτυπήματα κάτω απ’ τη μέση.
Εκείνοι που βολευονταν από τη στρατιωτική δικτατορία.
Φόρτωσαν σε μια γενιά τις αλχημείες ορισμένων στελεχών της αντίστασης, για να ξεμπερδεύουν όχι μ’ αυτούς, αλλά με τα οράματα, τις αξίες και τα ιδανικά, αυτού του αγώνα.
Ε, όχι, φίλοι μου. Δεν ευθύνεται αυτή η γενιά για τις παλινωδίες αυτών που δειλιασαν, που είδαν πιθανώς το προσωπικό βόλεμα ως δικαίωση του αγώνα.
Αυτή η γενιά μπόλιασε τις πολιτικές εξελίξεις.
Ανέδειξε τη δύναμη της συλλογικοτητας μέσω των κατακτήσεων.
Κι αν η ίδια η δημοκρατία, το ψωμί, η παιδεία και η ελευθερία παραμένουν στιγμές – στιγμές ζητούμενο των καιρών…
Είναι γιατί το Πολυτεχνείο δεν είναι γιορτή με τις επετείους της, αλλά μια αέναη κίνηση γι’ αυτό που λέμε “καλύτερο άνθρωπο” και “ζωή για όλους”.
Ψαχουλεύοντας ένα, ας πούμε, υποτυπώδες αρχείο, βρήκα αυτές τις φωτογραφίες που ήρθαν στα χέρια μου σε ανύποπτο χρόνο.
Κι είπα να ξυπνήσω τα νιάτα σε χιλιάδες Ηρακλειώτες, που συμμετείχαν στην πορεία.
Δεν ήθελα να αναφερθώ σε ονόματα, για να μην ξεχωρίσω κανέναν απ’ το εμείς.
Ωστόσο, επειδή οι φωτογραφίες εστιάζουν σε μια στιγμή που αναφέρομαι στα ονόματα των νεκρών του Πολυτεχνείου και το μπλοκ της ΚΝΕ, οφείλω για λόγους ιστορικής καταγραφής και πολιτικής ηθικής και διαπαιδαγωγησης να αναφερθώ ονομαστικά στους εκπροσώπους των νεολαίων, εκείνης της περιόδου.
Και γιατί στις μεγάλες στιγμές υπάρχει θέση για όλους.
Εξ ου και ότι για την αποκατάσταση της αστικής δημοκρατίας αγωνίστηκαν διάφορες και διαφορετικές πολιτικές δυνάμεις.
Στη δεύτερη φωτό λοιπόν ο εκπρόσωπος της νεολαίας ΠΑΣΟΚ ο Νίκος, όπως των ξέραμε.
Ο Κώστας Χιωτέλης Chiotelis Kostas από την ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος.
Ο Γιάννης Νισταζάκης από την ΚΝΕ, μέλος της συντονιστικής επιτροπής της εξέγερσης.
Ο Δημήτρης Ξυριτάκης πρόεδρος της νεολαίας της Ένωσης Κέντρου, την ώρα που περνούσε πίσω από μένα και δεν φαίνεται το πρόσωπο του.
Κάπου ήταν κι ένα πανό της ΔΑΠ.
Και βέβαια ήταν παρόντες και οι συναγωνιστές από την ΠΠΣΠ την ΑΑΣΠΕ.
Την κινητοποίηση είχαν οργανώσει οι φοιτητικοί σύλλογοι της Παιδαγωγικής Ακαδημίας και των ΚΑΤΕΕ.
Κι αν αυτές οι στιγμές συνεχίζουν να ξημερώνουν το μέλλον…
Να πυρπολούν τις καρδιές και τον νου της νεολαίας μας…
Αυτή είναι η καλύτερη απόδειξη πως
ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ.
* Ο Γιώργος Μυλωνάκης είναι συνταξιούχος δάσκαλος