Δείγματα του υψηλού προορισμού του, όπως έχουν καταγραφεί, σε όλα τα σχετικά βιβλία.
Με τη γέννησή του: Η γιαγιά του αναφωνεί, καλώς τον πατριάρχη.
Με τη βάφτισή του: Ο ανάδοχος καταθέτει συγκλονισμένος “Στην κολυμβήθρα το λάδι μαζευόταν, σε κανονικό σταυρό και τις τρεις φορές που ο παπάς έβγαζε το παιδί κι ένα περιστέρι βρισκόταν ψηλά ακίνητο, που μετά τη βάφτιση, αφού έκανε τρεις γύρους μέσα στην εκκλησία, εξαφανίστηκε. Και ο παπάς μετά από αυτά είπε: “Να θυμάστε ότι αυτό το παιδί θα γίνει ιερωμένος και θα φθάσει σε υψηλές θέσεις.
Με τη ζωή του: Τα δείγματα πραγματοποιήθηκαν αφού υπηρέτησε την Ορθοδοξία από τους παρακάτω θρόνους.
1) Διάκονος επισκόπου Αμίδης Πατριαρχείου Αντιοχείας 1891-1899.
2) Αρχιμανδρίτης-Αρχιγραμματέας Πατριαρχείου Ιεροσολύμων 1900-1909.
3) Μητροπολίτης Κιτίου Κύπρου 1910-1918.
4) Αρχιεπίσκοπος Αθηνών 1918-1920.
5) Αρχιεπίσκοπος Αμερικής 1921.
6) Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως 1922-1923.
7) Πάπας και πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής 1926-1935.
Με τον θάνατό του: Απέθανε στην Αλεξάνδρεια 28 Ιουλίου 1935.
Ετάφη στον πατριαρχικό τάφο του κοιμητηρίου της Μονής Αγίου Γεωργίου Παλαιού Καΐρου στις 2 Αυγούστου 1935.
Απόσπασμα από την επικήδειον προσφώνηση του Β. Δενδραμή πρεσβευτή της Ελλάδος:
“Ηγάπησας την εκκλησίαν και έζησας με αδιάσειστον πίστιν προς αυτήν. Υπήρξας απαράμμιλος τύπος ιεροπρεπείας και ελληνοπρεπείας, υπερήφανος και μεγαλοπρεπής, εις τας σκέψεις, τας ιδέας, τα αισθήματα, την χριστιανικότητα, το καθήκον.
Ως άνθρωπος, υπήρξας πρότυπον ευψυχίας ζωτικότητας, εργατικότητας, εγκρατείας και ευπρεπείας. Ως Έλλην ησθάνθης πάντοτε βαθείαν πίστη εις τα πεπρωμένα της φυλής και μεγάλη αισιοδοξίαν εις την ενατένηση της εθνικής ζωής.
Του πατριάρχου Μελετίου, μεγάλου ούτος Κρητός ιεράρχου-αιωνία η μνήμη”.
Το αξίωμα της ζωής του-ο βίος του ανθρώπου είναι βραχύς και δια τούτο πρέπει να σπεύδη όσον το δυνατόν, εις την εκτέλεσιν περισσοτέρων έργων κοινής ωφελείας-.