Με μεγάλη λύπη έμαθα το πέρασμα στην αιωνιότητα του αξέχαστου Μιχάλη Σκουλούδη. Ήμασταν συμμαθητές στο Αο Γυμνάσιο Αρρένων Ηρακλείου, το σημερινό Καπετανάκειο Λύκειο στην τάξη του 1957. Ο Μιχάλης και ογδόντα περίπου συμμαθητές “a special band of brothers” περάσαμε έξι χρόνια μαζί στα θρανία του Αου ΓΑΗ από το 1951 έως το 1957 πριν μας σκορπίσει η ζωή σε όλο τον κόσμο. Εγώ κατέληξα μετανάστης στην Αμερική. Πέρασαν χρόνια αλλά ο Μιχάλης δεν με ξέχασε.
Πριν από μια συγκέντρωση των συμαθητών μας μου τηλεφώνησε και ζήτησε να μάθει πώς πάει η ζωή μου στα ξένα. Μιλήσαμε για τις οικογένειές μας, για τους συμμαθητές μας, για την Κρήτη.
Το 2005 τον συνάντησα σε μια συναυλία του μουσικοσυνθέτη συμμαθητή μας Χρίστου Λεοντή στην παλιά Μίνωα. Τελευταία φορά τον είδα στα Λιοντάρια με μερικούς συμμαθητές το 2014 σε έναν γυρισμό στην πατρίδα.
Δεν είχε αλλάξει καθόλου, πάντα εύλογος, ευγενής και καταδεκτικός. Πριν από μήνες τον πήρα στο κινητό τηλέφωνό του αλλά δεν μπορέσαμε να επικοινωνήσουμε γιατί υποθέτω ήταν ανήμπορος να μιλήσει αλλά ασφαλώς κατάλαβε πως δεν ξεχάστηκε.
Τώρα ξαναγυρίζω νοερά από τα πέρατα του Νέου Κόσμου επιστρέφοντας την χάρη για να εκφράσω τα συλλυπητήριά μου στην οικογένεια του Μιχάλη για την οποία ήταν τόσο υπερήφανος.
In Memoriam… Αιωνία σου η μνήμη.
Στους επιζώντες αξέχαστους συμμαθητές από το Αο ΓΑΗ “Πολλά τα Έτη”.
Εσείς και οι αναμνήσεις σας στάθηκαν αχώριστοι σύντροφοί μου στο δρόμο της ξενιτιάς…
Μανώλης Τζουανάκης