Παλιά θυμάμαι, το κάθε γεγονός το οποίο ερχότανε στην επικαιρότητα, κρατούσε λίγες μέρες και περνούσε. Δεν το βαριόμασταν, δεν μας κούραζε. Τα τελευταία χρόνια όμως μας ήρθανε βαριά και μαζεμένα και ήρθανε όχι για να φύγουν αλλά για να μείνουν, σχεδόν μόνιμα, όπως η κρίση, τα μνημόνια, ο κοροναϊός, ο Ρωσοκουκρανικός πόλεμος με όλες τις συνέπειες, πάνω που αρχίσανε να ‘ρχονται καλύτερες μέρες.
Ο καθημερινός τρομοκράτης (Ερντογάν), οι υποκλοπές, οι βιασμοί κ.λπ. πιο βαρετές, πιο ανιαρές πολιτικές συζητήσεις, επαναλαμβανόμενες, οι ίδιες και οι ίδιες, επί μήνες, χρόνια και καιρούς!…
Το πιο ανιαρό όμως θέμα, είναι αυτό που έρχεται! Τι έρχεται δηλαδή, αυτό ερχότανε από δυό χρόνια τώρα αλλά (όπως γίνεται συνήθως στην Ελλάδα) τώρα που θα επισημοποιηθεί κιόλας, ποιος θ’ αντέξει έξι μήνες προεκλογικό αγώνα και με τέτοια πόλωση και με τέτοιες βαριές κατηγορίες και κοκορομαχίες! Και προπαντός, ποιος θ’ αντέξει τις αλήθειες. Τα ψέματα τα ‘χομε… συνηθίσει…
Άσε που θα ‘ναι και διπλοεκλογές!…
Να, τώρα μόλις συναντηθήκαμε με τον φίλο μου από τα παλιά. Είχαμε αλλάξει τόσο πολύ, που παραλίγο να μην γνωρίσει ο ένας τον άλλο!
Εσύ δεν είσαι ο Κώστας; μου λέει. Ναι, του λέω. Εσύ ποιος είσαι; Εγώ δεν είμαι ο Γιάννης τσι Μαριόρας; Α, μήπως είσαι ο Γιάννης με τα τρία “νι”;
Όχι μου λέει, εγώ είμαι ο Γιάννης με το ένα “νι”. Α… μα τότε θα κάνομνε σοβαρή συζήτηση.
Καθίζομε επί τόπου σ’ ένα παγκάκι και αρχίσαμε να κουβεντιάζομε. Δε μου λες Κωστή, πώς σου φαίνεται εσένα η πολιτική κατάσταση, να βρεθούνε θέλει κόμματα να κάμουνε κυβέρνηση, γή… ακυβέρνητους θα μας αφήσουνε;
– (Είδατε που σας τα ‘λεγα; Αρχίξαμε κι εμείς από τώρα τα προεκλογικά!…).
Πιστεύω Ιωάννη πως θα κάμουνε χωριό, στη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση…
– Ναι, μα αφού λένε πως δεν πάει ο ένας με τον άλλο γιατί δεν ταιριάζουνε, με το ζόρι παντρειά; Ο Μητσοτάκης αποκλείεται να πάει με τον Τσίπρα, ο Ανδρουλάκης το ίδιο. Εκτός και συμπεθεριάσουνε ο Μητσοτάκης με το Βελόπουλο κι ας μην ταιριάζουνε. Όπως ο Τσίπρας με τον Καμμένο! Τι λες κι εσύ Κωστή; Εμένα γνώμη μου Ιωάννη είναι να συγκυβερνήσουνε, ο Μητσοτάκης με τον Ανδρουλάκη.
– Μα ανέ πάθει ό,τι ήπαθε το ΠΑΣΟΚ με το Σαμαρά; – Όχι, Ιωάννη, τότε ήτανε πολύ δύσκολα τα πράγματα, η αρχή της κρίσης, τα μνημόνια, οι περικοπές στους μισθούς και στις συντάξεις, η βαριά φορολογία, διαφορετικό το κλίμα, εξαγριωμένος ο κόσμος, νωπή η κρίση κ.λπ.
Τώρα το ΠΑΣΟΚ έχει να ωφεληθεί, διότι η δεύτερη τετραετία θα είναι πιστεύω καλύτερη, άρα ο Ανδρουλάκης θα μοιραστεί τα οφέλη, θα κερδίσει, δεν θα χάσει. Θα πρέπει όμως να μείνει σοβαρός! Καλύτερα, ν’ αφήσει τις αγριάδες με τις υποκλοπές, που δεν του βγήκανε σε καλό, να κάνει σοβαρές προτάσεις και υποδείξεις. Τους λαϊκισμούς τους βαρέθηκε, τους σιχάθηκε ο κόσμος!
– Έτσι που τα λες Κωστή, σα να μου φαίνεται πως έχεις δίκιο! Και δε μου λες, μήπως είσαι με το ΠΑΣΟΚ;…
Εγώ Ιωάννη είμαι πολιτικοποιημένος, δεν είμαι κομματικοποιημένος. Όταν είσαι με ένα κόμμα, προπαντός να είσαι και παθιασμένος, είναι δυνατόν να κρίνεις σωστά τα πολιτικά πράματα, από όποιο χώρο κι αν προέρχονται;
– Πως είναι δυνατόν να δεις ποιο είναι το ψέμα και ποια η αλήθεια, ποιο είναι το σωστό και το λάθος, αφού στον δικό σου χώρο είναι όλα σωστά και στους άλλους χώρους είναι όλα ψέματα και λάθος;
– Έχεις δίκιο Κώστα μου, γι’ αυτό κι εγώ θα… ξεπαθιαστώ να κρίνω το σωστό…