Η Κρήτη λέει έχει ό,τι θέλει να δει και να απολαύσει ένας σαν κι εμάς τουρίστας. Αρχαία θέλει να δει; Τον αρχαιότερο πολιτισμό του κόσμου θέλει να δει; (ευτυχώς για τον νεότερο δεν θέλει να το πει…).
Άγρια ομορφιά θέλει, ήμερη θέλει να δει, φαράγγια, παινεμένα και διάσημα θέλει, ρυάκια, λαγκάδια, ποτάμια (να ‘ρχότανε το χειμώνα θα τρέχανε κιόλας).
Ό,τι δέντρο, ότι θάμνο, ό,τι βότανο, ό,τι λουλούδι, ό,τι πουλί πετάμενο, ό,τι κελαϊδησμα έχει στο νου του και ό,τι υπάρχει στον κόσμο που δεν το ‘χει ξαναδεί, εδώ θα το δει!
Επίσης, σε κάμπους θέλει να διαβεί σε μικρά και μεγάλα χωματοβούνια θέλει να ανεβεί να δει, ακόμα και να φάει, σταφύλια, σύκα, αχλάδια, κεράσια, αμπουρνέλες πολλών λογιών, βερίκοκα, αμύγδαλα, καρύδια, ρόδια, μήλα, κυδώνια, μανταρίνια, πορτοκάλια και πολλά άλλα. Αν κατέβει χαμηλότερα στους κήπους θα φάει αγγούρια, πεπόνια, καρπούζες, ντομάτες να τρελαθεί απ’ όλες τις γεύσεις! Η γη της επαγγελίας θα πει είναι εδώ!
Όπως είσαστε εσείς γλυκοί άνθρωποι, έτσι είναι και τα προϊόντα σας! Έτσι θα το πει, φαντάζομε…
Εγώ θα πω: Όπως το γλυκό κλίμα, βγάζει γλυκά προϊόντα, έτσι βγάζει και γλυκούς ανθρώπους…
Τώρα θα σας πω τι μου λέγανε κάποιοι οι οποίοι μένανε στη Σταλίδα και που ερχότανε κάθε χρόνο επί 30 χρονια Μάη μήνα και Σεπτέμβρη, δυό φορές το χρόνο! Όταν πρωτοήρθαμε στη Σταλίδα και τρελαθήκαμε από τις σπάνιες ομορφιές είπαμε εδώ και ο παράδεισος (και από τότε έρχονται) στον… παράδεισο. Που να ξέρανε ότι πριν απ’ αυτούς για μας εδώ ήτανε η… κόλαση! Πρωί και βράδυ ανεβοκατεβαίναμε το… γολγοθά με τα γαϊδουράκια, Μοχό, Σταλίδα για καλλιέργειες γροικάς και λες!
Και κάποια άλλη παρέα που λέτε τους οποίους τους στείλανε οι πρώτοι ήθελαν να ανεβούμε μαζί το βουνό ποδαρόδρομο. Για να μην τα πολυλογώ ανεβήκαμε στην κορυφή η οποία είναι 400 μέτρα. Αυτοί νομίζανε ότι θα ήτανε όλο βουνά μέχρι τα χιονισμένα Λασιθώτικα. Αλλά μόλις φτάσαμε στην κορυφή έμειναν ολοχάσκωτοι! Αντικρύσανε ένα πανέμορφο κεφαλοχώρι πάνω σε ένα τεράστιο οροπέδιο με διαφορετικές ομορφιές από τις παραλιακές.
Ένα καταπράσινο κάμπο, με ελαιώνες θες να δεις; Λοφάκια καλλιεργήσιμα το ένα πίσω από το άλλο; Τα πρώτα χαμηλά έτσι ώστε να φαίνονται όλες οι κορυφές στο βάθος; Το μάτι πάει δεξιά-αριστερά και βαθύτερα ακόμα αντικρίζει τα πέτρινα άγρια βουνά στοιχισμένα κι αυτά ανάλογα με το μπόι τους, μέχρι να φτάσουνε στην κορυφή στα χιόνια. Ξέρεις τι είναι μου λένε να βλέπεις ένα πίνακα ζωγραφικής στην πράξη;
(Ούτε… ο Θεοτοκόπουλος θα μπορούσε να τον κάμει).
Ξέρεις τι είναι να βλέπεις από τη μια τη θάλασσα να βράζει, και από την άλλη τα χιόνια στα βουνά;
Ξέρεις τι είναι να βλέπεις και να αγγίζεις πέτρινα βουνά; Αυτοί ήτανε Τσέχοι και δεν είχανε λέει ξαναδεί πέτρες. Ούτε για τη σφεντόνα να βάλουνε πετραδάκι! Αφού όλοι παίρνανε πέτρες για σουβενίρ! Μη γελάτε… Επίσης, να βλέπεις λέςει ανθισμένα πέτρινα βουνά και να μυρίζουνε κιόλας εμοσχομυρίζανε πράγματι οι ανθισμένοι ασπαλάθοι, οι φασκομηλιές, οι αγκαραθιές, το θυμάρι, τα χινοπόδια, οι αστιβίδες, οι σκίνι, και τα χιλιάδες λουλούδια του βουνού!
Εξετρελαθήκανε οι άνθρωποι! Αφού κι εγώ που τα βλέπω κάθε μέρα εξετράληθακα! Η ομορφιά της φύσης δεν χορτένεται ποτέ.
Ε, ήρθε η ώρα να… πεινάσουνε. Εχει ο Μοχός σας κάτι να φάμε; (τώρα που θα πάμε να δούμε την ωραιότερη πλατεία στην Κρήτη! Δεν το πιστεύετε;
Ε, τότε ελάτε… εδώ είναι η πλατεία). Αν έχει λέει! Τώρα που θα δούνε μια πλατεία… ανθισμένη σαν μπαξές, τις καφενοταβέρνες δηλαδή με απλωμένα τα τραπεζοκαθίσματα σε όλη την πλατεία, στολισμένα με κρίνα και τριαντάφυλλα, λες και περιμένουνε τη νύφη και τον γαμπρό και ξωπίσω οι καλεσμένοι!
Από φαγητά όμως πως είναι; Εγώ παίρνω την ευθύνη…
Άμα φάτε και δεν γλείφεται τα χείλια σας και δεν πείτε εδώ θα ‘ρχόμαστε να τώμε, να μη με λένε Μοχιανό!
Το φαί μαζί με το ωραιότατο περιβάλλον και τη μοχιανή φιλοξενία δεν θα την ξεχάσετε ποτέ!
Μετά όπου τρελαθήκανε από όλα αυτά μέχρι εδώ θέλανε να συνεχίσουνε προς τις ήμερες και άγριες ακόμα ομορφιές. Πήρανε Ταξί για το Οροπέδιο Λασιθίου, περάσανε από το Κράσι. Είδανε και θαυμάσανε τον μεγαλύτερο πλάτανο της Ελλάδας. Προχωρήσανε για το μοναστήρι της Κεράς. Αυτά που βλέπανε απο κει τα μάτια τους δεν περιγράφονται με λόγια. Τα πρόσωπά τους τα λέγανε όλα. Απο ‘κει είδαν και θαύμασαν στην κυριολεξία την άγρια ομορφιά.
Αφού η… ήμερη δεν τους εντυπωσίαζε πια… Ε, είδανε ότι είδανε, τι άλλο απ’ αυτό να υπάρχει; Αλλά σαν βγήκαμε στο καρφί ψηλά και είδαμε διπλή άγρια ομορφιά, από τη μια, χιλιάδες διαφορετικά τοπία μέχρι που φτάνει το μάτι σου και στο βάθος η γραφική λίμνη του Αποστελέμη και από την άλλη ένα τεράστιο φανταστικό οροπέδιο με τα 18 χωριά γύρω-γύρω ε, εκεί τρελάθηκαν εντελώς…