Τα παιδιά και οι νέοι, επειδή έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους, νομίζουν ότι είναι αδύνατον να τηνέ χάσουνε.
Δεν μπορούν να πιστέψουν ότι με όλα τα επικίνδυνα που κάνουν θα πάθουν τίποτα κακό. Δεν χωράει στο μυαλό τους. Γι’ αυτό και τρέχουνε του… σκοτωμού, με το κράνος ανα χείρας ή και καθόλου. Απόδειξη ότι δεν συντρέχει κανένας κίνδυνος γι’ αυτούς, κανένα κακό δεν μπορεί να τους συμβεί. Ενώ οι μεγάλοι μυαλομένοι και έμπειροι, οι οποίοι τους βλέπουνε κάνουνε το σταυρό τους!…
Οι μικροί νέοι θαυμάζουν τα κατορθώματά τους και θέλουν να τους μοιάσουν. Θαυμάζουν τους καμικάζι, τους μάγκες, τους νταήδες, τους τολμηρούς κ.λπ.
Τους έχουνε πρότυπα και αφού όπως είπαμε αψιφούνε τον κίνδυνο, θέλουν κι αυτοί να κάνουν το ίδιο!
Αργότερα που θα μεγαλώσουν, θα καταλάβουν ότι μάγκας και σπουδαίος είναι αυτός ο οποίος πέρασε τη δύσκολη και επικίνδυνη νεότητά του, χωρίς να χάσει τη ζωή του, χωρίς να σπάσει τα κόκκαλά του, χωρίς να μείνει ανάπηρος, χωρίς να προκαλέσει το μεγαλύτερο κακό στην οικογένειά του! Τη μαύρη κόλαση! Το τέλος στις χαρές, στη ζωής τους!
Χαρά στους γονείς που έχουνε παιδιά που τους σκέφτονται, όταν κυκλοφοράνε στους δρόμους με δίτροχα τετράτροχα και λένε άφησα στο σπίτι μας τους γονείς μου, τους παππούδες μου, τ’ αδέλφια μου οι οποίοι έχουνε την έννοια μου.
Με σκέφτονται και αγωνιούν για μένα και πρέπει να γυρίσω σώος και αβλαβής για μένα και γι’ αυτούς. Να τους βγάλω από την έννοια και να τους δώσω τη χαρά του γυρισμού.
Αν ξέρανε οι νέοι πόσο ευτυχείς κάνουν τους γονείς και τους υπόλοιπους της οικογένειας, θα οδηγούσαν με μυαλό και σύνεση. Θα φορούσανε οπωσδήποτε το κράνος, θα εφάρμοζαν επακριβώς τον Κ.Ο.Κ. και τότε όλοι θα τους καμάρωναν και περισσότερο θα τον εκτιμούσαν.
Και θα τους αγαπούσαν. Θα ένιωθαν μια σιγουριά, μια σταθερότητα αφού θα ήξεραν ότι τα παιδιά τους οδηγούνε συνετά προσεκτικά, σκέφτονται και την οιγένειά τους. Έτσι θα είχανε λιγότερο άγχος και αγωνία, αφού θα τους είχανε περισσότερη εμπιστοσύνη στην οδήγηση.
Μια και η Αστυνομία και το κράτος είναι ανίκανο να προστατεύσει τα παιδιά μας να μην σκοτώνονται κάθε μέρα! Πώς; Έλεγχοι και τιμωρία, με τσουχτερά πρόστιμα. (Οι αρμόδιοι δεν καταλαβαίνουνε από τέτοια).
Γι’ αυτό μόνοι μας θα πρέπει να συνετήσουμε τα παιδιά μας, άλλη λύση δεν υπάρχει! Το μάθημα αυτό θα πρέπει να μπει οπωσδήποτε στα σχολεία. Αν το σκεφτούνε κι αυτοί!