παπουτσα-Κάθε φορά που στενοχωράσαι μένει ένα κατάλοιπο μέσα σου και η ψυχή σου γίνεται όλο και πιο ευαίσθητη.
Έτσι και με τα νεύρα. Κάθε φορά που νευριάζεις τα νεύρα σου γίνονται όλο και πιο ευαίσθητα και χάνεις μέρος της ισοροπίας σου. Κάθε φορά ανάβει και ένα… λαμπάκι.
Στο τέλος γίνεσαι σαν τον αλκολικό που στην αρχή θέλει δέκα ποτήρια κρασί, ας πούμε, για να μεθύσει και στο τέλος θέλει μόνο ένα.
Το ίδιο συμβαίνει με τη στεναχώρια και τα νεύρα.
Στην αρχή ξεπερνάς τη στεναχώρια εύκολα γιατί είσαι δυνατός, καθαρός, υγιής. Στο τέλος με την παραμικρή στεναχώρια βγαίνουνε και οι προηγούμενες και σε πνίγουνε όλες μαζί!
Το ίδιο συμβαίνει και με τα νεύρα. Στην αρχή που νευριάζεις μαζεύονται, μαζεύονται τα… λαμπάκια και στο τέλος ανάβουνε μαζεμένα και σε πιάνει ηλεκτροπληξία!
-Ν’ αγαπάτε για να μην πονάτε! Όπως ο σωματικός πόνος θέλει την ασπιρίνη του, έτσι και ο ψυχικός πόνος θέλει φάρμακο και το φάρμακο είναι η αγάπη. Ένας γλυκός λόγος, ένα άγγιγμα που προέρχεται από αγαπημένο πρόσωπο, απαλύνει αυτομάτως τον πληγή της ψυχής. Να λες τον πόνο σου μόνο με ανθρώπους που σε καταλαβαίνουνε και σε αγαπάνε. Μόνο τότε βρίσκεις ανταπόκριση και οι πίκρες σου περνάνε. Αν δε σε καταλαβαίνουνε και δε σε πονάνε, εσύ θα τονέ λες κι αυτοί μέσα τους θα… γελάνε!
-Οι άνθρωποι που φοβούνται, που είναι δειλοί, που δεν τολμούνε, που καταπίνουνε, είναι περίσσια ευγενικοί αλλά και περίσσια επιθετικοί! Ευγενικοί, γιατί με την ευγένειά τους μπορούν να καταφέρουν όσα δεν μπορούν με τον κλειστό τους χαρακτήρα. Επιθετικοί, γιατί με την ευγενικότητά τους σκεπάζουνε τις υποθέσεις που κανονικά θα χρειάζονταν εκρήξεις. Αυτές οι εκρήξεις που έμειναν μέσα από χθες είναι πολύ επικίνδυνες σήμερα.
Αυτοί που είναι τολμηροί, εξωστρεφής, εκρηκτικοί επειδή πατάνε το κουμπί και εκρήγνυνται έχουνε λιγότερη επιθετικότητα μέσα τους και ας φαίνονται επιθετικοί.
Μοιάζουν ας πούμε με την κακοκαιρία που πριν είναι σκοτεινή, συννεφιασμένη, φουριασμένη και είναι φανερό ότι έρχεται κατα πάνω σου. Μετά άμα αστράφτει και βροντάει και ρίξει καρεκλοπόδαρα ξεθυμένει, καθαρίζει, φωτίζει γαληνεύει.
-Όποιος είναι κομπλεξικός αλλά έχει το γνώθι σεαυτόν έχει επίγνωση της κατάστασης του και μπορεί να ελέγχει τον εαυτό του, μπορεί να ζει φυσιολογικά και απαρατήρητα μέσα στην κοινωνία. Όποιος όμως είναι κομπλεξικός και δεν το καταλαβαίνει, δεν συναισθάνεται τη θέση του, ούτε μπορεί να ελέγξει τον εαυτό του, τότε είναι που βγάζει προς τα έξω όλα τα αρρωστημένα συναισθήματα και γίνεται επιθετικός και ανυπόφορος!