Διακόσια χρόνια μόλις έχουν περάσει από τον μεγάλο αγώνα που έδωσαν οι πρόγονοι μας, με αυταπάρνηση και υπέρτατο ηρωισμό για να καταφέρουν κάτι τόσο μεγάλο και ακατόρθωτο για τα τότε δεδομένα. Την ελευθερία της Ελλάδας μας. Είχαν μέσα τους υψηλό πατριωτικό αίσθημα και μεγάλα ψυχικά αποθέματα να πολεμήσουν απέναντι στον τουρκικό ζυγό που για τετρακόσια χρόνια τους είχε σκλαβώσει και ήταν έτοιμοι ένδοξα να θυσιαστούν με θάρρος για την πατρίδα, όπως και έκαναν παραχωρώντας το δικαίωμα στις επόμενες γενιές να μπορούν να ονειρευτούν και να ζήσουν ένα καλύτερο αύριο ελεύθεροι.
Το πόσο ελεύθεροι και περήφανοι νοιώθουμε σήμερα μετά από δύο αιώνες είναι ένα μεγάλο και καυτό ερώτημα που επιβάλλεται να διερωτηθούμε όλοι μέσα μας, χωρίς προσωπικά συμφέροντα και πολιτικές ταμπέλες, με το χέρι στην καρδιά, γιατί πολύ απλά φίλες και φίλοι μου θα επαναλάβω πως δεν υπάρχει άνθρωπος πιο υποδουλωμένος από αυτόν που εσφαλμένα νιώθει ελεύθερος… Η ιστορία επαναλαμβάνεται δυστυχώς για ακόμα μια φορά σχετικά με τον σεβασμό εμπράκτως όπως και ο τίτλος των ανησυχιών μου αυτών, σε αυτούς τους μεγάλους ήρωες που θυσιάστηκαν με δέος και αυταπάρνηση για την ελευθερία μας και που τελικά πλήρωσαν πολύ ακριβά την προσφορά τους αυτή άλλοτε με τίμημα την ίδια τους την ζωή και άλλες φορές με την εξοντωτική εις βάρος τους στάση αφήνοντας τους να πεθάνουν ανήμποροι ζητιανεύοντας στον δρόμο.
Όπως είχα αναφερθεί και σε προγενέστερη μου αρθογραφία με τίτλο Γιατί εμείς οι Έλληνες. Θα εστιάσω στοχευμένα σε κάποια σημεία μόνο, να αναφέρω ότι ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ο πρωτεργάτης της επανάστασης φυλακίστηκε από κάποιους πολιτικούς σωτήρες της εποχής για εσχάτη προδοσία και εν συνεχεία σκότωσαν τον γιο του για να τον εκδικηθούν. Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος φυλακίστηκε το 1825 από κάποιους πολιτικούς σωτήρες της τότε εποχής και εν συνεχεία μετά από βασανιστήρια δολοφονήθηκε. Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης κρίθηκε ένοχος το 1824 για εσχάτη προδοσία με συνοπτικές διαδικασίες από κάποιους πολιτικούς σωτήρες της εποχής και εν συνεχεία κατά εντολή τους δολοφονήθηκε. Ο Νικηταράς φυλακίστηκε από κάποιους πολιτικούς σωτήρες και εν συνεχεία τυφλός πέθανε ζητιανεύοντας στους δρόμους.
Γιατί όπως επειδή θυσιάστηκαν για την πατρίδα. Όλα μας τα δάχτυλα δεν είναι το ίδιο, υπήρξε μεγάλο πατριωτικό έργο από πολλούς πολιτικούς αξιωματιούχους και διπλωμάτες της εποχής αλλά υπήρξαν και τα περιστατικά που προανέφερα. Θα μπορούσα να αναφέρω και άλλες περιπτώσεις ηρώων που θυσιάστηκαν και όμως αδικήθηκαν από κάποια πολιτικά συμφέροντα και σκουπίδια της εποχής, θα το αποφύγω για να μην σας κουράσω, το νόημα είναι πιστεύω ορατό ο νοών νοήτο…
Κάποιοι πολιτικοί σωτήρες ανθέλληνες εδώ και πολλά χρόνια έχουν καπηλευτεί το εθνικό μας φρόνημα και την βαριά μας πολιτισμική κληρονομιά με την ανοχή μας και την ψήφο μας, είναι πιστεύω καιρός να αναθεωρήσουμε την στάση μας αυτή αλλά και την επιλογή μας στέλνοντας τους με την ψήφο μας στο χρονοντούλαπο της ιστορία ως εθνικούς προδότες. Είναι πολύ όμορφο το κλίμα το γιορτινό που επικρατεί σήμερα παντού στα ΜΜΕ και στο διαδίκτυο αλλά πρέπει την Ελλάδα μας, να την θυμόμαστε κάθε μέρα με αίσθημα ευθύνης και σεβασμού σε αυτούς τους ΗΡΩΕΣ που θυσιάστηκαν για την πατρίδα και όχι μόνο στις επετείους… Χρόνια πολλά σε όλο τον απανταχού ελληγνισμό…