Αυτές τις μέρες, η αγωνία όλων μας για την υγεία του αγαπητού μας Αρχιεπισκόπου, είναι τεράστια!
Τα προβλήματα υγείας του ως γνωστό, είναι πολλά, αλλά το σθένος και η ψυχική του δύναμη, δεν τον άφηναν συνήθως να λυγίσει.
Πάντα αγέρωχος, πάντα παρών όπου το καθήκον τον καλούσε, υπερβαίνοντας πολλές φορές τις αντοχές του!
Πνεύμα ακμαίο, πάντα χαμογελαστός και απλός! Παρουσία αγνή και φωτεινή,
με την λάμψη της Αγιοσύνης που κοσμεί τους διαλεκτούς του Θεού!
Ένας Άγιος, χωρίς υπερβολή, των ημερών μας! Πραγματικός, όχι κίβδηλος!
Τόσο ταπεινός και τόσο ολιγαρκής, όσο κανείς!
Στήριγμα του κάθε πονεμένου, φτωχού, πλούσιου, άρρωστου και αδικημένου!
Πυλώνας σεπτός της Ορθοδοξίας μας! Ο Πατέρας όλων των απανταχού Κρητικών.
Οι αρετές του οι οποίες κοσμούν την ιερή ύπαρξή του, άπειρες!
Πάντα ήταν εκεί παρών, σε κάθε καλλιτεχνική μας εκδήλωση, να μας επιβραβεύει!
Οι μαθητές μας σαν μελίσσι τον τριγύριζαν να δρέψουν τις ευχές και την ευλογία του! Η φυσιογνωμία του με την ποιμενική ράβδο ανά χείρας, εξέπεμπε θαυμασμό και σεβασμό! Η αγάπη του για τα παιδιά πολλή μεγάλη!
Βουρκώνει πάντα με τον πόνο των αδυνάτων και χαίρεται με τις χαρές τους!
Το χρήμα δεν το τίμησε ουδόλως, αφού ως γνωστόν ο μισθός του δίνεται στους αναξιοπαθούντες!
Στον παγερό χώρο της εντατικής, το κουρασμένο του κορμί δίνει μάχη!
Το ίδιο και οι γιατροί του που φροντίζουν και κάνουν τα πάντα για να τον κρατήσουν στη ζωή!
Πριν δέκα χρόνια, οδυνηρές θύμισες, έρχονται στο μυαλό μου!
Στον ίδιο χώρο του ΠΑΓΝΗ, ένα αγαπημένο μου πρόσωπο για 2,5 μήνες, έδινε την δική του μάχη! Καθημερινά ήμουν εκεί! Στον προθάλαμο της ΜΕΘ από μια τζαμαρία έβλεπα λευκά περιστέρια να τριγυρνούν στις ταράτσες του Νοσοκομείου και να έρχονται να με κοιτάζουν, όση ώρα περίμενα με την αποστειρωμένη στολή να μπω μέσα. Κάθε μέρα την ίδια ώρα εκεί μαζί μου, συμπαραστάτες! Λες και διάβαζαν τον πόνο που είχαν τα μάτια μου και μου έκαναν συντροφιά!
Ένιωθα σαν να με παρηγορούσαν!
Ο Αρχιεπίσκοπος γνώριζε το πρόβλημα! Ήτανε Μ. Παρασκευή. Από το μικρό Ναό του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου, οι ψαλμωδίες των εγκωμίων ηχούσαν παντού!. Ξαφνικά βλέπουμε τον επιτάφιο με τους ιερείς και τον σεβασμιότατο να κατευθύνονται προς τη ΜΕΘ. Μια ελπίδα φούντωσε μέσα μου και έτρεξα και του φίλησα το χέρι που κρατούσε το σταυρό. Τα μάτια μου έτρεχαν ασταμάτητα και είδα και τα δικά του το ίδιο. Πήγε προς την πόρτα των διασωληνωμένων, σήκωσε το χέρι και τους ευλόγησε!
Τον είχα ενημερώσει τότε για την πορεία της υγείας του άντρα μου, γνώριζε κάθε λεπτομέρεια! Τώρα εκεί στον ίδιο θάλαμο να είναι εκείνος! Ο καλός μας Πατέρας, να προσπαθεί για τον πιο δύσκολο αγώνα της ζωής του!
Με πόση χαρά είχε δεχτεί θυμάμαι το πορτραίτο που του ζωγράφισα και του το έδωσα στην Αρχιεπισκοπή! Πόσες ευχές, πόσες ευλογίες μου έδινε, μας έδινε….!!!!!
Όλες είναι φυλαγμένες στο εικονοστάσι της ψυχής μου!
Οι προσευχές όλων μας είναι καθημερινές!
Ας τον βοηθήσει ο Μεγαλοδύναμος να σταθεί και πάλι στα πόδια του και εμείς να τον καμαρώνουμε στην Αγία Πύλη να μας ευλογεί!
Με πονάει πολύ το ότι δεν είμαι εκεί να του κρατήσω το χέρι, να του διαβάσω κάποια απ΄τα διηγήματά μου που τόσο αγαπούσε, να του έλεγα λόγια παρηγοριάς!
Άγιε Πατέρα μας σε χρειαζόμαστε! Κουράγιο!!!
Με σεβασμό και εκτίμηση Ειρήνη
Γιατράκη [μορφολόγος- ζωγράφος], Μέλος του συλλόγου εικαστικών συγγραφέων λογοτεχνών
“ΚΡΗΤΩΝ ΛΟΓΟΣ”, Μέλος του μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, Μέλος της επιτροπής αξιολόγησης της Παιδικής Πινακοθήκης Ελλάδας.