Στην αρχή ήταν απλά μια είδηση όπως συμβαίνει συνήθως, όχι ευχάριστη βέβαια, για ένα γεγονός που λάμβανε χώρα κάπου αλλού, κάπου μακρυά από εμάς. Έκανε την εμφάνισή του ένας απειροελάχιστος οργανισμός που δεν διακρίνεται «δια γυμνού οφθαλμού».
Γρήγορα έγινε αντιληπτό πως ήρθε με άγριες διαθέσεις, όπως ένα τσουνάμι που δεν έχει συγκεκριμένη κατεύθυνση, πάει από εδώ και από εκεί, με μοναδική προτίμηση τον άνθρωπο οποιασδήποτε φυλής και οποιουδήποτε χρώματος.
Είναι επικίνδυνος, είναι αόρατος, ταξιδεύει από χώρα σε χώρα χωρίς εισιτήριο, είναι πονηρός γιατί δεν μας δημιουργεί κάποιο ενοχλητικό σύμπτωμα ώστε να τον απομακρύνομε από πάνω μας, οπλισμένος με ένα DNA πολλαπλασιαστικό μόνο αν πείσει κάποιον ανθρώπινο οργανισμό να τον προσλάβει «αμισθί» ή να τον φιλοξενήσει για ένα μικρό χρονικό διάστημα, για λίγες μέρες.
Αυτός ο μικροοργανισμός αν δεν καταφέρει να ζήσει αυτή την ζεστή φιλοξενία σε κάποιον από εμάς , μαύρη του η μοίρα, σε λίγες μέρες αποδημεί εις Κύριον. Αν όμως βρεθεί ενώπιον του ανθρώπου, κακιά η ώρα του ανθρώπου και συμφορά του καθώς το μικροσκοπικό αυτό πραγματάκι χωρίς να του ζητήσει την άδεια, χωρίς καν να τον ρωτήσει, εισχωρεί μέσα του με αυθάδεια μιας και εμείς « διαθέτομε» ανοικτές πόρτες και παράθυρα.
Βρε άνθρωπέ μου κάνε λίγο πιο πέρα και άφησέ το να σε προσπεράσει. Α! συγνώμη δεν θα το είδες αφού βέβαια είναι αόρατο. Κάτ ι όμως πρέπει να σκαρφιστείς ώστε να μπορείς να τον αποφεύγεις, διότι πολλαπλασιαζόμενο μέσα στον οργανισμό σου καταστρέφει το ανοσοποιητικό σου σύστημα και τότε «κλάψε χαράλαμπε».
Ο άνθρωπος ζει σε κοινωνίες και είναι το μοναδικό ον που διαθέτει τον τελειώτερο στον πλανήτη μας εγκέφαλο, με υψηλό επίπεδο εξέλιξης στις επιστήμες και την τεχνολογία, θα φοβηθεί ένα αόρατο πραγματάκι; Κι όμως λόγω του μικροσκοπικού μεγέθους του ο άνθρωπος δεν δίνει την πρέπουσα σημασία και ας ακούει ότι αυτό το αόρατο πραγματάκι έχει την ικανότητα να τον στείλει σε τόπο χλοερό…
Η Πολιτεία μας ανέλαβε και συνέλαβε, με την εξειδικευμένη ομάδα των Γιατρών μας, έγκαιρα το σχέδιο διάσωσης του ανθρώπινου πληθυσμού της χώρας μας. Παρ’όλη όμως την κινητοποίηση και τα μέτρα που επέβαλε, τις συμβουλές που καθημερινά μεταδίδουν τα ΜΜΕ και τις οποίες πρέπει να ακολουθούμε, αυτό το μικροσκοπικό πραγματάκι κατώρθωσε να δημιουργήσει πάρα πολλά ανθρώπινα θύματα, αρκετά των οποίων τελικά έχασαν τη ζωή τους στη μάχη μαζί του.
Μπορούμε ακόμα να φανταστούμε, πόσα θύματα θα θρηνούσαμε εάν δεν είχαν ληφθεί και που συνεχίζουν να λαμβάνονται, τα δέοντα μέτρα, αφού ακόμα δεν γνωρίζομε ποιο θα είναι το τελευταίο θύμα.
Αν το καλοσκευτεί κανείς, αυτό το πραγματάκι το μικροσκοπικό, το αόρατο στο μάτι μας, εάν δεν το εξαφανήσουμε εμείς από προσώπου γης, είναι ικανό να ανανεώσει κυριολεκτικά τον ανθρώπινο πληθυσμό του πλανήτη γη.
Η αποτελεσματικότητα των μέτρων εξαρτάται από την προσοχή και σοβαρότητα που θα επιδείξουμε, γιατί στην αποτροπή αυτού του κινδύνου, συμβάλλομε όλοι μαζί, πειθαρχούντες και πειθαρχούμενοι, ώστε να ξεπεράσουμε αυτόν τον μεγάλο τον μέγιστο κίνδυνο.
* Ο Γιώργος Λυδάκης είναι φαρμακοποιός