Περίπου…
4 εβδομάδες κλειστά τα σχολεία
3 εβδομάδες κλειστά τα περισσότερα καταστήματα
2 εβδομάδες απαγόρευση κυκλοφορίας
Και βλέπουμε.
Δεν το λες ακριβώς ημερολόγιο. Πιο πολύ με σημειώσεις μιας καραντίνας όπως τη βιώνω ως πατέρας δυο παιδιών δημοτικού που πρέπει να απασχοληθούν αλλά και να επιμορφωθούν στο σπίτι, ως σύζυγος μιας σκληρά εργαζόμενης γυναίκας και μητέρας, ως αντιδήμαρχος τεχνικών έργων τα οποία πρέπει να συνεχίσουν να εκτελούνται για τη βελτίωση της καθημερινότητας μας αλλά και ως παρατηρητής του εθνικού πολιτικού σκηνικού στο οποίο εκτυλίσσεται μια από τις πιο απαιτητικές από επιχειρησιακή άποψη κρίσεις που έχουν συμβεί ποτέ στη χώρα μας.
Κάθε εβδομάδα βιώνουμε κι έναν επιπλέον περιορισμό και από ό,τι διαφαίνεται έτσι θα φτάσουμε τουλάχιστον μέχρι το τέλος του Μάη. Μια εμπειρία που κανείς μας δεν φανταζόταν ότι θα τη ζούσαμε σε αυτό το βαθμό.
Μια δοκιμασία σε όλα τα επίπεδα. Έχει στηθεί ένας μεγάλος κοινωνικός καθρέφτης στον οποίο αντανακλάται κάθε χαρακτηριστικό μας και αποτυπώνονται όλες οι αλλαγές που συμβαίνουν. Ας δούμε τρία στερεότυπα που γκρεμίστηκαν με την πανδημία.
Ευχαριστώ που μου θυμίζετε πόσο κοινό και καθημερινό είναι στ’ αλήθεια το ανεκτίμητο
Τόλης Νικηφόρου
Οι πραγματικοί Ήρωες
Την ώρα που ο πλανήτης κατέβασε ρολά και ερήμωσε, υπάρχουν αυτοί οι αφανείς πρωταγωνιστές που φροντίζουν για όλους μας. Οι συνάνθρωποι μας που εξακολουθούν να μας φροντίζουν σε όλη την εφοδιαστική αλυσίδα τροφίμων (φούρνοι, κρεοπωλεία, παντοπωλεία, super market και τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος που ετοιμάζουν καφέ και φαγητά πακέτο), φαρμακεία, delivery αστυνομία και βέβαια το προσωπικό των νοσοκομείων και των κέντρων υγείας που βρίσκεται εκεί για εμάς
. Σε δεύτερο πλάνο το προσωπικό ασφαλείας όλων των υπηρεσιών και επιχειρήσεων και όσοι με κόπο προσπαθούν εξ αποστάσεως να ρυθμίσουν τις εκπαιδευτικές διαδικασίες και κάθε μεμονωμένος γιατρός που καθοδηγεί αγόγγυστα τους ασθενείς του τηλεφωνικά για την υγεία τους. Χρέος μας να τους θυμόμαστε όταν επανέλθει η κανονικότητα. Στα δύσκολα, τελικά την παρτίδα τη ζώσουν οι λιγότερο προβεβλημένοι.
Το κράτος και οι Δήμοι
Έχουμε συνηθίσει να παραπονιόμαστε για την ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού, λησμονώντας πολλές φορές ότι η μικρή μας χώρα τα καταφέρνει αρκετά καλά σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο ιδιαιτέρως αν λάβουμε υπόψη τις πολλαπλές ιδιαιτερότητες μας και την ταραχώδη ιστορία μας και μάλιστα όλα αυτά με αξιοσημείωτη δημοκρατικότητα.
Αυτή τη φορά όμως, κατά γενική ομολογία, η Ελλάδα είναι ανάμεσα στις κορυφαίες αναφορικά με τη σοβαρότητα και την αποτελεσματικότητα στη διαχείριση της πανδημίας: Έγκαιρα περιοριστικά μέτρα, άρτιος συντονισμός δημόσιου και ιδιωτικού τομέα με αποφάσεις που λαμβάνονται με γνώμονα τα επιστημονικά δεδομένα και όχι το πολιτικό κόστος. Με λύπη βλέπουμε προηγμένες χώρες που πιάστηκαν απροετοίμαστες είτε επειδή άργησαν είτε επειδή δεν τόλμησαν καν να πάρουν ριζικές αποφάσεις.
Από κοντά και οι δήμοι που αποτελούν ασπίδα για την πανδημία, με πολλή δουλειά σε καθαριότητα, απολυμάνσεις, κοινωνικές υπηρεσίες, καταβάλλοντας ταυτόχρονα μεγάλη προσπάθεια για βελτίωση των υποδομών σε σχολεία, δρόμους και κοινόχρηστους χώρους, τόσο πολύτιμους για την επόμενη μέρα. Το στοίχημα είναι να φανούμε το ίδιο αποτελεσματικοί και στην ανακούφιση όλων όσοι αναπόφευκτα πληγούν οικονομικά. Η επανεκκίνηση της οικονομίας με κοινωνικό πρόσημο είναι μείζον ζητούμενο για να επανέλθει η ομαλότητα.
Οι «απείθαρχοι Έλληνες»
Τελικά αυτό το επιστημονικά μη ανιχνεύσιμο φιλότιμο και το αίσθημα αυτοσυντήρησης που διαθέτουμε, είναι ένας άσσος στο μανίκι σε κάθε δύσκολη στιγμή. Με αξιοζήλευτη υπευθυνότητα και πειθαρχία, υιοθετήσαμε τα σκληρά περιοριστικά μέτρα χωρίς δισταγμό.
Αναμφίβολα μια από τις κορυφαίες στιγμές μιας κοινωνίας που έχει ανάγκη να πιστέψει στις δυνατότητες της ώστε μετά τον κάβο του μνημονίου που αφήσαμε πίσω μας, να ξεπεράσουμε και αυτή την πρόκληση περισσότερο ενωμένοι και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.
Σε αυτό το τεστ αντοχής δοκιμάζονται πολλά: οι αξίες μας, τα ενδιαφέροντα και οι συνήθειες μας, ο εαυτός μας, οι οικογένειες μας, τα οικονομικά μας. Είμαι βέβαιος ότι θα τα καταφέρουμε μέχρι τέλους, όπως κάθε φορά.
Άλλωστε οι δυνατοί χαρακτήρες σφυρηλατούνται στα δύσκολα.