Το μεγαλύτερο και βασικότερο προσόν, εφόδιο, των ποιμένων της Εκκλησίας και των ηγετών της Πολιτείας είναι η αγάπη. Αυτή είναι η μοναδική πραγματικότητα του κόσμου γιατί είναι ο ίδιος ο Θεός. Ο άνθρωπος πλάστηκε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση.
Εχει στην καρδιά του το Θεό με φωνή του τη συνείδηση του ανθρώπου που τον οδηγεί στο καλό ή το κακό, γιατί ο άνθρωπος είναι ελεύθερος. Όταν ο άνθρωπος παραβιάζει την συνείδησή του, τη φωνή του Θεού, νιώθει τύψεις και κάνει και κακό στους άλλους. Οταν παραβιάζει τη συνείδησή του δεν έχει αγάπη. Ο άνθρωπος όμως χωρίς αγάπη είναι ζωντανός νεκρός. Όταν ο άνθρωπος έχει αγάπη δεν του χρειάζονται άλλα προσόντα. Δεν υπάρχουν. Κι αν υπάρχουν είναι χωρίς περιεχόμενο.
Η πραγματική αγάπη, ο Θεός, θεραπεύει τον άνθρωπο από τον κακό εαυτό του. Από τα πάθη του.
Από το φθόνο που τον κάνει να πονεί και υποφέρει βλέποντας τον άλλο να προκόβει. Από τη φιλαργυρία, που τον οδηγεί στην κραυγή “Καθελώ μου τας αποθήκας και μείζονας οικοδομήσω” . Από τη φιλαρχία που συκοφαντεί, ψεύδεται κι εκμεταλλεύεται τους άλλους για ν’ ανέβει στο θρόνο. Από την ασωτία, που σπαταλά τα υπάρχοντά που ”ζων ασώτως” και καταντά χοιροβοσκός και πεινασμένος. Απο τον εγωισμό .
Ο εγωιστής δεν χολοσκά για τις αδικίες που βλέπει γύρω του, όταν όλοι πρέπει να στρέφονται στο “εγώ” του. Όταν δεν κάνει τίποτα που μπορεί να τον εκθέσει. Οταν αρνείται ευθύνες και κόπους για οτιδήποτε. Νομίζει πως έχει μόνο δικαιώματα. Να γίνεται μόνο το δικό του.
Είναι δυστυχής και κάνει και δυστυχισμένους ανθρώπους. Η αγάπη είναι παγκόσμια δύναμη και διαμορφώνει παγκόσμια αδελφότητα. Οι ρατσιστικές και φυλετικές διακρίσεις οδηγούν σε συγκρούσεις τους ανθρώπους και τους λαούς. Η αλήθεια και η ομορφιά ταυτίζονται με την ελευθερία, αγάπη και σωτηρία του ανθρώπου και θέλουν αγώνες και θυσίες. Οι κληρικοί μας έχουν την ευθύνη κατάρτισης πνευματικής των ποιμνίων τους. Αγωνιούν για όλους και τον καθ’ ένα ξεχωριστά. Αφήνουν τα 99 πράγματα και τρέχουν να βρουν το ένα.
Η ιεροσύνη δεν είναι επάγγελμα. Είναι σταυρός. Η καταξίωση των κληρικών και του κάθε ανθρώπου είναι ο σταυρός. Η αγάπη είναι σταυρός. “Είναι ισχυρότερη σαν τον θάνατο και ικανή ως το θάνατο” (Άσμα ασμάτων 8-6). Τους πολιτικούς συνήθως τους ψηφίζουμε με λευκές επιταγές.
Έτσι ανεβαίνουν στα αξιώματα ανάξιοι και αδίστακτοι. Οι τύχες των λαών κρίνονται από την τηλεοπτική ποδηγέτηση και από εντυπώσεις πλαστικών εικόνων που εξασφαλίζονται με τα χρήματα. Ο αστροφυσικός της NASA Σταμάτης Κριμιζής επισημαίνει: “Εμείς οι Έλληνες επιμένουμε στην πελατοκρατεία και αναξιοκρατία. Σ’ αυτό είμαστε πρώτοι στην Ευρώπη. Αυτό μας κρατάει πίσω. Όταν μια χώρα δεν χρησιμοποιεί τα ταλέντα της και φεύγουν έξω αποκλείεται να προκόψει”.
Όταν μια χώρα ξεχνά την αξιολόγηση είναι καταδικασμένη. Η ζωή μας είναι λίγα λεπτά. Αυτό είναι ο προορισμός. Αν το κερί της ζωής μας το φυλάξουμε άκαυτο η ζωή μας δεν θα επιτελέσει τον προορισμό της. Η ζωή μας επιτελεί τον προορισμό της όταν συντρίβεται και θυσιάζεται για τους άλλους. Η αγάπη εκφράζεται και με την πειθαρχία. Εμείς όμως οι Έλληνες έχουμε κακή φήμη σ’ αυτό. Είμαστε απείθαρχοι. Έχουμε τα πρωτεία στην Ε.Ε. Την απειθαρχία την βλέπουμε καθημερινά στον δημόσιο και ιδιωτικό μας βίο.
Στην εκπαίδευση μαθητές της Δευτεροβάθμιας και φοιτητές της Τριτοβάθμιας δέρνουν και κλειδώνουν καθηγητές στα γραφεία τους. Δεν είναι καλύτερα τα πράγματα στους άλλους δημόσιους τομείς. Τηλεφωνείς για υπόθεσή σου και δεν παίρνεις απάντηση.
Υποβάλλεις αίτημα και πρέπει να περιμένεις πολύ. Μεγάλη απειθαρχία και στον αθλητισμό, ιδιαίτερα στο ποδόσφαιρο όπου υπάρχουν προπηλακισμοί, συγκρούσεις και σκοτωμοί. Σκοτωμοί, καταχρήσεις, κακοποιήσεις μικρών παιδιών κι απαγωγές για τα χρήματα. Τελευταία έχουμε και τον έμπορο ναρκωτικών στις αυλές των σχολείων. Πετούμε τα σκουπίδια στους δρόμους και παρκάρουμε όπου βρούμε. Δέρνομε και μαχαιρώνομε γιατί γίναμε ψευτοκαπετάνιοι.
Ύβρεις και χυδαιότητες στις συζητήσεις της Βουλής. Ο εγωισμός των Ελλήνων γεννά τη μεγάλη απειθαρχία στους νόμους. Την πειθαρχία την δίδαξαν οι Έλληνες πρόγονοί μας με πρωταγωνιστή τον Σωκράτη. Τον καταδίκασαν σε θάνατο με τις κατηγορίες ότι εκμεταλλεύεται τους μαθητές τους και τους παίρνει πολλά χρήματα κι ότι ήταν άθεος.
Στο δικαστήριο όμως απέδειξε πως είναι πάμφτωχος και πολλές φορές τα παιδιά δεν έχουν ψωμί να φάνε. Για την αθεΐα απέδειξε πως είναι πιο πιστός από τους κατηγόρους τους. Φίλοι του τον παρότρυναν να τους ακολουθήσει, να τον φυγαδεύσουν και να σωθεί.
Όχι, τους είπε, δεν πρέπει να ξεχνούμε “το πείθεσθαι τοις άρχουσι”. Άλλη πρόταση των φίλων του: Θα συγκεντρωθούμε όλοι οι δικοί σου, τα παιδιά, οι συγγενείς και φίλοι σου και θα αρχίσουμε να φωνάζουμε, να παρακαλούμε και να κλαίμε για να μην σε εκτελέσουν. Όχι, τους είπε ο Σωκράτης φύγετε. Εσείς πηγαίνετε στη ζωή, εγώ στον θάνατο.
Ποιος όμως ακολουθεί τον καλύτερο δρόμο μόνο ο Θεός το ξέρει. Είναι η μεγάλη προφητεία για τον ειδωλολατρικό κόσμο. Θα τελειώσω με τον ορισμό που δίνει Κρητικός μαντιναδολόγος για την αγάπη: “Αγάπη είναι να μπορείς να συγχωρείς τον άλλο από το σφάλμα το μικρό μέχρι το πιο μεγάλο”.