Όποιος κι αν είσαι, όποια ειδικότητα κι αν κατέχεις, όπως και αν καις, ό,τι κι αν κατακαίς, φίλε μου, μην ανησυχείς για τίποτε: Όλα , προς χάρη σου είναι καλυμμένα, φτάνει να τηρείς πιστά τις αρχές σου και τυχούσες οδηγίες που έχεις λάβει. Μπορεί μεν να έχεις και σύ όπως και εκείνοι που μπορεί να σε κατευθύνουν -πάντα με το αζημείωτο- κάποιες διαστροφούλες , ε! μ’ αυτές θα πορευτείς και, όπως και να είναι, θα βγείς κερδισμένος.
Πόσο εύκολη υπόθεση! Μ΄ένα γκαζάκι στο χέρι ή μ’ ένα μπιτονάκι βενζίνης, κι όλα τερματίζονται. Και σύ, αχαλίνωτος εραστής της καταστροφής, με πολλαπλές απολαβές: Οικονομικές, πολιτικές, αλλά και ηδονιστικές. Πρώτα απ’ όλα, απουσία Κρατικής προφύλαξης: Κανείς φύλακας σε επικίνδυνες περιοχές, κανείς δεν θα σε ρωτήσει τι γυρεύεις στο δάσος, αλλά κι αν κάποιος σε συναντήσει, πες του πως πας να δώσεις τροφή στους ασβούς, κατά το πρότυπο κάποιων «οικολόγων» .
Και, αν, με την ανάφλεξη ειδοποιηθεί η Αστυνομία, εσύ, θα έχεις πλέον φύγει πολύ μακριά: Μια Αστυνομία, αναπηρικά ολιγομελής, θα φτάσει εκεί με πολλή καθυστέρηση, όταν οι φλόγες εκτινάζονται θριαμβευτικά.
Και είναι πολύ ενδιαφέρον ότι, και συ, όπως και άλλοι αξιότιμοι συνάδελφοί σου, μπορεί να έχεις λάβει γενναίες υποσχέσεις για τούτη την υπηρεσία σου, κυρίως εκδικητικές από σωματεία φυλακών ή, ακόμη, από ακραίες παρακυβερνητικές ή κερδοσκοπικές κλίκες. Και, με αυτές τις ιδέες, «bellum commune omnium contra omnes». Τίποτε όρθιο: Δίκοπο φλόγινο μαχαίρι μέχρι το κόκκαλο: Και , ασφαλώς, οι αμοιβές σου θα είναι ηγεμονικές. Λοιπόν, θάρρος, όπλισε τη διαστροφή σου με αυταπάρνηση και ασίγαστο ηδονικό πάθος και η τύχη θα είναι μαζί σου, ιδιαίτερα σήμερα, στις μέρες απεριόριστης εμπρηστικής ελευθερίας.
«Audaces fortuna juvat» Μην το ξεχνάς: Ακόμη και σε περίπτωση σύλληψής σου από κάποιους περιπατητές της σύμπτωσης, η ατυχία σου θα είναι , το μέγιστο, επιφανειακή: Φτάνει να ξεφυλλίσεις αρκετά φύλλα του καθημερινού Τύπου για να καταλάβεις πως όλα κρίνονται χαϊδευτικά. ΄Οπου, ενώ περιγράφονται εκφοβιστικά οι καταστροφές, ακολουθούν κριτικές με απαλότητα βαμβακιού, πάντα με «σεβασμό» σε Κυβερνητικά κλιμάκια.
Και, η Νομική αξιολόγηση; Παμπάλαια και ξεφτισμένη, με μακροπρόθεσμους εκδικασμούς, με ποινές επιφανειακές και, αναλγητικές αναστολές τύπου: «Καημένε μου, μην το ξανακάμεις γιατί θα σε τιμωρήσω. ΄Αντε τώρα, και…φρόνιμα!» Σχεδόν, την ίδια μεταχείριση θα έχεις και αν κριθείς φυλακιστέος: Δυό-τρία χρονάκια και έξω. Χαρά στο πράμα…
Για όλα φταίει η ΔΕΗ: Καλά την είχαν κατηγορήσει ως αιτία σπινθηρισμών σε κάποιους πυλώνες της και, αυτό, καθώς καταλαβαίνεις, ήταν προς όφελός σου, καθώς απομάκρυνε υποψίες σκόπιμης πυροδότησης. Τι σατανάς την έπιασε και αποδεικνύει πως «οι φωτιές δεν προέρχονται από σπινθηρισμένους πυλώνες»;
Π’ ανάθεμά τη… Τώρα βρήκε κι εκείνη τον τρόπο να υπερασπιστεί τον εαυτό της… έτσι, για δική σου κακοτυχία… Δεν πειράζει. Το ξαναείπαμε: Εσύ θα βγείς λάδι σε πείσμα κάθε κακόβουλης λαϊκής βεβαιότητας… Βλέπεις, έχουμε και το… Λαό. Εκείνος μας έλειπε. Μην φοβάσαι: Σήμερα, το «λάδι» είναι φτηνό και πάντοτε πρόχειρο για βουλευτές, Υπουργούς, δημόσιους μηχανορράφους και τόσους άλλους , θα χαθεί και για σένα;
Πρέπει όμως να βιαστείς. ΄Ηδη, το μέγιστο τμήμα της Χώρας έχει ήδη καεί. Και…τι απομένει για σένα; Ανάμεσα στα ελάχιστα που έχουν απομείνει μέχρι στιγμής, είναι η πεδινή Ηλεία, φιλέτο μεγάλης αξίας, εφάμιλλο της Εύβοιας. Και οι συνθήκες προβλέπονται άριστες: Νύχτες σκοτεινές, χωρίς φεγγάρι, παραλίες με πλήθος τουριστών, δάσος πανέμορφο , ιαματικά λουτρά της Κυλλήνης, κ.λπ. ΄Ο,τι έχεις να κάμεις, κάμε το , ο τόπος έχει ακόμη πολύ ψωμί.
Ελπίζω να σε έπεισα. Εδώ που τα λέμε, όλα φαίνεται να είναι με το μέρος σου : Για σκέψου να σου είχαν κλείσει την είσοδο στο δάσος και να μην μπορούσες να πετάξεις το γκαζάκι σου ή να αδειάσεις το μπιτονάκι με τη βενζίνη; Τσιμουδιά.
Αντίθετα, παίξε θέατρο και αποθέωσε και σύ τα Ελληνικά φτερά που καταβρέχουν τις φωτιές και μας αδειάζουν τα φορολογικά Ταμεία… Όπως κάνουν όλοι. Ακόμη κι εκείνοι οι Κυβερνητικοί που, τώρα πλέον, χαμένοι στην καταστροφή, «παραπαίουν» χωρίς αυτοέλεγχο, και, «κλαίοντας» αναφωνούν μεταξύ τους: «κάμε κάτι»… Ας γελάσω! Μα την Αλήθεια: Πώς μου καρφώθηκαν στη σκέψη οι τελευταίες στροφές της Αντιγόνης του Σοφοκλή; Να:
«πολλῷ τὸ φρονεῖν εὐδαιμονίας
πρῶτον ὑπάρχει. χρὴ δὲ τά γ ̓ εἰς θεοὺς
μηδὲν ἀσεπτεῖν. μεγάλοι δὲ λόγοι
μεγάλας πληγὰς τῶν ὑπεραύχων
ἀποτίσαντες
γήρᾳ τὸ φρονεῖν ἐδίδαξαν.»
Καλά, καλά… Σ’ ακούσαμε Σοφοκλή… Εμείς τη δουλειά μας: Πόσα μέρη της Χώρας πρέπει ακόμη να καούν; Αυτό θα είναι το μότο σου.
Καλή επιτυχία
*O Ιωάννης Κάνδυλας είναι τ. διευθυντής καρδιολόγος, M.D.,PhD