Με ιδιαίτερη χαρά διαπίστωσα ότι μετά την επέλαση του “Φίλιππου” δεν παρουσιάστηκαν προβλήματα με τα χιόνια, όπως είχε παρουσιαστεί την προηγούμενη φορά τον Ιανουάριο στην Αττική Οδό αλλά και σε όλη τη χώρα…
Όπως είχα αναφερθεί τότε σχετικά με προγενέστερη αρθογραφία, με τίτλο την χάσαμε την ελπίδα τελικά, όπου ανέλυα εμπεριστατωμένα και έδινα προτάσεις και λύσεις για την αποφυγή και την επίλυση προβλημάτων.
Με τον πολύ απλό τρόπο έλεγα λοιπόν μεταξύ άλλων ,ότι αν είχε απαγορευτεί την μέρα εκείνη της επέλασης της “Ελπίδας “την 24 Ιανουαρίου η κίνηση των βαριών οχημάτων στην Αττική Οδό δεν θα υπήρχε πρόβλημα, κάτι το οποίο έγινε στην επέλαση του “Φίλιππου” με την πρόσφατη χιονιά και δεν παρουσιάστηκε το παραμικρό πρόβλημα…
Εν πάση περιπτώσει όμως, το θετικό αποτέλεσμα πρέπει να τονίζεται ακόμα και αν γίνεται αργοπορημένα κάλιο αργά παρά ποτέ…
Στο παρελθόν είχα αναφερθεί με αρκετές προγενέστερες μου αρθογραφίες, σχετικά με την κλιματική κρίση και τις επιπτώσεις που δυστυχώς ταλανίζουν διεθνώς την ανθρωπότητα. Γεγονός είναι ότι ξεχνιόμαστε κάποιες φορές, ή θέλουμε να ξεχαστούμε απλά από αυτήν την όλη ακραία κατάσταση…
Είναι κρίμα να χάνονται τόσο άδικα και βίαια ανθρώπινες ζωές, να χάνονται περιουσίες και ολόκληρα νοικοκυριά από τις καταστροφικές πυρκαγιές.
Με τόση ευκολία να βυθίζονται μέσα στην λάσπη και να παρασύρονται σαν καρυδότσουφλα μέσα σε τόνους νερού αυτοκίνητα αλλά και ότι άλλο βρεθεί στο πέρασμα του, ακόμα και κατοικίδια ζώα που παλεύουν αβοήθητα να σωθούν…
Στο σημείο αυτό φίλες και φίλοι μου θα σας τονίσω ένα πράγμα το οποίο σας το λέω με την εμπειρία αρκετών χρόνων στην πλάτη μου, αλλά βάζοντας το χέρι στην καρδιά με απόλυτη ειλικρίνεια όπως έχω μάθει πάντα να επικοινωνώ μαζί σας, όπου υπάρχει ανθρώπινο χέρι θα υπάρχει και κάποιο λάθος, τελειότητα δεν υπάρχει ποτέ. Από 1η Μαΐου έως 31 Οκτωμβρίου αρχίζει η αντιπυρική περίοδος και ουσιαστικά έχουμε ενάμιση μήνα ακόμα εμπρός μας, για την ελεγχόμενη καύση υπολειμμάτων καλιέργειας, υπό όρους όπως προβλέπεται από την πυροσβεστική διάταξη…
Μην περιμένουμε μέχρι τελευταία στιγμή, πρέπει να νοιαστούμε έγκαιρα να κάνουμε τις εργασίες μας στην ύπαιθρο πριν την αντιπυρική περίοδο με πολλή προσοχή χωρίς να φυσάει αέρας έχοντας παροχή νερού για ασφάλεια έχοντας διαμορφώσει ένα ανάλογο σημείο που δεν θα υπάρχει η περίπτωση εξάπλωσης της πυρκαγιάς, καίγοντας τμηματικά και με προσοχή τα υπολείμματα καλιέργειας. Μετά που θα αρχίσει η αντιπυρική περίοδος.
1) Δεν κάνουμε καμία καύση υπολειμμάτων και βελτίωση βοσκοτόπου στην ύπαιθρο.
2) Δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση ,να μπαίνουμε στην διαδικασία του υπαίθριου ψησίματος μπάρμπεκιου.
3) Ενασχολήσεις όπως η μελισσοκομία αλλά και ότι άλλη εργασία που θα μπορεί να προκαλέσει σπινθήρα και πυρκαγιά, θέτοντας σε κίνδυνο την ζωή μας και τον συμπολιτών μας, πρέπει με κάθε τρόπο να αποφεύγεται… Οι πιο πολλές πυρκαγιές που σημειώνονται στην χώρα μας οφείλονται στον ανθρώπινο παράγοντα σε ποσοστό περίπου 95% (ενενήντα πέντε τοις εκατό)…
Όπως έχω τονίσει σε προγενέστερές μου αρθρογραφίες, αλλά και σε ομιλίες και διαλέξεις που έχω πραγματοποιήσει, για μένα κυριαρχικό ρόλο τον οποίο και πρεσβεύω πιστά παίζει η πρόληψη και μόνο όπως και ο τίτλος των ανησυχιών μου αυτών… Όταν δεν υφίσταται. Η πρόληψη, με την απαραίτητη απομάκρυνση της καύσιμης ύλης από τους αρμόδιους φορείς, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα…
Οι άνεμοι που επικρατούν σε συνάρτηση με την βλάστηση και την συσσωρευμένη καύσιμη ύλη, αλλά και τις υψηλές πρωτόγνωρες θερμοκρασίες, δημιουργούν ένα τρομακτικό μείγμα ,που υπόψη σε μια πιθανή πυρκαγιά, είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί από τους αρμόδιους φορείς. Η πυρκαγιά από μόνη της, αναπτύσσει υψηλό πυροθερμικό φορτίο με αυξάνουσα ένταση, ανοδικά ρέυματα αέρα ενισχύοντας την δίνη και την ένταση της.
Το προσωπικό του Πυροσβεστικού Σώματος και όχι μόνο, καταβάλει υπεράνθρωπες προσπάθειες κάτω από αντίξοες συνθήκες για να διασώσει την ζωή και την περιουσία των πολιτών αλλά.. Υπάρχει αυτό το αλλά δεν είμαστε ΘΕΟΙ διά μαγείας με ένα ραβδάκι να σβήνουμε τις πυρκαγιές… Στην προσπάθεια μας αυτή θέλουμε συμπαραστάτη μας τον κόσμο, να προσέχει όσο το δυνατόν καλύτερα, δείχνοντας ωριμότητα και υπευθυνότητα, αλλά και σεβασμό στον αγώνα μας αυτό.
Είναι κρίμα και άδικο για την απροσεξία και την αμέλεια κάποιου συμπολίτη μας να θρηνούμε θύματα και περιουσίες που έχουν φτιαχτεί με κόπο και μεγάλους αγώνες. Σας μιλώ με την υπηρεσιακή μου εμπειρία 25 ετών εκ των οποίων τα 10 σε ΕΜΑΚ. Εύχομαι να εισακουστούν όλες αυτές οι ανησυχίες μου και να αποτραπούν πυρκαγιές συμπολιτών μας από αμέλεια και απερισκεψία.. Είναι καιρός πλέον να το καταλάβουμε και να σκύψουμε πιστά το κεφάλι πάνω στο πρόβλημα..
Ας δείξουμε λοιπόν εμπράκτως σεβασμό στο περιβάλλον και την φύση, έτσι δείχνουμε ότι σεβόμαστε την ανθρώπινη ζωή αλλά και τις επόμενες γενιές. Κλείνοντας θέλω να εκφράσω την λύπη μου και τον αποτροπιασμό μου για τον πόλεμο στην ΟΥΚΡΑΝΙΑ με την απώλεια τόσων χιλιάδων ανθρώπινων ζωών και να ευχηθώ να μπει ένα τέλος σε αυτό το τραγικό και απάνθρωπο συμβάν του πολέμου
Gmail: [email protected]